Arthur
Hij was al op weg naar het paleis gegaan. Hij zou de koning alles vertellen. Woedend was hij op zijn vader en dat zou hij merken ook. Dan stierf hij zelf ook maar maar hij was teminste wel bij zijn moeder. Hij steeg van zijn zwarte merrie af en bond haar vast en liep naar binnen. Hij keek nog even om en zag de adelaar van zijn vader op zijn paard landen. Die moest maar even wachten. Rustig liep hij verder het kasteel in en voeg aan wat wachters waar hij de koning kon vinden. Ze spraken dat hij in de war room was en rustig liep hij er heen. Halverwege kwam hij de koning tegen en slikte even " My lord mag ik u even spreken "S prak die tegen hem


Lisa Kenway
Ze keek haar zoon alleen even aan en schudde even haar hoofd "Niklaus wat heb ik fout gedaan in joun ogen " Ze keek naar hem en streek even door haar haar " Je hebt alles gekregen wat je maar wilde. Ik gaf je alles wat ik je kon geven " Sprak ze naar hem " maar waar komt die afkeer nou zomaar vandaan " Ze keek naar haar zoon. Waarom deed hij dit naar haar dat snapte ze zo niet

HAytham Kenway


Hij hoorde dat Connor hem volgde en wist niet of hij daar zo blij mee moest zijn. Helemaal niet omdat er nu een ridder bij hem kwam en hij zich even omdraaide naar Connor.'' Connor, handel dit even af, ik heb betere dingen te doen, en volgens mij heeft deze man toch niet veel bijzonders te vertellen.'' sprak hij rustig en knikte.'' Mijn zoon handelt dit verder af, andk u.'' Sprak hij rustig en liep nu gewoon langs hem heen, en gewoon verder. Nou had hij tenminstehet idee dat hij van Connor af was, en kon hij mooi verder gaan. Hij had namelijk geen zin in rambam, en met die ridders was het altijd onzin wat ze kwamen vertellen. Altijd hetzelfde, '' we hebben hem nog niet geovnden.'' en dat soms tot tien keer op een dag, Haytham werd er gek van. Hij zuchtte even terwijl hij ook niet meer op keek, zijn handen op de rug deed, en zo zijn weg vervolgde, niet omkijkend meer naar connor of Arthur, of nou ja, laat ik Bradley zeggen want zo kende Haytham hem natuurlijk.

Connor Kenway

Hij bleef zijn vader na lopen op enkele meters en hield even halt toen er een ridder was die Haytham wilde spreken. Hij merkte hoe Haytham het op hem probeerde af te schuiven maar de ridder dat dan weer van zich af liet schuiven en toch zijn vader aansprak en zich even excuseerde bij hem. Hij haalde zijn schouders op. "zou me toch niet eens geïnteresseerd hebben." Mompelde hij.

Arthur
Hij keek nog even naar Connor, Hij had medeleiden met die jongen. Zijn vaders was niks vergeleken met Haytham. Hij hoorde de woorden dat hij er niks van wilde weten en dat hij het maar met de ridders molest bespreken of met zijn zoon. Hij wilde zich al naar Connor draaien maar hoorde Haytham verder spreken. De woorden die hij over hem sprak deden hem eigenlijk alleen maar een grijns op zaijn gezicht toveren. Wat had hij allemaal al wel niet gehoord in zijn leven. Hij wilde een bijdehante opmerking terug kaatsen dat hij zich elke dag waste hoor dus zo vies was hij niet. maar hij hield zich in. Hij zag hoe de koning dichter bij kwam en nog even gleed zijn blik naar Connor en keek toen terug naar Kaytham. " Als ik de paus was geweest dan had ik een betere baan gehad dan nu, dat ten eerste "S prak hij tegen de koning. " Net zoals u een zoon heeft, heeft Ezio dat ook "S prak die rustig " u wilt weten wie ik ben " Sprak die en keek de koning aan " u wilt echt weten wie ik ben " Hij schudde even laggend zijn hoofd " Ik ben niet Bradley Pendragon. Ik ben Arthur Auditore Di Firenzo, Aangenaam zoon van Ezio Auditore Di firenzo "S prak die en keek de koning aan " Maar als u nog wilt weten waar mijn vader zit, zou ik me nog even laten leven " Sprak die rustig. De grijns stond nog steeds rond zijn mond. Soms wist hij niet wat hij van zijn vader precies had en wat van zijn moeder. Hij wist dat hij dit puur deed uit woede naar zijn vader en uit verdriet naar zijn moeder toe. Hij keek rustig naar de koning " weet je hoe grappig het al die jaren is geweest om voor u te werken, er op uit gestuurd te worden mijn vader te vangen. Gewoon rustig naar huis te kunnen gaan. Waar natuurlijk ik samen met mijn vader woon. En dat u nooit wat gemerkt heeft. Niet op het slagveld niet tijdens de trainingen, niet in mijn vrijetijd. Dat u nooit een gelijkenis in handelingen heeft gevonden tussen mij en mijn vader " Sprak die rustig. Even keek hij langs de koning heen naar buiten, aangezien de deur open stond. De adelaar zat nog steeds op zijn paard te wachten tot hij het briefje kwam halen en hem terug zou sturen. Even schudde hij laggend zijn hoofd. " Ik kan u vertellen waar mijn vader woont, ik kan u niet beloven dat hij daar nu op dit moment is " Dat was zo, het kwam geregeld voor dat zijn vader een tijd gewoon niet thuis kwam. Waar hij dan uit hield wist die ook wel. Maar hij zou hun vrienden niet verraden. " Ik weet eerlijk niet waar die dan uithangt " Sprak die rustig en streek even over zijn bovenarm " Zal vast wel in een boom in het bos zijn maar dat weet ik niet " Sprak die en keek de koning, de wachters en Connor rustig aan

