Elena & Keanu hebben al verkering?

Elena:

Het meisje was net uit van school en daar was ze blij mee. Haar vrienden ontmoette ze altijd bij de grote notenboom en dat was ook de plek waar ze nu naartoe ging. Haar blonde haren lagen zoals gewoonlijk met een lichte krul over haar rug. De zon scheen en dat was een goed teken, dan kon zij tenminste enkel een shirt aan. Eenmaal aangekomen, bleef ze op de rest wachten. Ze zwaaide al toen ze Raven aan zag komen.

Raven:

Natuurlijk weer de notenboom, de jongen hief nonchalant zijn hand op toen hij Elena zag staan en een scheve glimlach verscheen op zijn lippen.
"Waar is je andere helft?" Vroeg hij plagend en het meisje haalde haar schouders op. Daar stonden ze dan, te wachten op de andere. Hij was benieuwd bij wie ze nu weer zouden gaan zitten. Het was altijd bij iemand anders, al was Raven nooit degene die het huis van zijn ouders beschikbaar stelde. Simpelweg omdat zijn ouders het al verschrikkelijk vonden dat hij zijn haren zo lang had en dat hij ze moest knippen. Dan zouden ze dat aan zijn vrienden vragen. Net zoals dat zijn piercings eruit zouden moeten.

Elena:

Ze was blij te zien wie daar aankwam lopen. Natuurlijk wist ze wel dat hij zou komen, maar het was altijd leuk om hem weer te zien. In plaats van bij de boom te blijven staan, liep ze dan ook naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen. Een klein kusje plantte ze op zijn wang.
"Hey." Zei ze blij en legde even haar hoofd op zijn borst.

Raven:

Hij zag Leticia aankomen op de fiets en toen ze hun begroette knikte hij.
"Hello." Zei hij rustig terug en merkte nu hoe Elena richting de jongen liep, hij haalde zijn schouders op. Meer naar zichzelf als tegen iemand in het bijzonder. Hij begreep gewoon niet zo goed wat mensen zo klef maakte. Maar het maakte hem niet uit, het was ergens wel grappig.

Elena:

Blij legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan. Haar handen grepen de stof van de kleding vast op zijn rug. Haar grijze ogen had ze even gesloten en eigenlijk maakte het verder weinig uit wat er op dit moment precies gebeurde. Ze kende Raven en Leticia, die vonden het vast niet erg als ze even een knuffel gaven. Maar toch liet ze hem los, om haar hand in de zijne te leggen en trok hem wat terug naar de boom.

Raven:

Hij wist dat liefde niet zo zijn ding was en vooral niet omdat het zien van Elena en Keanu hem werkelijk niet interesseerde. Hij had niet het gevoel alsof hij ook zoiets wilde. Raven was in de leer bij een piercer en leerde ook hoe hij tattoos moest maken. Dus dat nam al veel teveel tijd in beslag. Zijn ouders vonden het verschrikkelijk, maar hadden geen keus en moesten het eigenlijk accepteren. Simpelweg omdat hij het zou blijven doen.
"Alles goed?" Vroeg hij toen maar aan Leticia, het was niet dat hij iemand was die niks zei tegen andere namelijk.

Elena:

Ze was blij dat hij meeliep en dat was ook aan haar gezicht te zien. Ze keek naar hem om met een glimlach, om vervolgens weer te kijken naar Leticia en Raven. Ze hief haar hand naar Leticia, aangezien ze haar nog niet zo goed had begroet.

Raven:

Ze vroeg hoe het met hem ging en hij knikte.
"Goed, rustig, maar verder aangenaam." Sprak hij. Zoals gewoonlijk op de rustige toon die hij altijd sprak. Toen zei ze hem zijn mening nodig te hebben en een vragende blik kwam toch op zijn gezicht. Toen had ze twee blaadjes in haar hand en vroeg hij welke hij zou kiezen. Het waren twee totaal verschillende ideeën voor een tatoeage. Hij keek er dan ook even naar en keek daarna naar Leticia.
"Als het ging om ontwerp en over het feit dat ze eenzelfde betekenis hadden. Kon ik je helpen. Dit zijn twee totaal verschillende ontwerpen en hebben vast beide een andere betekenis. Ik vind je niet zo'n persoon die met een roos op je arm gaat lopen. Maar daarbij vind ik een draak ook nogal fantasievol voor je. Weet je zeker dat je geen tandwiel wil?" De laatste opmerking zei hij met een brede lach. Maar haalde al snel iets serieuzer zijn schouders op.
"Ik hoef het niet op mijn lichaam te hebben, dus je moet werkelijk zelf kiezen welke jij het beste bij je vind passen." Dadelijk maakte hij namelijk een keuze en was ze er na twee jaar op uitgekeken. Dat wilde hij ook weer niet.

Elena:

Aangekomen, glimlach in naar hen.
"Zullen we naar mij gaan? Mijn ouders komen toch pas laat thuis." Glimlachte Elena. Ja, het was niet zo'n probleem als ze naar hun gingen. Het enige wat een probleem was, leek Keanu te zijn. Niet dat hij ooit wat fout had gedaan. Er was gewoon iets wat hun niet prettig vonden aan hem. Iets waardoor ze liever niet hadden dat de jongen en zij alleen waren. Als de andere er waren hadden ze er vaak geen probleem mee, maar alleen wilde ze hem het liefst de deur wijzen.