Zoals altijd was Ezio al voor de zon op kwam in de benen, en nu dus ook. Zijn zoon sliep nog, dat was duidelijk en de man zou zijn zoon ook nooit beroven van zijn nachtrust. Echter Ezio kon al jaren nooit meer lang slapen sinds de dood van zijn vrouw. Het was moeilijk voor hem, om haar die dag te zien vermoord worden, zo voor hun ogen, en wraak ging dan nog ook in de genen rond van Ezio, maar hij kon er niets mee, behalve de templars vermoorden die ervoor verantwoordelijk waren. Hij zuchtte even voor een moment, terwijl hij vanuit de frontier weer richting huis reed met zijn paard, achterop had hij boodschappen liggen, die hij vanmorgen nog vers vanuit Boston had gehaald, tja,ze moesten toch eten en het lag niet voor het oprapen meer tegenwoordig, zeker nu hij toh streed voor een at nobekere zaak, of zo noemde hij het eigenlijk, echt nobel was het niet, vond hij. Hij zuchtte even voor een moment en keek rustig in de verte naar hun huisje, en steeg af, waarna hij het laatste stukje liep. Hij keek naar de grote rivier die door het woud stroomde, en waar duidelijk zijn zoon zich even aan het wassen was, iets waar hij niet bij zou storen, en waarom zou hij ook? zijn zoon was inmiddels ook volwassen, en kon wel meer dan hem soms eigenlijk. In tegenstelling tot hem, was Ezio een oude knar aan het worden, en het liefste settelde de man zich hier, met een nieuwe vrouw. Hij had inmiddels al een meisje gevonden, in Boston, met de naam Rosa. Maar hij wist niet hoe Arthur er op zou reageren als hij weer gelukkig werd met een ander. Het was dan al 14 jaar geleden toen Catherina werd vermoord daar in Rome. Hun geluk had niet lang mogen duren, en hadden ook voor Ezio de oorzaak dat hij zijn bescherming weer aan deed. Hij liep nu rustig het huis in, en keek even rustig om zich heen, waarna hij de zwarte kap van zijn hoofd deed, van zijn huidige pak. Het was compleet zwart, op de rode riem, waar het logo op zat na. De Cape die aan een kant hing, sloeg hij even over zjn schouder, en ruimde de boodschappen op in hun kleinschlige kelder, voor hij richting de keuken liep en arthur daar zag zitten. Hij knikte even en keek naar hem.'' Goedemorgen, Arthur.'' Sprak hij kalm en ging ook even aan de tafel zitten, terwijl hij kort naar zijn zilveren kappen keek die hij natuurlijk aan had, zoals altijd.

Hij keek rustig naar zijn zoon en schudde zijn hoofd even op zijn vraag.'' nee geen plannen vandaag, De templars lijken zich rustig te houden op dit moment, en achilles is in Boston om een andere assassin op te zoeken, die niet bepaald netjes is geweest.'' sprak hij rustig. Hij sprak over Enrico, maar Ezio wist in al die tijd nog niet eens dat dat in feite zijn neefje was, de familie was namelijk nogal in twee takken over geslagen, dus het was ook nog niet eens dichtbij, maar verder terug in de stamboom. Oke je begrijpt me vast niet, laat maar, terug naar Ezio. Ezio keek ook rustig naar hem en pakte zelf ook een stuk brood.'' Misschien dat ik vanmiddag Connor nog even ga opzoeken, kijken of The dantless nog uitvaart deze week. Ik geniet altijd van de zeemissies.'' sprak hij kalm en nam een hap van het brood, maar besloot al snel dat er niet veel aan was, zonder een paar druiven, die hij dan ook uit de fruitschaal greep. Ja ezio was verslaafd aan druiven, en alle producten die er maar van gemakt waren. ook wijn dus.