Samantha Smith
Ze keek naar het meisje. Misschien wildeze een even helpen. Ze leek niet echt veel zin te hebben om naar huis te gaan. Even keek ze naar de prinses voor haar. " ik weet niet of u het leuk vind, maar misschien wilt u een keertje komen helpen. Gewoon voor de lol " sprak ze. Pas toen besefte ze dat ze het geld was vergeten aanbtebpakken. Ze pakte toen toch maar het geld aan en stopte het in een soort van kassatje. Rustig bleef ze op antwoord wachten of ze graf een dagje wilde helpen.

Elyssa Catadorra

Rustig liep ze in haar lange witte jurk over de straat heen. Je zal niet snel zien dat dit meisje een slaaf was geweest, misschien op haar oog en littekens na dan. Ze was half blind, maar dat maakte haar zeker nog niet dom of gek. Ze was gewoon haar ene oog kwijtgeraakt door een zweepslag toen ze nog elders werkte. Haar buik was flink dik, ze was duidelijk hoogzwanger, en zou nu ook goed over 2 weken zijn uitgeteld, dat het kindje zou komen. Elyssa was er niet blij mee, noch trots op, mar wist dat ze er voor moest gaan zorgen, ook al was het haar kindje niet. In haar hand had ze een mandje, ze moest van de heer naar de markt om dingen te halen, maar het ging allemaal niet zo snel door haar dikke buik, die haar toch in de weg zat. Maar gelukkig moest ze voor de avond terug zijn, en aangezien het nog niet heel erg druk was, scheelde dat weer een hoop. Ze liep als eerste maar richting de bakker, brood was gewoon het belangrijkste om te overleven, vond zij dan. Ze liep naar binnen en keek even naar wie er al in de bakkerij stonden.'' Oh mijn prinses.'' was het eerste wat ze zei en probeerde te buigen, wat niet heel erg goed ging door haar buik, en daardoor er wat briek uit zag.

Kendra Kenway

Ze wachtte tot ze het geld aannam en hoorde haar vraag aan. Ze keek meteen glimlachend op. "Als jij dat niet erg zou vinden voor een keer. Ik help graag als het kan." Zei ze glimlachend tegen haar en nam de broden nu rustig vast. ze keek even om naar de vrouw die binnenkwam en glimlachte vriendelijk. "Je hoeft niet te buigen hoor." Zei ze vriendelijk tegen haar en keek even naar haar buik, en meteen een kinderwens kwam in haar op. Maar ze wilde wachten op de ware, de ware man. Ze keek weer even naar haar gezicht en dan naar Samantha, wanneer zou ik dan ook eens kunnen helpen Samantha." Ze keek weer naar de vrouw. "En noem me maar gewoon Kendra." Glimlachte ze liefjes.

rest thuis.

