Jessica Malone

Ze slikte eventjes en zag dat hij uithaalde, maar haar gelukkig miste. Ze wachtte tot hij was uitgepraat en bij elk woord werd ze vanbinnen eigenlijk banger en banger van waar hij toe in staat was. Waarom was elke man zo? Eerst lief doen en al en dan weer zo tot de grond gelijk maken. Bij de gedachten aan haar slavenleven trokken de rillingen door haar lichaam. Nee, dat wilde ze niet, niet meer. Frank had haar er uit gehaald, en dat wilde ze zo houden. Ze slikte en knikte nu toch maar. "Best, ik zie je vanavond dan wel weer misschien." Sprak ze weer kalmer en begon langzaam achteruit te lopen. Waarom was ze hier ook gebleven? Natuurlijk had ze weer niets om te zeggen hier. Misschien bleef iedereen haar lekker als slaaf aanzien, als hoertje. Ze zuchtte en halverwege het ruim stopte ze weer en ging in een hoekje zitten. Ze bleef wel wat naar hem kijken, maar ze zei niets meer, ze wilde niet door zijn toedoen het enige wat ze nog van Frank had verliezen. Ze wreef zacht over haar buik toen de kleine zich weer leek te verzetten en zuchtte zachtjes. Ze fluisterde heel zacht een liedje, zodat hij het niet zou horen, of ze toch hoopte dat hij het niet zou horen. Ze wilde hem niet nog bozer. "Och Frank, waarom moesten we toch naar Port Royal." Fluisterde ze heel stilletjes. "Het heeft niemand goed gedaan." Fluisterde ze op dezelfde toon en keek weer naar Edward.

Jessica Malone

Ze was rustig blijven zitten in de hoek en wachtte tot Edward in beweging kwam. Ze keek op toen hij al slingerend heen en weer begon te sukkelen richting het dek en op een veilige afstand volgde ze hem dan ook een beetje en zag hem zijn mes pakken en iemand van de bemanning neerstak. Ze wachtte ook gewoon tot hij neerviel en liep naar hem toe. Ze schopte zijn mes en de fles uit zijn handen en greep hem aan zijn armen vast om hem mee te slepen naar zijn kajuit. Met alle moeite schopte ze de deur open en trok hem het bed op. "idioot." Murmelde ze uitgeput en haar gezicht betrok in pijn waardoor ze op een stoel ging zitten. "Shht, shht kleine." Fluisterde ze pijnlijk tegen haar buik en wreef er zacht over. Ze keek dan weer naar Edward. "Dat gebeurd dus altijd als je drinkt." Mompelde ze en sloot de deur van de kajuit met moeite. Ze zou zo wel even slapen, ze was al uitgeput nu...

Jessica Malone

Ze bleef gewoon zitten nu bij al zijn woorden. Hij zou zo toch wel in slaap vallen wist ze. Toen hij haar aanzag als die man zuchte ze weer en wachtte gewoon rustig. Toen hij het zwaard mis gooide was ze ook wel wat gelukkig dat hij had gemist. Als hij nuchter zou zijn erna, had hij zich dan schuldig gevoeld over haar dood? Bij zijn gesnurk te horen krabbelde ze uit de stoel en liep moeizaam naar hem toe. Ze legde de lakens over hem heen en ging even naast hem op het bed zitten. "Je vind vast wel een goede moeder. En wie weet een nieuwe vriendin." Fluisterde ze en wreef even over zijn wang en drukte er dan een kus op. Hij sliep nu toch dus kon niet veel doen. Ze stond weer op en dacht even na of ze hem zo zou laten liggen. Nee, dat was niet handig om zijn kleding zo aan te houden, dat was niet gezond. Ze deed het laken weer wat van hem af en begon zijn kleding uit te doen tot zijn blote borst en ondergoed. Ze deed dan het laken weer over hem heen en hing al zijn kleren nu rustig op. Als hij kwaad ging zijn zou het haar niet meer kunnen schelen eigenlijk, dan was het maar zo.

