Caroline:

Stoffen halen op de markt, dat was iets wat ze op dit moment moest doen. Ze had zoals gewoonlijk een prachtige jurk aan, maar als je je eigen kleding kon maken, dan hoefde je daar ook niet veel voor te hebben. Enkel de stof die je wilde en natuurlijk handen die iets konden maken. Daar was Caroline dan ook goed in, maar niet enkel daarin. Ze organiseerde vaak feesten of als er iemand geholpen moest worden, kon zij ervoor zorgen dat er dingen geregeld werden om die persoon te helpen. Haar blauw grijze ogen zochten de kraampjes rond en verbaasd keek ze op toen ze iemand hoorde roepen. Ze had het vaker gehoord, maar toch kon ze het niet helpen om even op te kijken. Ze glimlachte kleintjes naar hem, Had ergens al in de gaten dat hij er niks aan kon doen en vond het vervelend voor hem. Hoe de meeste mensen hem voor gek verklaarde, wilde Caroline juist naar hem toe om te vragen hoe het met hem ging. Maar hij zou dat waarschijnlijk niet fijn vinden.
Ja, ze moest hem gewoon uitnodigen op een bal! Ze moest gewoon een bal organiseren. Dat moest ze dan ook doen, ze kon altijd wel een goede rede verzinnen om er eentje te houden.
Ze stopte bij het kraampje met de stoffen en kocht snel een aantal meter. Vervolgens liep ze terug naar huis, om daar de stoffen netjes op te bergen en haar moeder zuchtte.
"Zou je nog even snel terug willen gaan, we hebben geen groen meer." Caroline zuchtte, maar liep dan toch de deur weer uit. Maar de tegenzin verdween toen ze Hershel zag. Een jongen die toch wat meer voor haar betekende en zij betekende meer voor hem. Ze liep naar hem toe en gaf hem een kus. Waarna hij met haar mee liep, ze wilde net een steegje in lopen. Maar Hershel trok haar al snel terug bij het zien van het tafereel. Hij had Niklaus vaker gezien en hij was niet van plan om het uit te lokken. Dus nu liepen ze maar om.


Katherine:

Haar donkere haren wiegde achter haar aan, ze had in tegenstelling tot haar zusje een andere vader en dat was ook iets wat goed te zien was. Haar vader leefde nog. Of althans, haar vader was niet 'verdwenen' ze zat hier lekker uit het raam te kijken. Met haar dure kleding en ze was er blij mee. Ze besloot om toch maar een ronde te maken en de meeste kende haar dan ook. Het meisje dat er altijd prachtig uit zag. Haar haren die met een lichte krul over haar schouders vielen. Ze ging op een bankje zitten om naar de mensen te kijken. Knikte af en toe als er iemand voorbij liep, maar besteedde er weinig aandacht aan. Enkel aan sommige jongens, die keek ze iets langer na namelijk.