Elyssa Catadorra

Ze keek naar de prinses die zei dat ze haar gewoon bij de naam moest noemen.'' Het spijt mij, mevrouw Kendra.'' Sprak ze toch nog netjes tegen haaar en keek nu naar de vrouw die haar wat vroeg.'' IK moet 3 bruine broden hebben voor mijn meester Catadorra.'' sprak ze rustig. Ze moest hem nog altijd zo noemen, ze mocht hem niet eens bij de voornaam noemen, en kusjes gaf hij haar nooit, hij had haar alleen maar verkracht om een kind in haar te stoppen. Nee liefde, dat kende het meisje niet, en toch zag je in haar gezicht hoeveel ze van haar vader had, als je goed keek leek ze wel degelijk op Haytham. Ze zuchtte even en kreunde even, omdat de kleine aan het schoppen was in haar buik, en ze slikte even voor een moment.'' Mevrouw... zou ik misschien even kunnen zitten, de de...'' ze kreunde weer even en zakte bijna door haar benen heen, terwijl ze een hand op haar buik neerlegde. BLoed kwam al langzaam uit haar vagina sijpelen en je zag plekken op haar jurk ook al rood worden.

naam personage: Katniss Everdeen
Leeftijd: 35
Geslacht:Vrouw
Rang : Assasin
Foto/uiterlijk : www.deviantart.com/art/Katniss-245772384
extra : Pijl en boog zijn bij haar een gouden moordwapen

Katniss Everdeen
Katniss woonde hier ondertussen al weer jaren, jaren nadat ze gevlucht was uit haar geboorte plaats. Hier hoopte ze veilig te zijn, als wist ze dat dat niet zo was. Katniss was niet zomaar iemand. Katniss was een vrouw met een eigen wil. Was opgevoed met de woorden, de wil van de man is wet. Maar zelf ow nee how maar. Niemand was baas over haar, zij was baas over haar eigen leven. Van af jongs af aan was ze zltijd met haar broers het bos mee in geweest om te jagen. Van alles heeft ze in haar handen gekregen. Maar de pijl en boog en de kruisboog, nee dan konden haar broers er ook niet meer tegen op. Zwaardenen pistolem, ze was er absoluut niet slecht mee. Maar nee de pijl en boog en de kruisboog waren haar favo wapens. Ze was 12 toen ze samen met haar broers in het verzet ging tegen de koning. Eigenlijk was ze veel te jong geweest, maar Katniss had er altijd veel ouder uitgezien dan dat ze eigenlijk was. Hoe ouder ze werd hoe minder het verschil werd. Jaren hebben ze gestreden tegen de koning daar. Tot de rollen omdraaide en de koning hun wist te vinden. Zij en haar broers zijn gevlucht. Halverwege de weg zijn hun paden gescheiden. Zij wilde naar het koningkrijg kan king Logan. Ze had goede verhalen over hem gehoord. Haar broers waren het er niet mee eens geweest en zijn een andere kant op gegaan. Katniss is doorgetrokken en 15 jaar geleden in Condor komen wonen. Ze heeft de dood van King Logan mee gemaakt en de verandering van de stad. Een nieuwe koning, een nieuwe groep mensen die tegen hem was, en zij was er een van. Een koning moest na haar gevoel rechtvaardig zijn, zowel tegen het volk als tegen zijn gezin. Deze koning was het na haar idee beide niet. Toen ze hier bij de groep mensen kwam, voelde het vreemd. Duidelijk was ze een buitenstaander geweest, maar wel een die wist waar ze het over had. Ze had wel gemerkt dat er niet erg veel vrouwen bij de groep zaten. maar of ze het erg vond ?? nee niet bepaald. Ze leerde elke dag bij van de jongens. Nieuwe tricks, handige handelingen en ontsnappings routes voor als het nodig was. Ook hadden ze een poging gedaan haar te leren Free Runnen, en tot haar verbazing ging het haar nog god af ook. Oke ze viel nog wel eens maar dat hoort er bij. Ja hier zat ze op haar plek dat wist ze zeker. Hier hoorde ze thuis, dit was haar stad geworden in duie 15 jaar. Maar toch voelde ze zich eenzaam. Ze miste haar ouders en haar broers. Omdat ze altijd zo veel bezig was had ze nooit tijd voor vrienden, of een vriendje. Maar nu ze ouder werd, werd de drang naar een eigen kindje en een man toch aardig groot. Al zou ze nooit zomaar met ja en alle man naar bed gaan en trouwen. nee ze geloofde dat nog steeds haar ware liefde ergens op haar wachtte.