Jessica Malone

Ze had zijn tatoeages wel gezien maar had er neit echt veel op gelet verder, als hij zijn verhaal wilde vertellen moest hij het zelf maar doen, daarvoor ging ze niet zijn lichaam bestuderen. Het enige wat haar verhaal lang genoeg vertelde was het brandmerk op haar rug, en ze waren er met inkt over heen gegaan zodat die er altijd zou blijven zitten en de littekens niet genazen. Dus dat was iets wat ze voor eeuwig mee moest dragen in haar leven. Ook zij verlangde naar de warmte in haar bed als ze gaat slapen, of aan iemand die eens een lief woordje in haar oor fluisterde, met het zeggen dat die van haar hield. Maar ze wilde trouw blijven aan Frank, ook al had ze genoeg dromen gehad met zijn stem die in haar hoofd galmde dat ze gewoon verder moest gaan met haar leven. Ze sliep ook heel slecht na de dood van Frank, en werd heel vaak gillend en bezweet wakker na een droom over hem, waarna ze vaak in tranen uitbarstte. Ze zuchtte zacht en keek even naar Edward die zich omdraaide en glimlachte wat flauwtjes. Noem het een geluk bij een ongeluk dat hij haar hier aan boord had gehaald. Een dag langer in zee en ze was dood geweest, maar hier vreesde ze ook wel voor haar leven, zeker als Edward in zo'n bui was. Ze moest gewoon zorgen dat hij niet zo veel aan de drank kwam.. Haar ogen sloten ook een beetje van uitputting, ze zag later wel weer hoe het met Edward was.

Jessica Malone

Zelf was ze ook niet meer wakker geworden en had zich dus ook niet begeven naar haar kajuit ze was gewoon op de stoel in de hoek van de kamer in slaap gevallen en was hele tijd zowat bij hem gebleven dus. En zoals altijd, net nadat Edward was opgestaan, werd ze gillend en bezweet wakker van een nachtmerrie. Dit keer over haar slavenleven weer, dat ze weer zweepslagen had gekregen en bijna overboord was gegooid door de bemanning, niet op het schip van Frank of Edward, neen, toen ze een klein meisje was op haar eerste reis als slaaf.. Haar ogen schoten dus ook meteen paniekerig open en keken wild om zich heen. Ze zag enkel Edward die zich aankleedde en kalmeerde dus ook langzaam weer, er was niet ergs. Niemand deelde haar nog klappen uit.. Ze hijgde nog even zachtjes uit en sloot haar ogen weer even pijnlijk. Niet normaal hoeveel pijn haar buik weer deed, waarom kon die kleine niet stil blijven? Ze wist natuurlijk niet dat het er twee waren. Ze had wel gemerkt dat ze wat dikker was dan een gewone vrouw op haar 5 maand, maar daar zocht ze gewoon niets achter. Ze opende langzaam haar ogen weer een beetje en wreef over haar buik. Ze keek weer even naar Edward en slikte. "Morgen." Sprak ze nu ook zachtjes en probeerde langzaam overeind te komen

Jessica Malone

Ze keek naar Edward die nu wel weer wat normaler leek, en nuchter waar ze wel behoorlijk blij mee was. Bij zijn vraag knikte ze langzaam. "Ik hoop dat het je niet erg vind dat ik je ook gewoon heb uitgekleed, het is tamelijk ongezond om in je kleren te blijven liggen." Sprak ze nu ook gewoon zacht en bleef nu ook gewoon zitten, haar buik deed inderdaad vreselijk veel zeer. "Je, ik denk niet dat het zo'n makkelijk kindje word later." Zei ze nu ook met een klein lachje en sloot haar ogen weer kort. Ze was zijn woorden van gisteren weer even vergeten, hij zou het toch niet echt menen, of toch niet in nuchtere toestand. Althans dat hoopte ze. Ze keek weer even naar hem toen hij een fles nam, maar zag dat er water in zat, dus deed ze er ook niets op uit. Ze nam rustg de fles aan en knikte dankbaar waarna ze er ook wat van dronk. Ze zou zich nu ook gewoon stil houden over het voorval van gisteren, ze wilde niet weer zo'n dreigementen naar haar hoofd hebben.