De waarheid lag anders, Ezio was echt pas vanaf zijn 16de begonnen aan zijn opleiding tot assassin, daarvoor had hij enkel en alleen in zijn vrije tijd met zijn broer gekloemmen, en wat gevochten met de pazzi, maar he, dat was allemaal anders bedoelt. Hij slikte even voor een moment en keek naar hem voor een moment en dacht even na.'' Wat wil je nog van mij leren dan? we zijn al zoveel jaren aan het trainen, het enige wat ik je denk ik nog kan trainen in moorden vanaf een richel, en vanuit de lucht. En die twee dingen, arthur, ben jij nog niet helemaal klaar voor.'' Sprak hij kalm en keek hem aan terwijl hij even zijn keel schraapte, en om zich heen keek.'' Als je wat wilt trainen, mag je vandaag wel richting de boerderij gaan. Het gebouw beklimmen, leg je een tak neer, en klim je weer naar beneden. Net zo lang tot je daar boven een perfect hutje hebt staan. Niet een waar je zelf in kan zitten, geen zin in boze achilles, je weet zelf dat de man al niet heel erg blij is met als ik jou freerunnen leer op dat gebouw.''

Hij keek naar zijn zoon en zuchtte even voor een moment.'' ik wil graag dat je freerunnen perfect word, arthur.'' sprak hij rustig en keek hem aan.'' helemaal aangezien ik morgen de ''hookblade'' op ga halen vanuit New york, waarme je nog net wat gemakkelijker kan klimmen en sneller. Daar wou ik met jou dan op gaan oefenen, en als dat perfect is, beginnen we met het moorden vanuit een schuilplaats.'Sprak hij rustig en keek hem aan.'' Ik weet dat je iedere avond hard traint, en dat waardoor ik zeer, maar alles komt met tijd, en de tijd moet je leren, tijd is ervaring.'' srak hij rustig en streek kort over zijn zwarte haren heen, nu hij de kap af had en keek even om zich heen. Vetgeet niet dat je voorouders het meeste ook niet in een aantal jaar hebben geleerd. Ik was een uitzondering, ik begon op mijn 16de, en ik ben nu mentor samen met achilles. Maar jij ekunt het ook, daar ben ik zeker van mijn zoon.'' sprak hij en keek hem nu na terwijl hij naar de deur liep en stond nu zelf ook op, hij zou eens gaan kijken waar Connor was gebleven.

Hij had zich in de bossen zelf nog even op de proef gesteld door de bodem niet aan te raken en toch bij Ezio zijn huis te komen. Hij had nog wat te bespreken met Ezio, of eerder andersom. Ezio wou hem vast spreken over van alles. Soepel sprong hij van boom naar boom tot hij bij het huis was en via het dak naar beneden gleed om zacht neer te komen. Hij kwam terecht net voor de voordeur. Hij zag nog net de zoon van Ezio wegrijden, maar reageerde er niet op. Hij klopte op de deur van het huis en wachtte nu rustig af tot er op zou worden gedaan. "Ezio, ben je hier?" Vroeg hij dan ook aan de deur, luid genoeg dat hij het zou kunnen horen van binnen uit. Hij keek even rond om te zien of er wat verdachts was, maar dat leek niet echt zo, dus had hij haar al geen last van. Hij had zijn kap op en had al zijn wapens mee. Natuurlijk had hij ook al gehoord over het verraad van Enrico, en dat was ook een schande omdat het familie was van Ezio, dat was wel duidelijk met die naam. Maar dat Enrico ook familie van hem was, had hij geen flauw benul van.

Hij wachtte rustig op antwoord en liep naar binnen toen er werd gezegd dat hij binnen mocht komen. Hij keek kort rond en zag Ezio in de stoel zitten. Hij knikte even ter begroeting en sloor de deur achter zich. "Er werd mij gezegd dat U me zocht." Sprak ze rustig tegen hem en keek hem rustig aan. Hij zweeg nog even over Enrico, hij zou het snel genoeg zelf wel opvangen waarschijnlijk. Bijna iedereen wist het al, en het was nou niet het beste nieuws dat ze konden krijgen,dat iemand van de assasins hun heeft verraden. Hij dacht er kort aan maar schudde dan zijn hoofd even. Hij wachtte rustig tot Ezio wat zou zeggen en keek hm daarom ook rustig aan.

