Naam: Caroline Kenway
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 37
**Rang: Koningin
Kasteel: White castle
Foto:


(als je een paard hebt)
Naam paard: Shadowfax
Ras: PRE
Kleur: Wit/Schimmel
Geslacht: Hengst
evt Foto: villagephotographer.files.wordpress.com/2012/11/shadowfax.jpg
* Andere huisdieren:

Naam hond: Danger
Ras: Zwitserse Witte Herder
Kleur; wit
Geslacht: Reu
Foto: www.hananofskahdakota.nl/home/typ-hier-de-titel2/388474_2540041553195_1618366851_2366129_1644810221_n.jpg

Jennifer Scott

Rustig reed ze met het grote paard naar het kasteel van haar ouders. Haar vriend reed zoals altijd met haar mee, en haar hond liep hen op de hielen mee. Ze zou vandaag eens met haar moeder praten, haar vader was er waarschijnlijk toch niet, in het oosten was nieuw land gevonden, en hij was er vast weer aan het vechten, zoals gewoonlijk. Ze zuchtte even, terwijl ze niets tegen haar man zei, die John heette. Ze mocht hem gewoon niet. In het begin had ze daadwerkelijk wel van hem gehouden hoor, maar hij bedroog haar met meerdere andere vrouwen, en hij kon het zo goed verdoezelen, dat haar ouders er nooit wat zouden komen te weten als ze zelf niet ingreep. Ze zuchtte terwijl ze door de poorten reed, en een beetje met een hand aan de ketting friemelde om haar nek, die ze van haar moeder had gekregen, toen ze 14 jaar werd, en ze had hem nooit meer afgedaan. Ze steeg af bij de stallen terwijl ze rustig liep, en voelde hoe ze bij de hand werd genomen door John, en ze keek even op.'' Glimlachen liefje, we gaan bij je ouders op bezoek.'' Sprak hij nog liefjes tegen haar, maar ze glimlachte wel, enkel omdat ze haar moeder weer zou zien, maar verder.. echt blij was ze nu ook weer niet. Ze liepen samen rustig richting de deur heen, en ze hoopte aar dat ze haar moeder even prive kon krijgen.

Jennifer Scott

Ze glimlachte toen ze haar moeder zag, en wist dat ze ziek was geweest, en ze wou zo graag vaker komen in die periode, maar ze mocht niet van haar man, want ze zou maar wat vertellen. Ze hoorde de woorden van haar moeder en liet john los, en liep dichterbij en gaf haar moeder voorzichtig een knuffel.'' Dag mam.'' sprak ze rustig en dukte haar nog even een kleine kus op haar wang.'' Hoe voel je je nu? is papa ook al terug?'' vroeg ze rustig, maar hield wel een kleine pauze tussen haar vragen, meer omdat ze haar moeder wel die dingen wou vragen, maar niet direct achter elkaar. Haar hond bleef een beetje op afstand zitten, en keek wakend naar Jennifer, ze wist maar al te goed dat Jurassic zou aanvallen als haar maar een ding over kwam. En John had het al gevoeld, al zag je nu door de broek de beet in zijn been niet, die haar hond had veroorzaakt.

Jennifer scott

ze keek naar haar moeder en zuchtte even." Pap blijft lang weg, wat als hij niet meer terug komt.." mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen haar moeder, maar keek haar wel even rustig erbij aan."ben blij dat je je wat beter voelt, mama." Sprak ze rustig en liep nu wat mee terwijl John hen bleef volgen." Het mij gaat het goed, nog altijd goed bewaakt door deze kanjer." Sprak ze en de hond liep hen even kwispelend voorbij, tegen familie was hij heel vriendelijk, maar vreemden, of mensen die zijn baas pijn deden waren aan het verkeerde adres." Mama, kunnen wij zo even praten? Met zijn twee?" Sprak ze en keek even nasr john."gewoon even meidenpraat, het is tijden geleden dat ik met mijn moeder alleen gepraat heb." Sprak ze rustig en John knikte, al zou ze een vernietigende blik toegeworpen krijgen als haar moeder even niet keek.