Vanmorgen was ze rustig opgestaan. Brood had ze nog van gister liggen dus dat was nu niet nodig. Morgen ochtend zou ze wel nieuw brood gaan halen. Vannacht had ze weer zo raar gedroomd. Al een aantal jaar droomde ze over een persoon, maar ze kon niet plaatsten wie. En als ze er aan dacht wie het kon zijn, kreeg ze ook bij niemand een raar gevoel van binnen. Rustig klede ze zich aan. haar pijl en boog droeg ze nooit in de stad. Wel had ze natuurlijk hier en daar een mes zitten voor als het toch nodig was. Ze stroopte haar mouwen even op en keek naar een grote lelijke wond op haar arm. Ze was 2 dagen geleden gevallen met een oefening van de jongens met het free runnen, het was een beetje verkeerd gegaan en dit keer was ze wel lelijk gevallen. Ze bekeek het even om er zeker van te zijn dat het niet aan het ontsteken was en begon toen rustig het brood te pakken en ging aan tafel zitten. Het boek lag er nog steeds. Het was een boek waar ze niks van begreep. Door het plaatje aan de voorkant begreep ze dat het over pijl en boog ging maar de taal waar het in was geschreven, nee die kende ze niet. Rustig begon ze te eten terwijl ze door het boek bladerde en naar de plaatjes keek. Misschien kon Leonardo hem wel vertalen voor haar. Toen ze klaar was met eten ruimde ze alles op, pakte haar jack van de tafel en trok hem rustig aan. Ze streek nog even met haar hand door haar losse haar. Straks bond ze het wel weer vast. Ze pakte het boek van tafel en liep haar woning uit. Ze woonde niet al te groot, maar ze was alleen dus dat was ook niet nodig vond ze. Rustig trok ze de deur achter zich dicht en keek even haar kleine stukje tuin in waar twee katjes zaten te spelen. Zwerfkatten dat was te zien, maar toch waren het schattige dieren vond ze. Rustig liep ze de straat op. Ze moest eerst het markt plein over, en met deze drukte hield ze daar niet echt van. maar ja Leonardo woonde aan de andere kant van het dorp. Rustig liep ze met het boek onder haar arm door de drukte heen. Heerlijke geuren waren er altijd op de mark.

Toen ze het marktplein was overgestoken werd het weer rustiger op de straten, altans wel in de richting waar zij heen wilde. ze neuriede rustig een nummer, ze was er bijna dat wist ze. Ze sloeg een zijstraat in en zag het huis van Leonardo al in zich komen. Het was niks voor haar zo dicht bij de markt te wonen. zelfs hier hoorde ze de herrie nog die ze mensen daar maakte. Nee daar hield ze echt niet van. Toen ze dichter bij het huis kwam zag ze een witte hengst staan, ze herkende het dier maar al te goed. Ezio was er ook. ustig klopte ze even aan de deur waarna ze hem opende en naar binnen liep. Ze zag Leonardo en Ezio staan en glimlachte even beide naar ze waarbij ze hun een glimlach schonk. Terwijl ze rustig naar het tweetal liep haalde ze het boek onder haar arm vandaan.

Katniss Everdeen
Ze glimlachte hartelijk naar Leonardo toen hij haar zo vriendelijk begroete. Ja het was een vriendelijke en lieve man, altans in haar ogen. Maar hij deed altijd lief en vriendelijk tegen haar. Haar blik wende even naar Ezio, ze kende hem, nou niet echt persoonlijk ze had wel eens met hem gepraat en zo doende wist ze wie hij was. Ook had ze iets opgevangen op de mark, over dat Ezio een zoon had die nu bij de koning was. Maar wat precies wist ze niet, Ze ging het hem alsze klaar wat met leonardo even zelf vragen dan datze een roddel geloofde. Ze overhandigde leonardo het boek en keek hem aan " Ik heb dit boek gekregen een paar weken geleden van iemand. Maar ik begrijp er niks van. Ik kan deze taal niet " Ze keek hem aan " Ik hoop dat u het kunt vertalen voor mij, ik denk dat dit boek vol informatie staat dat ik goed kan gebruiken "S prak ze vol Enthousiasme. Ze hoopte zo dat die het kon. dan kon ze veel meer leren over het wapen waar ze van hield. Ze gaf hem het boek, want eigenlijk was ze best nieuwschierig geworden naar wat dat nou was over wat ze in het dorp had gehoord en ze draaide zich naar Ezio " Wat hoorde ik " Sprak ze tegen hem " ezio zijn zoon werkt voor de koning, en heeft vanmiddag net zijn eigen vader verraden ? " ze keek hem afwachtend aan. Waarschijnlijk had iemand het uit de keuken of 1 van de dienstmeisjes het gesprek opgevangen tussen bradley en de koning en had ze der mond niet kunnen houden. Dan gaat het allemaal in een nood tempo door het dorp heen. Maar aan de ene kant geloofde ze het niet. Niemand zou toch zijn eigen vader kunnen verraden. Altans zij zou dat nooit gekund hebben hoe boos ze ook op der vader zou zijn geweest