Ezio Auditore di Firenze

Hij keek naar zijn zoon en ging naast hem staan voor een moment en keek naar beide.'' Daar ben ik zo zeker niet van. Hij heeft de genen arthur.'' Sprak hij nekel en sprak hem ook gewoon bij zijn normale naam aan, want hij had zichzelf toch al verraden. Hij keek naar beide en zag een wachter aan komen.'' Die is laat, ze hebben vast het lijk gevonden bovenop de muur. En ik dacht het nog zo goed te hebben verb0orgen.'' Sprak hij wat droogjes en keek nu weer naar Connor voor een moment die begon te spreken.'' Niet meilijk. jullie wachters staan vooral bij de ingangen opgesteld, als je enkel bij de ingangen iemand neer zet, houd je zeker de mensen van beneden uin de hand, maar niet vanuit de lucht, kijk daar is niet over nagedacht.'' Sprak hij enkel en keek naar hem voor een moment.'' En misschien heb ik mazzel, maar ik wil onderhndelen. Mijn zoon gaat vrijuit, voor mijn leven.'' sprak hij enkel en keek naar hem.'' Mijn zoon heeft niets met mijn werk te maken, ondanks hij een echte auditore is, en al mijn trucjes gemakkelijk zou kunnen leren. IK daarintegen heb jullie flink dwars gezeten de afgelopen tijd, om wraak te nemen op wat die vader van jou, met mijn familie heeft gedaan. IK had alle bewijzen aan die generaal gegeven,ik vertrouwde hem, dat mijn familie op vrije voet kwam. Maar nee, jou vader gaf de volgende dag alsonog het bevel voor hun executie. Mijn vrouw die daar hing, terwijl ik heb moeten toekijken. Hoe ik mij verraden voelde door iedereen. toen heb ik een oot gezworen het volk vrij te maken van detirannie waar het land zich in bevond.'' Sprak hij rustig.'''Arthur denkt, en zoon ja dat weet ik, Dat ik haar naar de galg heb laten lopen omdat ze op zoek waren naar mij. Nee ze waren nooit op zoek naar mij, want ik verhuisde naar gondor om vrede te vinden. Voor mijn zoon, voor mijn vrouw. Om mijn erfenis achter me te laten. Maar toen ik edward Pazzi zag, fluisterend in het oor van je vader, dat mijn familie moest hangen, heb ik het weer opgepakt, en ben ik geworden wie ik ben.'' sprak hij enkel en zuchtte even.'' De waarheid is er nu uit, moord me, zet me gevangen, wat je ook begeert.'' Sprak hij rustig en zag de koets weer het kasteel naderen.'' Oh, en je vader is terug met een van mijn beste vrienden. Misschien tijd om hem erbij te halen?'' sprak hij nu enkel en keek naar beide terwijl hij rustig weer even zuchtte, maar de volle concentratie hield.


Matt smith

Hij zuchtte even voor een moment, terwijl hij rustig op een bankje ging zitten, omdat de markt even te druk was voor hem, en dat zou alleen maar op zijn tics un werken. Zijn hoofd ging herhaaldelijk naar links terwijl hij zo af en toe met zijn voet op de grond tikte. Kinderen lachte hem uit, maar Matt was dat inmiddels wel een beetje gewend, iedereen lachtte hem altijd uit. Want hij was een malloot in hun ogen, maar misschien wou hij dat ook wel zijn. Hij had dit al zijn hele leven, zijn ouders waren zelfs uitgelachen omdat ze zo'n zoon als hem hadden. maar hun liefde zorgde ervoor dat Matt altijd beschermd was bij hun, en altijd bij hem waren gebleven. Ze leefde beide nog, maar waren oud, de hertog en hertogin, en spoedig zou Matt dus een hertog worden van Gondor. Maar zijn ouders vonden het nog altijd jammer want hij had nooit een vrouw gevonden, want vrouwen zagen hem niet staan, of nou ja wel om zijn uiterlijk, want lelijk was hij niet, geef toe, maar ze haakte altijd af, na zijn tics.'' GERONIMO!'' riep hij nu ook weer vanuit het niets, zonder aanleiding, en weer begonnen mensen te lachen. Matt voelde zich er ook wat onzeker door, en bedroeg zich soms echt meer als een jonger kind dan iemand van 29, maar vind je het gek? nou de ouders van matt in ieder geval niet. Hij ging net even wat anders zitten, waarna hij zijn hoofd weer naar links ging, en zijn voet op de grond tapte. Hij zat echt wel netjes, en zo begon hij dan ook rustig een blaadje van de krop sla af te halen en die op te eten.

Niklaus Kenway

Hij hoorde de woorden van zijn moeder die momenteel wel heel zielig zat te doen tegenover hem. Oh ja hoor, zij had hem alle dingen gegeven die hij nodig had. Waarom voelde hij zich na al die jaren dan nog steeds niet helemaal thuis? Hij zuchtte even voor een moment en keek iets wat met een verveelde blik naar Elijah voor een moment.'' Nou geef je nog steeds geen antwoord op mijn vraag.'' sprak hij enkel en hij stapte nog dichterbij zijn broer en keek hem recht in de ogen.'' Je wilt dat ik naarr jou luister, niet waar? nou nieuwtje, ik neem geen orders aan van jou.'' srpak hij enkel, en duwde Elijah nu ook gewoon aan de kant, en zei niets meer terwijl hij nu ook gewoon doodnormaal weg liep, richting de markt dit keer. Hij had het meisje en de jongen niet gezien, die op het punt stonden hun steeg in te gaan, anders had hij misschien ook nog op hun gereageerd, maar dat was in dit geval niet zo. Kalm liep hij door, over de straten, al had hij de markt al vlug genoeg gezien, en begaf hij zich weer in de rustigere delen van de stad. Hij wou toch nog niet terug gaan naar het kasteel.