Lijstje
Naam: Killian Kenway
Geslacht: man
Leeftijd: 21
**Rang: Prins
Kasteel: White Castle
Foto:


Naam paard: Dr Pepper
Ras: Clydesdale
Kleur: Bruin
Geslacht: Hengst
evt Foto: i1118.photobucket.com/albums/k611/bmpwork2011/ABLBreedOfTheMonth-Feb_zpsd2514ffb.jpg

Edward Kenway

De slag was niet verlopen zoals hij had verwacht, ze hadden verloren en terug moeten trekken, iets wat Edward totaal niet graag deed, maar de verliezen waren te groot, en hij lag momenteel zelf ook op de kar met gewonden, en zijn been lag verbonden, zijn borst en zijn hoofd lag allemaal verbonden momenteel, door de verwondingen die hij eraan had. Hij had niet eens kunnen lopen, want zijn linkerbeen had zeer raar in de kom gelegen, je snapt het al, gebroken. De soldaten die er nog waren, wat niet meer dan een handjevol waren, reden met hun mee in de richting van het kasteel, en toen hij de witte muren zg, was hij ergens er blij mee, maar baalde in zijn achterhoofd nog door het verlies, en dat zou nog wel even duren voor dat gebaal van hem weg was. Hij sloot zijn ogen vermoeid, en keek kort naar zijn zoon, waar hij trots op was dat die zich nog zo goed staande had weten te houden, maar vooral en bovenal het belangrijkste, dat hij weer naar huis kon, samen. Hij had niet direct door wat er dus nu ook met zijn zoon gebeurde, hij was momenteel nog te zwak, door het bloed verlies wat flink had gelopen, en waarschijnlijk zou hij niet eens meer normaal kunnen lopen als zijn been heelde.

Jennifer Scott

Ze glimlachte even rustig terwijl ze door wou lopen, maar zag enkele soldaten de hoorns blazen, en keek om.'' De koning arriveert samen met de prins! open de poorten!'' sprak een soldaat vanaf de muren, en jennifer glimlachte een klein beetje en keek naar haar moeder.'' Als je het over de duivel hebt, komt de duivel hemzelf ten tonele.'' sprak ze en lachte even, niet wetend dat ze er beide erger aan toe waren, dan zij op dit moment dacht. '' Kom mam, laten we eerst pap en Killian onthalen.'' sprak ze en begon een beetje in de richting van de poort te lopen, maar schrok al van het kleine handje soldaten wat er nog liep, en zag direct haar vader al op de kar zitten, en keek eigenlijk daarna pas naar haar broer.'' Killian, wat is er..'' sprak ze en slikte even, want haar zin maakte ze al niet eens meer af, doordat hij van zijn paard afdonderde, en ze keek direct om zich heen, en enkele soldaten begonnen zich richting hun te snellen, en een stalhulp, maar die was uiteraard voor het paard, en niet voor Killian. Want Killian hoeft geen hooi en een stal. '' mama..'' sprak ze duidelijk geschrokken, en haar hond begon een beetje te blaffen, al was dat meer omdat die blij was hun te zien, die had natuurlijk niet echt helemaal in de gaten dat het ernstig was, al voelde die enkel de gespannen sfeer, wat het vrij oplettend maakte, en vooral naar john toe, die had eerder zijn baasje natuurlijk geslagen, en de hond zou dat niet snel vergeten.