Ezio Auditore di Firenze

Hij keek niet op of af, bleef zo stil zitten zoals hij nu zat en zuchtte even voor een moment waarna zijn ogen nu toch langzaam omhoog gingen.'' meid, kom eens hier.'' Sprak hij nu en Leonardo pakte het boek ook aan.'' IK ga dit direct vertalen. Met en weekje heb ik de volledige vertaling.'' Vertelde die nog en hij vertrok ook naar het achterkamertje van de zaak nu, aangezien hij hier niet tussen wou komen. Ezio keek nu langzaam op, en zijn gestoppelde baard was het eerste wat op zou vallen.'' vertel eens, waar heb je dit gehoord.'' Sprak hij enkel en keek hem aan. Je hoorde toch iets woede in zijn stem, maar dat maakte het niet minder, Ezio zou zich wel even schuil houden de komende tijd, dat zou niet het moeilijkste moeten zijn waarschijnlijk. zijn handen legde hij nu op tafel en ging in zo'n houding zitten alsof het leek alsof hij je ook direct zou kunnen aanvallen maar natuurlijk deed Ezio dat niet te snel, tenzij je echt een vijand van hem was, en zij leek dat dus echt absoluut niet, in zijn ogen.

Ezio Auditore di Firenze & haytham Kenway

Hij zuchtte even en luisterde naar haar en sloeg even nmet een vuist op de tafel, die duidelijk even begon te kraken.'' Ik had hem een brief gestuurd, maar nu is hij te ver gegaan als het echt zo is.'' sprak hij meer in zichzelf.'' Ik heb jaren lang voor hem klaar gestaan. Misschien niet op de juiste manier, mar hij heeft nooit ingezien dat ik hem probeerde te bescheremn.'' Sprak hij kalm en hoorde geklop op de deur.'' Leonardo?'' sprak de stem en Ezio schoot overeind, en dook direct in een kat, terwijl Haytham nu binnen kwam zetten en kort naar haar aan de tafel keek.'' Goedemiddag. Prahtige hengst staat er buiten, van jou?'' sprak hij nu ook serieus en keek haar aan voor een moment, maar Leonardo kwam al uit zijn kamertje zetten.'' ah Leonardo.'' Sprak hij rustig, en drie wachters kwamen achter hem binnen zetten.'' Ik arresteer je wegens samenzwering met een vijand van de kroon.'' maar.. Maar.. Iek deed niets? IK heb niets gedaan!'' sprak de man met een zwaar accent maar werd al in de boeien geslagen en nmee genomen.'' Goedemiddag mevrouw, hopelijk staat u niet aan de verkeerde kant van het pad.'' Sprak hij rustig en Haytham verliet de boel weer waarna hij rustig in een koets stapte buiten, en Leonardo in een gevangeniskooi werd gestopt. Pas nu kwam Ezio weer naar buiten.'' Hij pakt iedereen op.. Iedereen die maar iets te dicht bij mij komt..'' Waren de woorden die hij nu sprak.

Elyssa Catadorra

Ze kreunde en knitke enkel. '' ik.. ik moet naar zijn meester.. HIj vermoord me als hij de geboorte niet ziet.. sprak ze wat bang en slaakte even een klein gilletje uit.'' Het is mijn meester ijn kind..'' Spak ze enekel.. Ik Moet naar mijn meester toe..'' Sprak ze nog enkel en keek naar beide, en probeerde overeind te komen, maar dat ging nauwelijks. e probeerde het kind ook binnen te houden, maar het lukte gewoon niet helemaal en ze slaakte ook even een gil, waarna er nu echt een waterplas aan bloed leek te ontstaan, en ze begon te puffen. Ze kon duidelijk niet echt meer naar het huis toe van haar meester, dat was gewoon nog te ver. Ze kneep haar ogen dicht en uit haar blinde oog kwam even een bloedtraan zetten en ze gilde nog een keer.'' Ik moet naar huis.... ik wil niet dood..'' sprak ze enkel en tranen kwamen nu ook al los, waarom moest het kind nu net komen?