Elyssa Catadorra

Ze slikte even en keek naar haar en perste nu nog een aantal keren, waarna het kleine jongetje wat eruit kwam vrijwel direct begon te huilen. ze slikte even en voelde toch een vlaag van geluk door haar lichaam heen rijzen.'' Ik moet nu naar mijn meester..'' Sprak ze direct. hij en zijn vrouw moeten hun kindje hebben..'' sprak ze nu ook gewoon. Nee het jongetje zou ze niet mogen houden, het zou simpelweg haar kind gewoon niet zijn en dat deed haar vn binnen toch pijn nu ze het jongetje al een beetje zag, zo teerbaar en zo klein. Ze slikte even en keek naar haar.'' k moet naar huis.. Ze moeten hun kindje hebben..'' sprak ze nu nog een keer en wachtte rustig tot ze antwoord kreeg.

Katniis
Ze trok haar wenkrbauw op toen hij vroeg of ze niet wist wie hij was. maar kort daarna werd ze al bij haar keel gegrepen en tegen de muur werd gedrukt. ze zag hem een mes trekken en hoorde hem spreken "He dat joun dag verpest is kan ik ook niks aan doen. maar jij hebt genoieg broers en een strond vervelende vader. Reageer het lekker daar op af wil je " Sprak ze tegen hem, waarna ze hem in het gezicht tufte. Ze knalde met haar elleboog op de bovenkant van zijn onderarm waarmee hij naar haar haar buik uit haalde. ze hoopde dat zijn arm uit zou wijken en in plaats van in haar de muur zou raken, altans haar niet

Katniss
Ze keek naar hem en was allang blij dat het mes miste, ze zag zijn blik en een grijns kwam rond haar mond. Zielig geval was het ook. Ze voelde hoe haar broek los gesneden werd en hoe haar keel bijna dicht geknepen werd. maar ze gafgeen kick, dat gunde ze hem niet. " je hebt de verkeerde te pakken vriend, als je wilt dat een meisje gilt moet je ect niet mij hebben "S prak ze en keek naar hem " Je hebt het verkeerde meisje te pakken echt " Sprak ze tegen hem. haar armen waren vrij. Met haar rechter arm gleed ze over haar linker boven arm. Ze had altijd een mes onder haar linker boven arm zitten. Je wist nooit waar het goed voor kon zijn, maar dit was zoon geval. Als ze hem maar los kreeg, dan zakte hij van zelf haar linker hand in.

Niklaus Kenway

Hij keek naar haar en lachte.'' Oh ik houd wel van een uitdaging.'' Sprak hij enkel rustig en deed met zijn mes haar broek naar beneden en sneed haar ondergoed ook gewoon stuk, het kon hem werkelijk niets schelen. Hij zag dat ze naar haar andere hand ging en pakte haar rechterarmn dan ook even behoorlijk stevig vast, en kwam dichterbij haar staan.'' Kom op, geen Niklaus eens een lief kusje...'' Sprak hij terwijl hij zijn lichaam nu tegen dat van haar drukte, het mes drukkend tegen haar buik zette en zijn lippen gewoon op de hare zette, zonder enig probleem. Hij kuste niet zachtjes of liefdevol, maar ruw en grof en maakte nu toch zijn broek los en deed zijn boxer naar beneden en drukte zichzelf vol geweld in haar. Nee hij zou het niet fijn doen, maar ruw en grof. Hij boelde nu wel heet mes aan haar linkerarm, waardoor hij de zoen even stopte.'' oehh.. zelf bescherming, leuk.. Als je mij een keer met dat mesje snijd, dan wens je dat je nooit geboren was, geloof mij..'' Sprak hij rustig en lachte even, voor hij zijn lippen weer rustig terugzette waar ze vandaan kwamen en haar keel bleef dichtknijpen zodat ze eigenlijk net nog maar kon adem halen in feite.