Killian Kenway

Killian hoorde verschillende stemmen wel om zich heen maar hij kon niet horen wat ze zeiden want het klonk alsof het van ver kwam. Hij gaf dan ook amper wat reactie dan alleen dat hij met zijn goede hand zijn vingers in het zand boog en daardoor wat zand meenam om het vervolgens weer los te laten. Echter wanneer hij merkt dat hij op word getild begint hij door de pijn er van te kreunen. 'Breng de Koning en de Prins naar binnen heen, ze hebben verzorging nodig' riep een van de mannen. Killian lette er niet echt op wie en of ze zijn vader ook al meteen naar binnen brachten, hij wist zelfs geen eens waar ze hem exact naar toe brachten. Was het naar zijn eigen kamer of naar een andere kamer hij wist het niet, het enige waar hij nu aan kon denken was de pijn en hij had dan ook het liefst dat ze hem gauw weer los zouden laten. Wanneer ze hem dan op een bed hebben gelegd, beginnen ze hem te verzorgen. 'Handen af...' zei hij maar meer dan dat niet zei. Ja hij wist wel dat ze zijn verwondingen moesten verzorgen, maar dan hoeft hij het nog niet leuk te vinden. 'Dit is niet best' zei er een, ja no shit Sherlock. 'De verwondingen onder zijn ribben zijn goed te verzorgen en zullen met tijd weer goed helen, die in zijn gezicht kunnen we zo goed mogelijk oplappen maar het zal zich nooit perfect helen, hij zal dan ook zijn leven lang met hevige littekens in zijn gezicht lopen. Waar ik me echter het meest zorgen om maak is de verwondingen bij zijn rechter arm en hand, kijk het is hier gaan ontsteken en ik acht zijn kans op overleven zeer klein als we er niks aan doen' zei de dokter tegen de rest van de mannen die er bij waren. Killian opende lichtjes zijn ogen omdat hij na er toch wat van mee te hebben gekregen zijn protest wou laten horen. De dokter die dan ziet dat hij wat bij komt, gaat wat dichter bij hem staan. 'Mijn excuses mijn prins, maar om uw kans op overleven te garanderen, moeten we deze ontsteking kwijt hebben en u weet wat dat betekent' zei hij waarop Killian alleen maar even knikt. De dokter haalt dan een kleine houten blok te voorschijn waar touwen aan verbonden zijn 'mijn prins, bijt hierop' sprak hij. Killian deed wat hem gevraagd werd en zo begonnen ze zijn rechter hand te amputeren, door de houten blok in zijn mond werd zijn geschreeuw gedempt, waarop niet veel later ook de tranen in zijn ogen ontstonden

Edward + Jennifer Kenway

Ze keek naar haar vader en slikte even, toen haar broer al weg werd gebracht door de mannen en keek even omhoog voor een moment.'' mama, gaan ze het overleven?'' sprak ze en zag hoe Edward de hond direct geïrriteerd weg begon te duwen, met de kracht die hij nog had, omdat hij daar nu absoluut geen zin in had.'' Zout op beest!'' sprak hij ook geïrriteerd, en hij werd van de kar geholpen, en naar binnen gebracht, waarna Jennifer nu eigenlijk haar moeder los liet, om te volgen. Het was wel haar vader en broer waar het hier om ging, als John iets zou overkomen, zou ze er misschien niet eens naar om kijken. Ze haatte de man.. ze slikte even voor een moment en keek naar haar vader die nu koppig en eigenwijs zelf wou gaan lopen, maar de kwakzalver die erbij liep raadde dat hem af, waardoor hij bleef liggen en even mopperend naar hen keek, maar daarna op zijn grote bed,d ie hij met zijn vrouw deelde neer werd gelegd, en nogmaals na gekeken werd. Hij kreunde even, maar was er in feite misschien beter aan toe dan zijn zoon, als je het bekeek, want bij hem hoefde er niets af.

