Melody Rain

Ze keek rustig naar haar zus en glimlachte.'' Ik houd ook van jou.'' Sprak ze eerlijk en keek naar haar en voelde het likken aan haar wonde, wat ze wel fijn vond, maar besloot geen vragen te stellen waarom die wonde er zat. Dat was nu niet relevant, en ze knikte evn op haar woorden. Dat zal hij of zij vast fijn vinden.'' Sprak ze rustig en begon nu te zwmmen naast haar mannetje en glimlachte even naar hem. Ze wist niet wie haar werkelijke vader was, en ze wist ook niet dat hun twee eigenlijk halfzusjes waren, maar de toekomst zou het ooit wel eens uit gaan blijken waarschijnlijk. Ze slikte even en gaf de hengst even zachtjes een lik over zijn kopje geen en hij begon een beetje te flikflooien met haar en ze lachte even een beetje, terwijk ze zo af en toe naar haat zusje keek. Ze hadden de stroming mee, dus het zwemmen zou vrij snel gaan.

Melody Rain

Ze glimlchte even en voelde hoe hij even zijn hoofd tegen het hare liet rusten, en ze glimlachte gelukkig, terwijl ze kort op keek nu of haar zus hen wel volgde. Nee hun relatie zou zeker veranderen tussen hen, al kon zij nog niet voorzien wat er later op deze dag zou gaan gebeuren. Ze zuchtte even terwijl ze naar het meer zwom, en daar aangekomen naa alle stelletjes keek die daar zwommen, en ook even naar haar zus.'' We zullen het hier geweldig hebben, tot het veulen komt, en we die met zijn drieen naar de zee zullen leiden.'' sprak ze en glimlachte even.'' Hoe het voor het eerst zal flapperen met zijn of haar staart.'' Sprak ze en glimlachte even voor een moment. HEt water was hier extreem helder, je kon overduidelijk de oppervlakte zien waar nu enkele woodelves verschenen en begonnen te schieten, niet op de vrouwtjes, neer op de mannetjes die je er duidelijk uit kon halen. Ze schrok, en vooral toen Stormlope in zijn schouder werd geraakt en hij begon te bloeden. Ze voelde zich machteloos, maar hij schreeuwde naar hun dat ze weg moesten gaan.'' Ik kan niet weg, ik kan jou toch niet verlaten..'' sprak ze en trok de pijl ut zijn schouder, waarna hij al snel weer geraakt werd door een nieuwe, en meerdere koppels begonnen te vluchten..

Melody Rain

Ze slikte even en begon direct haar zus te helpen, maar het had niet veel nut meer, Hij werd geraakt door een pijl in zijn nek nu, dwars door de slagader, en begon al te drijven uit zichzelf, doordt hij dood ging.'' Ik houd van je..'' Sprak hij nog als laatste respectievelijk en de woodelves maakte een kreet, en begonnen hem nu met een harpoen aan het land te trekken.'' Storm!'' sprak ze en de tranen begonnen te lopen.'' Storm!'' riep ze nog een keer, maar hij was al dood, en het weer wat eens zo helder was vulde zich nu met de geur en kleur van bloed van de drie mannetjes die dood waren gegaan. Ze slikte even en zag een elf naar haar kijken, naar haar ogen die weer rood leken te worden, maar dat was nu schijn, doordat het dag was. Ze slikte even en de tranen kwamen weer, terwijl de Woodelves alleen mar feest leken te willen vieren.'' Waarom.. '' Sprak ze en slikte even, terwijl de andere twee vrouwtjes ook toe keken hoe hun partners uit het water werden gehaadl, en direct het vel eraf gesneden werd. Ze draaide zich om en keek naar haar zus.'' Tear.. Wat moet ik nu... Mijn mannetje.. hij.. hij..'' meer sprak ze ook niet en kroop eigenlijk direct tegen haar zus aan, en zocht troost terwijl ze steeds harder begon te huilen nu.

Lupe:

Alles ging opeens heel snel. Ze had verwacht dat er niemand zou komen, maar dat was wel het geval. Ze voelde de druk van de wolf van haar af gaan, blij dat deze weg was en met haar gele ogen keek ze naar het alfa vrouwtje. Ze sloeg haar oren neer, niet omdat ze boos was, maar als blijk van onderdanigheid en tevens als dank.
"Dankjewel." Zei ze zacht, zag hoe het mannetje verdween. Ze ging zitten, verwachtte dat ze weer weg zou gaan. het was namelijk niet dat veel wolven bij haar kwamen omdat ze vaak de krachten niet onder controle had en er dus van alles in brand kon vliegen als de wolf die bij haar in de buurt was toevallig die kracht had.