Katniss Everdeen
Ze hoorde Ezio spreken. duidelijk kwaad. Ze schrok op toen er geklopt werd op de deur, en toen er een stem sprak was Ezio ook zo verdwenen. ze keek verbaast om zich heen en zag de koning binnen komen en knikte alleen naar hem als groet. Ze hoorde hoe hij begon over de hengst " Klopt " Sprak ze naar hem. als ze nee zei kwamen er vast lastige vragen va n wie die wel was. Oke echt beleefd was ze ook niet tegen de koning maar daar had ze ook geen reden toe. ze hate die man echt nooit dat ze die man met respect zou behandelen. Ze zag hoe leonardo op het geluid af kwam en hoe hij in de boeien werd geslagen. ze keek terug naar de koning toen hij zei dat ze niet het verkeerde pad op moest gaan " Volgens mij is dat altijd nog mijn eigen keuze "S prak ze tegen de koning en zag hem weer verdwijnen naar buiten. Ze keek op toen ze ezio weer hoorde en keek naar hem. " Weet je, volgens mij isw die zsoon van jou zo slecht nog niet als hij doet op het moment. " Even zweeg ze " Misschien dat je hem zelf maar moet gaan zoeken, jullie hebben elkaar nu nodig. Als hij al de mensen die dicht bij jou staan wilt vermoorden, en je zoon heeft echt bekend. Dan denk ik niet dat hij er nog lang is " ze stond op van de tafel " Mensen zijn niet uit de dood terug te halen Ezio, dat weet jij en dat weet ik. Denk er goed overna voordat het te laat is " Sprak ze rustig en liep richting de deur waardoor ze naar buiten verdween

Samantha
Ze keek van af een afstand toe wat er allemaal gebeurde. Ze hoorde de vrouw spreken over dat ze naar haar meester moest. Ze volgde alles amper omdat de vrouw steeds gilde, en bij elke gil kromp ze zelf een beetje in elkaar. Nee ze wilde dit niet, niet dat geschreeuw. ze werd wakker geschud toen ze Kendra wat hoorde vragen en knikte even. ze liep naar achter waar ze water kookte en en twee doeken pakte. Toen ze terug was met de doeken gooide ze het kokend water met koud water in een bak dat het niet al te heet was en legde de doeken er in. Ze bracht de bak naar Kendra, zette het neer en nam weer afstand. Ze kon niks doen dat wist ze



Arthur
Hij luisterde naar connor en pakte de akte terug aan van connor. Hij stopte het briefje weg en knikte even traag toen hij vroeg of het van zijn vader was " ja " Sprak die en keek even naar Connor " hij wilt praten, en hoopt dat ik terug naar huis kom. " Hij schudde even zijn hoofd " Daar is die nu mooi te laat mee, hij zal nooit meer naar huis kunnne. En zodra dit bekent word dat ik hem verraden heb. " Hij schudde even ongelovig zijn hoofd " dan vermoord hij me " hij lachte even. Nou echt laggen was het niet maar meer om zijn pijn te verbergen " Dan laat hij het je vader niet doen, net als wat hij met mijn moeder en mijn ooms heeft gedaan. Aan de galg " Sprak die vol afschuw. " joun vader nam mijn familie van mijn af. En toch ben ik voor hem gaan werken. Snap jij het ? want als ik er zo over na denk ik eigenlijk niet " Sprak die rustig

naam personage: Caroline Hillyard
Leeftijd: 17
Geslacht: Vrouw
Rang: Dochter van een kleedingmaakster, dus ze is in de leer. 
Foto/uiterlijk :
extra : X

Naam personage: Katherine Hillyard
Leeftijd: 21
Geslacht: Vrouw
Rang: Dochter van een kledingmaakster, maar in plaats van Caroline is zij ook een dochter van een baron. Ze woont ook eigenlijk bij haar vader.

Extra: X