Jennifer Kenway

Ze keek even rustig rond en zag al dat haarmoeder naar haar vader ging, waardoor zij door liep naar haar broer en naar binnen liep, en hem even aan keek, en vooral naar zjn hand, en draaide zich even weg. Ze had veel bloed gezien, maar dit was toch even afgrijzelijk.'' Killian, oh broertje..'' Sprak ze en slkte even, maar keek even niet, door al het bloed wat er vrij was gekomen door alles. Ze draaide zich nu toch wat trillend bij en wou dichterbij komen maar werd even tegen gehouden.'' Prinses, u kunt beter even afstand houden.'' Werd er even tegen haar gesproken, en ze knikte even, maar bleef hier wel staan, en keek naar hem voor een moment. Ze vond het verschrikkelijk, en een traan kroop even ook over haar wang heen.

Edward Kenway

Hij keek naar zijn vrouw die binnen kwam en slikte even.'' Ach Caroline, ik had het moeten verwachten. We zijn regelrecht in de val gelopen.'' sprak hij en keek haar aan.'' Die mensen van Black castle waren er ook, en hadden een alliancie met hun gesloten. We liepen regelrecht in hun heb grage klauwen.'' s[rak hij en zuchtte even.'' Maar we hebben het ovelreefd, en onkruid vergaat niet.'' sprak hij direct en keek naar haar voor een moment, en zuchtte even.'' het heeft alleen flinke hertel periode nodig, en zeker Killian. Ik had hem nooit mee moeten nemen het slagveld in.'' dpak hij en keek naar zijn vrouw.'' Zijn hand is gaan ontsteken.. Het zag er niet best uit.'' sprak hij rustig en keek naar zijn vrouw.'' Oh caroline, waaom ben ik zo'n rot koning. eerst jou al, toen die jaren geleden.. Jij was prinses hier aan het hof, en ik een schapenboer. Ik vond mezelf niet waardig voor je. En moet je nu zien waar al die hebzucht naar geld en rijkdom mij gebracht hebben. Naar bijna de ondergang van mij en onze zoon.''

Naam: Shiva Teach
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 19
**Rang: Prinses
Kasteel: Black Castle
Foto:



Naam: Aurora Kenway
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 17
**Rang: Prinses
Kasteel: White Castle
Foto:

Aurora:

Ze hoorde dat ze beneden aankwamen en kwam als laatste beneden. Ze zat vaak boven als er een gevecht was, wilde er eigenlijk weinig van weten en stond er totaal niet achter. Haar ogen zochten degene die ze kende, haar vader en moeder stonden daar en met een snellere pas liep ze ernaartoe. Ze slikte, terwijl ze naar hem keek, maar Killian was er ook geweest, toch?
"Is er iets met Killian?" Vroeg ze zacht, bang dat hij misschien overleden was. Maar toen hoorde ze iets en ergens opgelucht keek ze op. Ook al klonk het gedempt en totaal niet goed. Hij leefde en dat was al iets.
"Hoe is het gegaan?" Vroeg ze toen, had het gevoel alsof het geheel fout was gegaan.

Lijstje
Naam: Ed Teach
Geslacht: man
Leeftijd: 47
**Rang: Koning
Kasteel: Black Castle
Foto:


Naam paard: Winchester Boy
Ras: Arabier
Kleur: Zwart
Geslacht: Hengst
evt Foto:



Naam: Ezio Teach
Geslacht: jongen
Leeftijd:0,7
**Rang: Prins
Kasteel: Black Castle
Foto:

Heeft nu alleen nmiddels al zwarte haartjes op zijn hoofd, brabbelt erop los, en is bezig met zijn eerste stapjes te zetten