Haytham Kenway

Hij voelde hoe de koets stopte, en keek naar buiten. Ze waren al binnen de kasteel grond, mooi. Hij stapte uit en keek even kort naar zijn broer die van alles stond te tieren tegen de koetsier, maar dat erg vinden? Nee haytham dacht er geen eens aan Hij keek naar zijn wachters en knikte even naar hun.'' Gooi die vent in de kerkers, en geef hem een boek te lezen, eens kijken of we die Ezio nu hnier krijgen, als we morgen zijn vriendje naar de galg sturen. en vind mij mij nog een ene Achilles in de stad en pak hem op onder een of andere reden. Samenspanning tegen de kroon bevalt hun altijd goed'.'' sprak hij rustig en keek even naar zijn broer voor een moment al zuchtte hij even en deed niets anders dan hem gewoon simpel weg voorbij gaan en de hal inlopen.

Matt smith

Hij keek naar de omgeving terwijl zijn linkervoet onbewust leek te tapdancen in de lucht. Hij had het geen eens meer door, want hij zat netjes met zijn benen over elkaar, en zijn handen erop gevouwen, zoals hij meestal zat. Mensen keken hem wel even aan toen hij weeer een knik met ziijn hoofd naar links maakte en daarna weer een Geronimo eruit stootte, maar he, dit was Matt en let him deal with it.. Hij voelde ook een kleine dreun toen hij merkte dat er iemand bij hem op het bankje giing zitten, en had het eigenlijk geen eens door waardoor hij zelf even schrok, en zijn voet helemaal nu leek te tapdansen, al nu op de vloer en ging zijn hoofd overdreven vaak naar links en kwam er nog eens een '' GERONIMO!'' uit voor hij überhaupt eens een beetje normaal op het bankje zat. Hij keek naar hem en slikte eveb voor een moment. Hoorde wat hij zei, en dat hij op zijn neus drukte, waarna direct zijn tics weer even toesloegen, en uiteraard ook een Geronimo! waardoor er een groepje mensen begonnen te lachen.'' Twee dorpsgekken naast elkaar!'' riep een man van een marktkraam. Matt reageerde niet op David evenals de marktkoopman, hij keek weer vooruit, en zei ook niets meer, al werd hij duidelijk zenuwachtig, want zijn voet bleef tapdansen, leek het wel.

Ezio Auditore di Firenze & Haytham Kenway

Hij keek naar beide en negeerde Arthur toch wel op dit moment, aangezien hij geen zin had in ruzie nu op dit moment. En beter dat hij nu dat verhaal kwijt was, dan al het andere. Daarom was het hij die nu ook naar connor luisterde, je merkte wel dat Ezio gewoon goede redenen had om het te hebben gedaan. Als zijn familie niet dood was had je ook geen last van deze man.'' Freerunnen is geen moeilijke tak. Je moet het leren, met de vlugheid van een adelaar. Helaas is het zo dat niemand naar deze majestueuse vogel wil kijken en daarom leert men ook niets.'' Sprak hij misschien iets te droog en zette nu zijn kap weer over zijn hoofd, aangezien Haytham er nu aan kwam, voelde hij zich dan toch prettiger. Haytham kwam ook vrij rustig de kamer binnen wandelen. Hij keek naar connor en grijnsde weer kort.'' Dus de leugenaar blijkt achteraf geen eens de leugenaar te zijn.'' sprak hij rustig.'' Goed gedaan Connor, eindelijk zal het volk rust hebben.'' Sprak hij tegen zjn zoon.'' Ezio en Arthur Auditore, bij deze arresteer ik jullie beide in naam van de kroon. de aanklacht was duidelijk zijn. Executie bij dageraad, samen met alle samenspanners, zullen jullie morgen jullie dood bekomen. Mag god jullie ziel vergeven.'' Hij sprak het serieus, zonder enige navraag te doen bij Connor, En Ezio was dit keer ook stil.'' Laat mijn zoon gaan. Hij deed niets. U mag mij, maar laat hem gaan.'' Probeerde hij nog wel maar dat mocht niet baten. '' En dan hem zeker jou plaats in laten vullen? dat we hem weer kwijt zijn? nee hij heeft vast lang voor jou spion gespeelt. Het is tijd dat de gehele auditore familie van de kaart word gehaald.'' sprak Haytham ook direct. Tenzij Connor hier bewijzen kan leveren waarom alles anders zou moeten zijn. Connor?'' vroeg hij nu dan ook rustig, Hij wou gewoon weten wat hij te zeggen had.