Connor keek naar Ezio en wachtte tot hij watzou zeggen. Hij ging rustig zitten toen er naar een stoel werd geknikt en luisterde naar hem. "In praktijk trekken is vaak veel makkelijker dan ze eerst in theorie te nemen." Sprak hij rustig tegen Ezio. "Uw training zal vast niet te langzaam zijn, misschien uw leerlingen niet zo ijverig." Zei hij rustig. "Ik heb trouwens niet zo'n prettig nieuws over Uw neef Enrico. Hij blijkt zich aan te hebben gesloten bij te templars en heeft ons dus verraden." Sprak hij nu ook om toch maar te laten weten, voor hij het van iemand anders hoorde. "We hebben hem samen gezien met mijn vader en de dochter van één van de gesneuvelde templars." Sprak hij rustig en keek hem nu aan. Vroeg of laat had hij het toch wel ergens gehoord.

Hij knikte even op zijn woorden. "Dat begrijp ik." Zei hij nu ook rustig op zijn woorden en zag zijn uitbarsting over het slechte nieuws, over Enrico. Hij slikte even en stond zelf nu ook weer op en knikte. "Hij heeft één van de mannen vermoord daarstraks met zijn nieuwe vriendin. Of hij moet een heel goed toneelstuk kunnen spelen." Sprak hij rustig en keek hem aan. "Ze zijn in Boston, in het huisje van die meid." Zei hij om zijn vraag netjes te beantwoorden en deed zijn kap alweer rustig op. "Ik leid je er wel heen." Sprak hij nu ook rustig en liep alvast naar de deur die hij opendeed. Het was toch wel een eindje van hieruit, dus ze zouden er niet op één twee drie zijn waarschijnlijk, maar het was het wel waard. Vond hij althans.

Ezio Keek naarr connor en snoof even.'' wacht connor, ik ben niet gekleed momenteel in mijn pak zoals je ziet.'' sprak hij aangezien hij momenteel alleen maar een gewaad aan had, en niet zijn kap, niet zijn logo niets. HIj zag zijn zoon weer het huis binnen komen, en keek hem aan.'' Je neef Arthur, je neef heeft ons allen verraden.'' sprak hij rustig en liep nu direct door naar achteren, waar hij tien minuten later al terug kwam en volledig uitgedost in zijn witte assassins pak, zijn ebleem op zijn buik, de kap over zijn hoofd, en uiteraard zijn kap hangend over een schouder.'' Waaar is ijn harnas?'' vroeg hij zich even hardop af, maar hij vroeg het en zag het al op de paspop staan. De meeste assassins die hier woonde wisten wel dat als Ezio zijn harnas aan trok, hij goed boos was, en waarschijnlijk er ook wel doden gingen vallen.'' Er is maar 1 oplossing.'' sprak hij rustig.'' Connor, we gaan Enrico naar zijn vader helpen, en zijn moeder.'' sprak hij, duidelijk dat hij het over de dood had.'' arthur, jij blijft hier, en gaat het het hookblade oefenen, ze liggen in de keuken. verre sprongen moet je nu kunnen halen, en het is tevens een mes. bij het huis van achilles staan een aantal dummies opgestels. een op het balkon, eentje op het rand van het dak en een op de grond. Ga moorden vanaf de rand oefenen, van achteren en vnuit de lucht. Ik ben met goed een dag terug.'' sprak hij tegen zijn zoon en deed nu zelf ook een hookblade om, en deed zijn zwaard in zijn halter.'' Heb jij hier al een paard connor? anders ontmoet ik je bij de ingang van de frontier.''