Edward Kenway

Hij keek naar zijn vrouw en zuchtte even voor een moment.'' soms denk ik dat hij een betere koning was dan ik. Ik word geleid door hebzucht en rijkdom. Kijk naar me Caroline, hoeveel mensen heb ik pijn gedaan om hogerop te kunnen komen om met jou te trouwen. Jij weet het zelf ook, hoeveel misdaden ik ben begaan om wat rijkdom te verscharrelen.'' sprak hij rustig tegen haar en ging even wat anders liggen toen hij twee van zijn kinderen binnen zag komen, Bradley en Aurora. Hij glimlachte even en vond het overduidelijk fijn om zijn kinderen weer eens te zien. Hij wist het zelf, hij zou een betere vader voor hen zijn als hij langer dan een week op het kasteel bleef, maar Edward kon dat nu eenmaal niet, maar nu werd hij gedwongen door zijn verwondingen.'' Killian, jullie broer is zwaargewond, misschien nog wel erger dn mij.'' sprak hij rustig en keek naar hun voor een moment.'' maar geen zorgen, jullie weten dat hij sterk is, en hij overleeft het wel.'' sprak hij rustig en keek naar Aurora voor een moment, aangezien die nog een vraag stelde.'' We liepen in een Hinderlaag, Aurora. Black Castle heeft een Alliantie gesloten met de mensen in het zuiden van hier, buiten ons koninkrijk.'' vertelde hij rustig, maar meer zei hij ook niet, de rest besprak hij wel met killian, en zijn vrouw.

Ed Teach

Hij had net de overleggen gehad, en was blij te horen dat de hinderlaag in het zuiden was gelukt, en dat stelde hem duidelijk gerust. Met opgeheven hoofd, liep hij in de richting van de troonzaal nu, terwijl zijn mannen soms iet achteruit gingen, bang dat hij iets ging doen. Ed regeerde met harde hand, zaaide angst over de mensen uit, en speelde de duivel. Mensen die Ed niet kende dachten ook dat hij de duivel in gelaat was, maar zijn gezin wist wel beter, Ed was daar absoluut niet de beroerste man tegen, en misschien zelfs wel een goede vader. Toch hadden zijn kinderen ook wel het een en het ander gevoeld, Ed was hard als zijn kinderen niet luisterde, en voedde ook tot nu toe al zijn kinderen met harde hand op. Streng maar rechtvaardig, en leerde ze vooral dat ze zonder charisma nergens kwamen, maar ook dat ze hun eigen mening moesten uiten tegenover de mensen. Ed was degene die geloofde dat Angst het beste was, als je wou regeren. Want angst maakte mensen gehoorzaam, en angst maakte mensen buigzaam naar jou wil. Hij zag dat er een ridder aankwam in de richting van zijn troonzaal, maar stapte eerst nu ook zelf naar binnen, en ging rustig zitten, terwijl hij rustig even zijn keel schraapte, en kort aan zijn lange zwarte baard plukte, maar daarna rustig afwachtte.

Ezio Teach

De kleine Ezio kroop momenteel over de grond van zijn kamer, omdat meneer weer eens uit de box was ontsnapt. Hij kraaide een beetje terwijl hij naar een houten pop in de kamer kroop en die pakte, en erop begon te sabbelen. Hij keek om zich heen terwijl hij even ontdekte dat hij verder kon dan hij eigenlijk wou, en gooide de pop dan ook weer doodnormaal op de grond, en begon weer verder te kruipen, in de richting van de gang, doordat de deur van zijn kamer nog op een kiertje stond, en ging op de gang verbaasd zitten kijken naar een paar soldaten die er stonden in hun harnas. Hij keek naar hun en kroop een beetje dichterbij, terwijl hij zacht begon te kraaien, en nu een beetje begon te klappen waardoor een van de soldaten omdraaide, en naar beneden keek waar de kleine jongen zat, die nu stopte met het klappen en weer verbaasd naar de man keek die nu voor hem stond.