Jessica Malone

Ze zette de fles water neer na nog een slok te hebben gedronken en luisterde rustig naar hem en gaf een knik op zijn eerste woorden. Dat was al mooi dan. Ze wist dat ze nooit helemaal bij Edward door zou dringen, en vond het ook vreselijk jammer aangezien ze altijd goed wilde doen voor iedereen die ook goed deed voor haar. Maar soms leek het gewoon niet te willen en kreeg ze nog hardere steken in de rug terug. Ze hoorde zijn laatste woorden nog even waardoor ze weer knikte. "Is goed Edward." Sprak ze nu ook zacht. Ze zat er over te denken misschien toch maar aan land te blijven wonen, om haar kind op te voeden, maar ze zou het water te erg missen, ze zou Frank te erg missen. Dus ze moest wel op het water blijven, op het schip. Ze sloeg haar blik even naar de grond neer. Ze wilde zo graag helpen met alles om iedereen gelukkig te maken, maar het lukte haar nooit. Ze mocht zich niet bemoeien met het leven van Edward, en dat wist ze ook, maar ze wilde zo graag iets betekenen voor hem, voor iemand.. Dat ze niet meteen vergeten werd als ze wegviel en dat iemand haar zou blijven herinneren. Dat als zij eens in een dip zat dat iemand haar troostte en haar er doorheen hielp zoals zij al die jaren bij anderen had gedaan. De slaven op het schip van Frank had zij altijd haar brood en water gegeven om hen goed te voeden, en zelf maar meer en meer uit te mergelen en ze had er nooit wat voor gevraagd. Maar niemand had haar toen gezegd om het eten zelf bij te houden zodat zij ook wat gezond bleef, of had ook maar gesteund als er weer wat was gebeurd met haar. Misschien was ze te lief voor mensen. Ze had nu wel een deel van haar verhaal aan Edward verteld, en hij een klein stukje van het zijne, maar ze zou nooit alles te weten komen als zij alles zou zeggen tegen hem. Ze streek zacht door haar haar heen en wreef een traan weg die over haar wang was gegleden door alle gedachten er aan. Misschien als het kind er was gaf dat haar hoop, maar ze zag het elke dag minder en minder zitten om nog verder te gaan voor iedereen. Ze durfde zich ook niet voor te stellen als een moeder voor Haytham, en Anne had dat wel gedurfd. Weer veegde ze een traan weg en probeerde weer langzaam op te staan, wat uiteindelijk ook lukte op knikkende knieën. "Ik ga maar weer even liggen denk ik." Fluisterde ze nu ook met een krop in haar keel.

Jessica Malone

Ze bleef op knikkende knieën staan en wilde zich al wat begeven naar het zijkamertje van de kajuit toen hij har vroeg wat er mis was en of hij iets verkeerds had gedaan. Ze schudde haar hoofd lichtjes. "Het is niets Edward. Het heeft zeker niets met jou te maken." Sprak ze zacht met een voorzichtig glimlachje,al was dat wel een beetje zo. "Ik denk weer te veel over vroeger als mijn slavenleven, en ik mis Frank gewoon." Zei ze nu ook vrij eerlijk tegen hem met een flauwe glimlach al stond er duidelijk pijn en verdriet in haar ogen momenteel. De zwangerschap maakte haar ook heel emotioneel de laatste tijd, ze dacht amper nog aan de goede dingen en begon steeds aan de slechte te denken. Bij zijn vraag of hij even zou meelopen glimlachte ze weer flauwtjes. "Dat zou fijn zijn." sprak ze nu ook rustig en vriendelijk tegen hem, wel nog met de brok emoties die vast zat. En zij zag hem ook wel meer als vriend dan als haar kapitein, maar het was ook de enige vriend die ze ooit werkelijk gehad heeft..

Jessica Malone

Hij begon over dat hij beloofde dat ze nooit meer in het slavenleven terecht zou komen, en daar was ze hem verschrikkelijk dankbaar voor nu hij dat zei. Ze knikte op zijn woorden over Adéwalé, misschien moest ze dat eens doen. Ze glimlachte zwakjes. "Ik ben ook best ver gekomen sinds ik uit het slaven leven ben." Zei ze met een kleine flauwe glimlach. Hij sprak haar bemoedigend toe, wat haar zeer goed liet voelen eigenlijk vanbinnen. Het was fijn te weten dat hij toch wat om haar gaf. Ze leunde voorzichtig wat tegen hem aan tijdens het stappen en voor houvast moest ze hem ook wat vast grijpen met één arm om niet te vallen. Ze zwangerschap putte haar echt uit en dat was nu meer dan duidelijk geworden. Het tegen hem aanleunen voelde veel te goed, het mocht niet goed aan voelen. Althans niet op die manier, maar vriendschappelijk voelde veel anders dus dat was het al zeker niet. "Dank je." Sprak ze nu ook gewoon zacht tegen hem en bleef wat voorzichtig tegen hem aanleunen om naar de zijkamer te lopen.

Jessica Malone

Oh ze wist dat ze niet hoefde te hopen op een relatie met Edward, ze wist het maar al te goed. Hij had vaak genoeg gezegd dat hij geen andere vrouw meer wou in zijn leven na Tessa. Ze liet zich rustig neerzetten en hoorde zijn vraag waardoor ze even later toch haar buik ook van honger voelde rammelen. "Dat zou heel fijn zijn Edward. Dank je." Sprak ze weer zacht tegen hem en glimlachte kort en flauw. Ze zag hoe hij weer aan de deuropening ging staan om zo te vertrekken, maar ze ging hem niet tegen houden momenteel, daar was ze nu niet toe in staat. Ze zou hem wel zien als de pijn was verminderd, of als hij even zijn kajuit binnenstapte, al sliep ze dan vast. Morgen sowieso. Dus ze zag wel weer. Ze merkte wel dat hij vreselijke hoofdpijn had waardoor ze ook even in een tasje zocht naar het zakje met kruiden. Ze reikte het dan een beetje naar hem uit. "Het zou wat moeten helpen tegen de hoofdpijn. Zo kun je ook niet blijven rondlopen." Sprak ze rustig tegen hem en hield het zakje rustig uitgestoken. "Moet je in wat water laten weken en de blaadjes er dan uithalen en opdrinken." Sprak ze er ook rustig bij.