Kitana:

Ze dacht even na toen hij vroeg over een draak die het water in kon en knikte.
"Ja, ik kan aan hem vragen of hij ze even kan vragen naar informatie. Ik denk dat hij dat wel wil doen." Zei ze met een glimlach naar hem. "Doe ik. tot morgen." Zei ze netjes en steeg op. Het zorgde ervoor dat de wind wat verplaatste onder haar vleugels en ze ging weer terug naar de berg. Vertelde aan haar vader dat hij morgen zou komen en hij bedankte haar.
"Goed gedaan." Zei hij rustig en hij gaf haar toestemming om naar Waterstrike te gaan en dat deed ze ook. Eerst cirkelde ze om de berg om te kijken waar ze hem kon vinden en toen ze hem had gevonden, streek ze langs hem neer.
"Gaat het?" Vroeg ze hem beleefd, ze had geleerd van haar vader dat het belangrijk was om iedereen met respect te behandelen. Ook al stond je dan misschien boven je soortgenoten. Het wilde niet zeggen dat je respectloos moest zijn en macht moest afdwingen.

Lupe:

Ze wist ook wel dat mannen hier hun plaats moesten weten en dat Ktanka het deed omdat ze Malachi moest helpen. Ze zei weer iets en met haar gele ogen keek ze naar haar, maar sloeg ze toen neer bij wat ze zei. Ze moest Malachi accepteren om op haar te klimmen. Ze wist het, maar al te goed namelijk en ergens maakte dat haar bang.
"Dat weet ik." Zei ze dan ook rustig, keek nu voor zich uit. Natuurlijk zou ze hem accepteren als het moest, zou ze blijven staan. Dacht ze, want ze wist niet hoe het zou gaan en hoe het zou voelen.
"Dat doe ik ook." Zei ze daarna rustiger. Hoopte dat Katanka dat zou weten.

Melody Rain

ze keek naar haar hengst, die nu zonder vel op het land lag, en ze slikte even.'' IK weet het niet meer, Tear...'' Sprak ze en slikte even warna ze begon te zwemmen, het meer uit, in de richting van de stam weer, al zou ze daar de komende dagen niet bij zijn. Ze wou nu echt alleen zijn, en alleen haar zus zou haar mogen komen troosten, de rest zou ze weg jagen.'' Wat moet ik de kleine vertellen als hij of zij geboren word, en al die stelletjes ziet , al die andere veulentjes met hun mama EN papa.'' sprak ze , nadrukkelijk op de ''en''. Ze slikte even, terwijl de tranen bleven lopen. De planten om haar heen maakte een kleine barriere op de grond, zij liet ze groeien, al had ze het zelf niet eens door, maar het kwam door haar vader, een Woodelf, die nu toch allang dood was, omdat hij natuurlijk een schande was geweest, maar toch groot was geworden, door zijn gave, in dieren veranderen en met ze communiceren.

Waterstrike

Hij stond werkelijk net weer op het punt het water in te gaan, aangezien hij toch niets interessants meekreeg, toen hij ineens een stem hoorde en haar aankeek.'' Prima, prinses.'' zei hij wat achterdochtig, en vooral het ''prinses'' gedeelte sprak hij verafschuwend uit. Hij keek haar aan, terwijl zijn staat alweer half in het water lag, en hij hhaar enkel verafschuwend aan bleef kijken. Hij was absoluut niet het sociale type, vandaar dat hij meestal op de bodem van het water lag, en als hij nodig was eens boven water kwam, luisterde, zijn opdracht uitvoerde, en dan weer in het water zat. Maar momenteel voelde hij iets aan, wat hem zelfs deed shaken. Niet zo zeer van angst, nee hij kon genoeg kracht met het water maken, vele scheepswrakken die aan hun kant lagen waren zijn oorzaak.

Amelia

Ze keek naar Guinevere die nu bij haar cel kwam en luisterde enkel nar haar.'' ik blijf het doen omdat ik een punt wil maken.'' sprak ze er enkel op.'' Heb jij je nopoit afgevraagd wie je vader is? wie degene was die jou verwekte?'' sprak ze rustig en keek haar aan.'' Het kan mij nog weinig schelen. Echt waar. Die wezens kunnen voor andere dingen gebruikt worden. Moet je kijken hoe veel land we hebben waar we soms onze groenten verbouwen. Slaaf ze in, verzin iets leuks, maar we zijn al te lang barbaars, dus dat slijt er in, en duidelijk ook voor jou. Zeg ik dat ze naar hun thuisomgeving moeten, nee.'' sprak ze rustig en snoof even.'' Ik heb mijn eigen mening erover, en ik zal nooit meedoen met one gewoontes. Ook al ben ik dit jaar een van de uitverkorene. Ik ga mijn man die mij dat kind schenkt niet aan het spit doen.''