Elyssa Catadorra

Ze keek naar haar en slikte even. Ze pakte het kindje aan en glimlachte kleintjes.'' Ik mag het eigenlijk niet vasthouden van meester.. Ik mag niet hechten..'' Sprak ze en slikte even. Nu merkte ze meer dan ooit wat een rot leven ze had, want dit kleine wondertje, het was toch gedeeltelijk van haar, haar genen zaten erin, en het zou niet van haar zijn. Ze slikte even en keek nog kort.'' Ik ga nu naar meester..'' Sprak ze en wou haar geld nog pakken om de broden te betalen, omdat ze voor boodschappen erop uit gestuurd was.'' Dag mevrouw.'' Sprak ze nog tegen Samantha, voor ze langzaam op stond, nog wat wankel en begon te lopen. Ze keek het zaakje nog even rond.'' Vanavond zit ik in de hemel.'' Sprak ze nog hardop.'' Meester gaat dit niet leuk vinden.'' Sprak ze rustig en begon nu richting het grote landhuis te lopen.

Kendra Kenway

Ze slikte even en keek haar aan. "Die meester van jou lijkt me geen fijne man." Mompelde ze en keek even richting Samantha. "Ik kom morgen wel helpen, Ik ben er dan rond dit uur." Zei ze glimlachend, pakte haar eigen broden en stak die in de zakken van haar zadel. Haar merrie stond meteen recht en ze sprong op de rug van het dier terwijl ze naar Elyssa keek en haar volgde naar haar landhuis zoal ze eerder had gezegd dat zij haar er heen zou brengen. "Jij zult niet dood gaan." Zei ze zacht en keek weer naar haar. "Weet je eigenlijk wie jou ouders zijn?" Vroeg ze, ze leek namelijk verdomd veel op Kendra en ook vooral op haar vader. En dan bedoelt ze natuurlijk ook de trekjes die in haar gezicht zaten dat Elyssa die ook had. Dus ze begon langzaam aan wel een beetje wat te vermoeden. "Of weet je dat niet? En hoe ben je in de slavernij terecht gekomen?" Vroeg ze nogmaals en wachtte rustig op antwoord.

Kendra Kenway

Ze slikte eventjes en keek haar aan toen ze verder sprak en schudde haar hoofd. "Je gaat niet dood." Zei ze zachtjes en keek naar het jongetje in haar armen. Als zij in haar schoenen zou staan wist ze ook wel dat het moeilijk ging het jongetje af te geven. Het was haar zoon natuurlijk. "Ik wil je daar wegkopen." Mompelde ze nu en keek naar het landhuis waar de naam op stond die Elyssa eerder had vernoemd. Ze zuchtte en reed nog steeds naast haar. "Ik ken jou vader denk ik maar al te goed." Mompelde ze opeens. "Maar ik weet niet of hij er blij mee zal zijn. Ze slikte even en nam Elyssa bij haar schouder vast. "Je lijkt verschrikkelijk veel op mij en op mijn vader. Dus ik denk..." Zei ze zacht en slikte even. "Je kunt daar niet blijven werken." Begon ze dan ook opeens va onderwerp. Ze moest daar weg.

Kendra Kenway

Ze zuchtte. "Ik hoop van wel.." Mompelde ze zachtjes en keek naar hoe de deur werd opengedaan en het jongetje meteen werd overgedragen aan haar meesteres. Ze vond het werkelijk erg en zielig om te zien. Toen de man ook kwam en Elyssa een klap gaf en slikte ze. "Ze kon er niet aan doen, het gebeurde allemaal veel te snel om nog naar hier te brengen, anders was het kind gestorven." Sprak ze zacht tegen de man en merkte hoe Elyssa werd behandeld. Dit was toch geen leven? Eigenlijk durfde ze er niets van te zeggen, stel je voor dat de man haar als maitresse zou gebruiken. Ze slikte even, dat was het minste wat ze kon doen. Ze moest Elyssa helpen, en haar vader zou wel merken dat ze wegbleef toch? Of haar broer en moeder op zen minst? "Ze kon er echt niet aan doen.. En het was mijn schuld, ik was bij de bevalling, het hoofdje was er al uit toen ze recht wilde staan." Zei ze weer zacht.