Edward Kenway

Hij keek naar haar en knikte even voor een moment.'' Dan ga ik even wat te eten halen voor je.'' sprak hij rustig en wou al weglopen toen ze met wat aan kwam zetten, en hij schudde zijn hoofd.'' Nee, dat hoeft niet. Deze hoofdpijn moet mij weer herineeren hoe stom ik was gsteren, zoals iedere keer.'' Sprak hij enkel.'' Ik ga even die dingetjes doen, tot zo Jessica.'' Sprak hij kalm en liep nu ook rustig weg, en ging het dek op, en keek naar wat mannen, die hij vroeg haar even een ontbijtje te brengen en ze knikte dan ook, terwijl hij nu het bovendek op ging, en even nar Adéwalé keek, die achter het roer stond, en het nu aan hem overliet. Hij glimlachte zwakjes naar hem.'' Goedemorgen.'' Sprak hij rustig en hij knikte even.'" Goedemorgen Kapitein Kenway.'' sprak Adéwalé alleen maar rustig aangezien hij natuurlijk ook nog niet vergeten was wat er gisteren gebruikt was.'' Oke mannen, laten we dat zeil pakken, zodat we vanavond misschien nog in Kingston zijn !'' sprak hij rustig en de mannen begonnen direct te werken, terwijl hij zag dat er nu een van zijn bemanning naar de kajuit liep, om Jessica een bordje te brengen met eten.

Haytham Kenway

De jongen had zich gisteren vermaakt, toch was hij wat bang nu beneden deks te moeten gaan slapen, omdat hij dat nooit mocht van zijn vader, het was daar gevaarlijk, had hij gezegd, zeker als zijn bemanning drank op had. hij sliep dan ook nauwelijks, en ook al zag zij hem lief slapen, hij sliep helemaal niet, laten we zeggen dat Haytham over de hele nacht nog geen uurtje slaap had gehad, zo bang als hij was, maar het niet durfde toe te geven, dat hij naar de Kajuit wou, in zijn eigen bedje, zijn veilige bedje waar hij zich wel fijn voelde, en toen zij weg ging bij hem, sprong hij direct overeind, en liep het bovendek over, niet wetend dat zij gewoon voor hem naar de keuken was, en rende hij angstig naar de kajuit, en dook daar direct zijn eigen bedje in, en voelde zich daar direct al een stuk fijner. Dat zij over zijn hoofd had gestreken, daar was hij zelfs van Geschrokken en dat had ze moeten voelen. Maar nu hij hier lag, en zich wel degelijk veilig voelde, viel hij nu wel gewoon in slaap.

Jessica Malone

Ze glimlachte nog even naar Edward en stak de kruiden weer terug in het tasje. "Is goed Edward. Bedankt nog, voor alles." Sprak ze nu ook nog even tegen hem en zag hoe hij de kajuit nu uitliep en merkte niet veel later Haytham naar binnen rennen, en kort daarna Anne die een bord eten voor de jongen neerzette. Hmm, Haytham leek totaal niet uitgerust en was dan ook snel in slaap gevallen blijkbaar. Ze zag Anne weer vertrekken en merkte hoe ook niet veel later haar eten werd gebracht. Ze bedankte de man rustig en at er een beetje van, nam zelf wat kruiden tegen de pijn en kwam heel langzaam weer overeind. Ze zou zo meteen wel gaan slapen, ze wilde nog even bij Haytham kijken. Ze zag vanaf hier al goed genoeg dat hij amper een oog had dicht gedaan vannacht en zuchtte zachtjes. Ze streek met haar vingertoppen over zijn voorhoofd en glimlachte een beetje. "Welterusten Hay." Sprak ze nu ook gewoon, ondanks dat hij al sliep en schuifelde dan weer terug naar de zijkamer van de kajuit. Ze liet de deur wel gewoon open, moest er iets gebeuren dat ze zo wakker kon worden. Ze ging rustig liggen op het bed en legde een hand even op haar buik en zuchtte. Zou nog eens een geweldige bevalling worden als de zwangerschap zelf al zo zwaar was.