Katanka

Ze keek rustig naar haar toen ze haar blik even neersloeg bij haar woorden. Het maakte haar ook bang, het was voor haar ook de eerste keer dat het zou gebeuren zodra ze loops werd. Lupe bevestigde dat ze dat wist en dat ook deed waardoor ze rustig knikte en weer even naar de roedel keek en naar Malachi op de rots. "Ik weet dat je bang bent." Sprak ze nu ook rustig tegen haar. "Ik ben ook bang." Voegde ze er aan toe en keek weer even naar Lupe. "Het word ook mijn eerste keer ondanks dat ik alfa ben." Zei ze nog steeds rustig en keek weer richting de roedel om te zien dat er geen mannetjes op de vrouwtjes sprongen. Dat bleef natuurlijk haar voornaamste taak, aangezien ze nog redelijk nieuw was.

Magic Teardrop

De merrie volgde de blik naar de hengst die zonder vel op het land lag en keek meteen weer weg. Het was gewoon walgelijk. "Hey, komt wel goed allemaal." Zei ze zacht en begon met haar mee te zwemmen naar de stam. Ze volgde haar gewoon rustig naar waar ze heen zwom en schudde haar hoofd even. "Je vertelt het het veulen gewoon eerlijk, jij kunt er niets aan doen dat Stormlope door de elfen is genomen." Sprak ze nu ook zacht tegen haar en ging tegen haar aankruipen om haar te troosten. "Het komt wel goed Rain, je zult vast gelukkig zijn met het veulen, als hij of zij dan ook wat op stormlope lijkt. Toch? Dan is het gemis wat minder en weet je dat hij nog steeds wat bij je is." Fluisterde ze en wreef even met haar hoofd over de hals van haar zus.

Fire Blitz

De pup was nu toch al een flinke lange tijd weggegaan bij de mensen hier op het land en was nu dus nog steeds zwervende in de bossen. Hij rende voorbij het draken gebied richting het wolvengebied, wat hij eigenlijk niet eens besefte omdat hij niet op gegroeid was met alle territoria hier op het eiland. Totaal uitgeput en uitgemergeld begon hij wat langzamer te lopen en hield zijn hoofd naar beneden. Hij had nog niet leren vliegen, dat konden de mensen hem natuurlijk niet aanleren, hij moest het zelf leren, of iemand vinden die het hem kon leren hier. Hij hoorde wat geluiden van de wolven verderop waardoor hij er sneller naartoe begon te lopen en aan de rand van het bos stopte om te kijken naar wat er te zien viel. Malachi zou hem wel moeten herkennen eigenlijk, hij had een paar typische kenmerken in zijn huid van zijn moeder overgenomen. Hij kwam voorzichtig het bos uitlopen met zijn hoofd wat laag en onderdanig om op onderzoek uit te gaan in deze roedel.

Kitana:

Een leider was iets anders als een koning. Maar als hij zichzelf er prettig bij voelde om haar prinses te noemen, dan liet ze hem in zijn waarde. Natuurlijk had ze het liever niet, maar wilde hij dat, dan zal ze naar hem luisteren. Ze knikte dankbaar naar hem toen hij aangaf dat hij het wel zou doen. Haar blauwe ogen keken vriendelijk naar hem. Hij gaf aan dat hij een dag wilde hebben.
"Geen probleem." Zei ze hem dan ook beleefd en ging terug naar de berg.

Lupe:

Ze zat, al was aan haar te zien dat ze zichzelf zo klein mogelijk probeerde te maken. Alles om maar niet opgemerkt te worden. Om te voorkomen dat hij in de gaten zou hebben dat ze er klaar voor was. Ze zag dat Malachi aan kwam lopen en de moed verdween bij haar, het leek alsof ze niet kleiner kon worden, maar het lukte haar om haar kop nog iets in te trekken en haar oren nog platter op haar kop te leggen. Maar hij ging naar Katanka en dat was een opluchting. Hij wilde haar prive hebben en dat was een goed teken. Een teken dat zij niks hoefde te doen, toch? Toen liep hij naar haar toe, met haar gele ogen keek ze naar hem op. Angstig en een trilling liep over haar rug. Toen zei hij de woorden en ze sloeg haar ogen neer, ze keek naar de rest van de groep. Zouden die het vanaf daar kunnen zien? Ze wilde niet geheel in de kijk staan. Hoopte dat ze niet op haar zouden letten. Hij bedoelde vast dat hij het nu wilde? Ze kon niet wegrennen? Met veel tegenzin stond ze dan ook op, maar ze draaide haar kont niet naar hem toe. Als hij graag wilde, dan zou hij vast wel achter haar gaan staan.