Rose:

Ze keek naar het meisje en had toch wat medelijden met haar.
"Heb je werkelijk bewijs nodig? Anders kan ik kijken wat ik kan uitzoeken. Als hij werkelijk zo erg is, misschien dat ik wat kan uitzoeken?" Ze keek naar haar, hoopte dat het haar misschien gerust zou stellen en er wat tegen gedaan kon worden. Ze hoorde iemand zeggen dat het Diner geserveerd moest worden. Dat moest geen probleem zijn, ze konden namelijk alvast de tafel dekken met servies en het bestek.
"Als dat je kan helpen om van hem af te komen, dan help ik je graag." Ze meende het. Als ze iemand kon helpen, dan deed ze dat graag. Het was ook niet voor niks dat ze altijd alles maar over haar heen liet komen soms. Als de bewoners van dit huis er blij van werden, dan was het goed. Ze zou zichzelf zonder te klagen laten verkrachten en nog werkelijk doen alsof ze het fijn vind als ze dat wilde. Ook al zou ze het niet willen, soms leek het alsof ze niemand boos of verdrietig wilde hebben.

Claudia Auditore da Firenze

Ze keek nar haar en knikte.'' het zou fijn zijn, maar als je niet wilt, doe heet dan ook niet, ik wil niemand dwingen.'' sprak ze rustig en stond nu langzam op, om naar buiten te lopen, om haar emmertje te leggen, aangezien het hier nu ook bijna zo goed als klaar was, en ze moesten nodig naar de dinerzaal, het tafeldekken duurde altijd nog wel even. Ze zuchtte even voor een moment en keek kort naar de vloer, die wel weer mooi schoon was, en je jezelf er haast in kon zien bijna.

Elyssa Catadorra

Ze gaf het jongetje nog te drinken en hoorde hoe KEndra begon te zingen, en dat vond ze fijn. Haar meesteres was in een van de woonvertrekken momenteel, en zij zat hier nu met het jongetje in haar handen, die Joseph genoemd was door haar eesteres, maar zij noemde het jongetje nog altijd Edward. Edward haar kleine jongetje, en streek hem ook voorzichtig over zijn hoofdje. e hoorde een kreun, en daarna een dreun van iemand die op de grond viel, en ze schrok duidelijk iets, waarna ze Elijah zag verschijnen en slikte even toen hij ook tegen haar sprak.'' het spijt me prins, ik wil graag mee, maar ik moet eerst het kind terug geven aan mijn meesteres..'' sprak ze, en de laatste woorden was duidelijk pijn in te horen aangezien Elyssa het jongetje helemaal niet kwijt wou, want ze hield van het jongetje. Ook al was het niet van een man waarvan ze veel hield.

Rose:

"Dan zal ik ervoor zorgen dat ik erachter kom wat voor type het nu werkelijk is." Ze glimlachte. "Als jij zegt waar hij woont en waar hij vaak te vinden is. Dan ga ik er voor jou achteraan." Ze wilde haar graag helpen, Ze stond dan ook op om met een aantal borden richting de eetzaal te lopen. Daar legde ze alles netjes neer. Haar groene ogen keken geconcentreerd naar hoe ze alles neerzette. Er mocht niks scheef liggen, ze streelde een pluk van haar rode haren achter haar oor. Het moest zoals altijd goed zijn.