Kendra Kenway

Ze slikte even en zag hoe het jongetje weer even aan Elyssa werd gegeven om het drinken te geven. Ze keek weer naar de man toen hij zei dat hij haar voor Kendra in leven zou houden, dat was al een opluchting. Ze knikte dan even rustig op dat kopje thee en kwam nu van haar paard af omdat ze er nog altijd op zat. Ze maakte haar merrie even vast en stapte rustig het landhuis binnen. Ze keek even naar Elyssa en slikte weer even. Dit was te erg voor woorden.. Was ze een fokschaap ofzo? Ze volgde de man rustig en slikte even. "Waarom draagt uw vrouw de kinderen zelf niet? Ik bedoel, is het neit veel prettiger om dan kinderen te hebben van jullie beiden en niet van één of andere slaaf." Verwoorde ze het nu maar een beetje. Als je kinderen wilde dan droeg je ze toch zelf?

Kendra Kenway

Ze slikte even en keek weer even naar het jongetje, ze vond het best sneu eigenlijk. Ze knikte even op de woorden van hem, dat snapte ze dan wel. "Daarmee dat U liever had dat de bevaling hier gebeurde.." Mompelde ze zachtjes en liet zich rustig begeleiden naar de woonkamer. "Ik kan wel voor een jongere slaaf zorgen voor U, als u dat wilt. Hoe oud is deze nu?" Vroeg ze rustig aan hem. Ze wilde het niet doen, maar er waren meer als genoeg hoeren en mensen die ze niet mocht die ze lekker kon aanbieden als slaaf, en ze waren allemaal nog van redelijke jonge leeftijd. En ze wilde Elyssa hier ook gewoon weg, mogelijk dat het haar haflzus was. Ze keek naar het jongetje en glimlachte. "Ik zal met alle plezier jullie zoon zegenen." Zei ze rustig tegen de twee. "Ik vind het wel naar voor uw vrouw dat zij geen kind kan baren. Het blijkt een uniek gebeuren te zijn." Zei ze rustig. Ze wilde zelf ook nog een kindje eigenlijk, dus ergens hoopte ze dat zij wel een kind zou kunnen baren. Al zou die hoop tevergeefs zijn waarschijnlijker als ze een vriend zou hebben en beide een kinderwens hadden. Kendra zou later vooral veel miskramen krijgen als ze ook zowaar bevrucht raakt. De kans dat er een kindje ter wereld zou komen was in ieder geval klein voor haar. Ze keek Elyssa nog even na. "Ik wil haar best overkopen en een betere slaaf hier brengen." Zei ze rustig tegen hem en keek hm dan weer even aan.

Kendra Kenway

Ze keek hem aan en glimlachte weer even. "Ik wil haar dan inderdaad graag over kopen. De mensen die ik nu heb doen amper wat goed." Klonk ze nu even als echte prinses, ook al haatte ze het vreselijk om zo te praten. Elyssa werd weer naar boven gehaald en ze keek naar hoe ze het jongetje weer vast nam. "Hmm." Mompelde ze toen de leeftijd van Elyssa werd genoemd. Ze snapte het wel. Ze zag de wanhopige blik van Elyssa en slikte weer even. Ze vond het zo erg voor haar. Toen ze het jongetje vast had en wegrende stond ze eigenlijk wat verstijfd. Dit had ze niet verwacht. "Hm." Mompelde ze enkel op de worden van de man en rende ook even naar buiten. Ze maakte haar paard los en steeg snel op en ging achter Elyssa aan, voor zover ze wist waar ze heen was gerend. Ze keek goed rond en vanaf de hoogte dat ze nu zat zag ze wel waar ze liep. Ze schoot er meteen op af en liet haar paard halt houden voor Elyssa. "Kruip erop, nu. Ik breng je naar het kasteel." Sprak ze dan ook meteen tegen haar en reikte haar hand uit naar haar. "Schiet op!" Klonk ze dringend. Ze zou de man wel een nieuwe slaaf geven, al zou ze het zoontje toch terug aan de man moeten geven. Hoe erg ze het ook vond.