Caroline Kenway

Ze keek weer naar Edward en zuchtte. "En jij weet dat het me echt niet kan schelen. Mijn vader schoot elke mens af die hem maar een beetje in de weg liep. Zelfs zijn eigen soldaten en mijn broer. Jij bent zo niet en dat weet je." Sprak ze tegen hem en keek om toen hun kinderen de kamer in kwamen. Ze liet het woord rustig aan haar man over en bleef er gewoon rustig bij zitten. Nou ja, echt rustig was ze niet. Ze was vooral heel bezorgd over Killian en over Edward, al liet ze dat niet meteen zien. Ze was hard en streng opgevoed, al liet ze dat maar heel soms doorschemeren. Alleen op het vlak van emoties kon ze nogal vastlopen in haar oude patroon, maar door haar ziekte was er veel van haar vroegere zelf afgezwakt en was ze ook zachtaardiger geworden.

Ed Teach + Ezio Teach


Hij keek naar Rafe terwijl hij zijn verhaal deed. Hij grijnsde even en knikte.'' Ik had al een Telegram gehad dat het gelukt was, maar het klinkt nog beter als iemand mij het verteld.'' sprak hij rustig en stond op, terwijl hij even in de richting van rafe liep, en even om hem heen begon te cirkelen, terwijl hij grijnsde voor een moment. Rafe leek als een van de weingen niet bang voor hem, en dat was iets wat hij waardeerde in de man. Hij sloeg zijn handen even achter zijn rug.'' Als de wereld eindelijk aan mijn voeten valt, dan zullen we eindelijk de heersers zijn, Rafe.. Misschien moeten we White castle maar aan gaan vallen nu ze zwak staan, met twee van hun beste krijgers in het ziekenbed.'' sprak hij rustig en grijnsde even, terwijl hij wat zwaar en gemeen lachte.'' Rafe, je bent nu al een tijdje in dienst bij mij, maar hoe kijk jij naar een promotie?'' vroeg hij nu terwijl hij achter zijn rug nu stopte, en daar bleef staan. Hij keek echter nu wel om doordat hij zijn dochter met zijn zoontje in haat handen binnen zag komen en grijnsde enkel even.'' Altijd avontuurlijk, ons meisje.'' sprak hij en zuchtte even voor een moment, en keek naar Rafe nu.'' We spreken later over die promotie van je, ik wil eerst dat je mijn dochter vind.'' sprak hij en keek hem aan, waarna hij rustig in de richting van zijn dochter, en zijn zoontje liep en even voor ezio neerbukte, en zijn blik niet veranderde, waardoor de jongen wat angstig begon te kijken, en hij weer overeind kwam.'' Schijterd.'' sprak hij hardop, en zuchtte even voor een moment.'' Shiva, bedankt voor de informatie.'' sprak hij rustig en wuifde even naar hen dat ze beiden konden gaan.'' Shiva, breng die kleine bangerd maar naar je moeder, die zoekt hem vast. Want slim is ie, maar zo bang als het maar kan, en dat zal hij nog wel leren, om geen angst te tonen.'' sprak hij en lachte even kort, en pakte even een fles die hij bij de troon had staan, en dronk er gewoon zo uit.

Edward Kenway

Hij keek naar zijn kinderen en zuchtte even voor een moment.'' Bradley.'' Sprak hij als eerste.'' Ga even naar je broer toe, voor je gaat. Je weet hoeveel hij om je geeft.'' Sprak hij rustig, en keek hem toch even na, en schudde zijn hoofd, soms wist hij niet meer wat hij met hem aan moest. Hij keek even naar zijn dochter nu, en glimlachte toch even een beetje naar haar.'' Zonder vechten zouden wij geen koninkrijk hebben, Aurora, helaas.'' sprak hij rustig en keek haar aan, terwijl hij kort nog naar zijn vrouw keek en toen naar de soldaat die binnen kwam, en even naar Aurora keek, en daarna naar Caroline.'' Caroline, wil jij dit even afhandelen? Je weet hoe graag ik het zelf doe, maar ik denk dat het niet goed gaat komen als ik nu van alles al ga doen, ik ben al behoorlijk duizelig momenteel.'' sprak hij zijn laatste woorden duidelijk zachter, want hij wou zijn dochter niet direct ongerust maken over haar vader, of überhaupt over haar broer.