Priscilla Davidson

Ze keek naar beide en slikte even.'' Maar waardoor ben ik ziek? ik ben wat misselijk.. maar meer ook niet..'' sprak ze nog wat angstig, en luisterde naar hun en kwam dan nu toch overeind van het bankje, en knikte dan even.'' Oke.. Maar jullie moeten niet weg gaan..'' sprak ze eerlijk en keek naar hen beide, en hoopte dat alleen ie Dan weg zou gaan, hem vond ze dus maar helemaal niets. Ze kuchelde weer even, en voelde hoe een hele lading eten naar boven kam zetten, dat ze er ook niet vel later uit gooide, op de grond, en een beetje voor over bleef staan, en even trilde. Ze sloot haar ogen, normaal zou ze er nu met haar gezicht ingedrukt woren, en bleef eigenlijk voorbereid staan.

Priscilla Davidson

Ze keek naar haaar zus en broer e liep angstig tegen hun aan, mee richting de ingang van de school en haar ogen keen constant schichtig van links naar rechts, ze was als de dood dat erets gebeurde momenteel, en ze rilde da ok een beetje. Die Dan was dan weg, zij voelde zich verschrikkelijk momenteel, en een vlaag van misselijkheid kwam momenteel ook net zo hard weer omhoog, al kwam dat meer van de lucht die zich momenteel begon t verspreiden van het ander bultje wat ze bij elkaar gekotst had. Z keek ar hen en knikte.'' Ik ben al die jaren hard geweest, dus waarom zou het nu anders zijn?'' vroeg ze wat zwakjes, n voelde haar hele benen shaken, en viel nu ook achterover, flauw, door honger, uitdroging en haar ziekte was ook iets wat momenteel niet meewerkte.

Priscilla Davidson

Ze bleef slap in de armen van Trevor liggen. Ze was wel bij, of nou ja, ze ademde nog, laten we daar op houden, ze was gewoon heel erg vermoeid door de afgelopen jaren, en nu ze zich voor het eerst veilig lag, lag ze ook eigenlijk te slapen nu, en was ze aardig vredig. Ze zuchtte even e slikte even, terwijl ze in de armen van trevor zichzelf nu wou draaien, en tegen hem aan kon kruipen. Je zag nu in haar ogen de angst nog steeds een beetje, maar ze probeerde te kalmeren, maar haar dromen werkten totaal niet mee. Ze kwam nu namelijk langzaam in een droomslaap terecht, en weer in een nachtmerrie..

Priscilla Davidson + Roger Evergreen


Roger keek op toen er op zijn deur werd geklopt, en keek even naar Trevor en het meisje wat hem volgde. Hij knikte even enkwam overeind.'' Wat heeft ze? weet je dat?''vroeg hij kalm en rustig, er was niets om te lachen, dit was schijnbaar bloedserieus. Hij kam overeind en liep naar het podium.'' Leg haar hier even op de bank, ze moet vast zwaar zijn in je armen.'' sprak hij , niet wetend dat ze eigenlijk totaal niet zwaar was, doordat ze zo flink vermagerd was. hij pakte zijn telefoon uit zijn broekzak, en belde even de schoolzuster, die zometeen zou komen. Ze hadden ook wel een dokter, maar hij kon begrijpen dat ze niet echt een dokter wou hebbe, het andere meisje leek al bang, en de twee leen behoorlijk op elkaar, dus hij kon verwachten dat zijn andere zusje ook doodsbang was.

Priscilla Davidson + Roger Evergreen


Hij kee naar hem en luisterde rustig terwijl de schoolzuster nu binnen kwam, n dichterbij liep. Roger VErtelde de zuster kort wat Trevor net tegen hem had gezegt, en de zuster knikte even.'' Mag ik de bulten even zien?'' vroeg ze rustig en raakte haar niet aan momenteel, gewoon puur omdat ze zeker wou weten dat ze haar aan mocht raken, ht andere meisje leek namlijk al doodsbang. Priscilla kreunde even in haar slaap, en begon nu een beetje te woelen op hjaar plaats en maakte nu kleine angstige geluidjes, en begoon nu te gillen, waarna haar ogen wijd open sprongen, en ze naar Roger, en de zuster keek en nu angstig in een begon te duiken en begon te trillen weer, waarna er dikke tranen over haar wangen weer begonnen te stromen en ze langzaam naar haar broer en zus toe kroop.

Priscilla Davidson

Ze keek naar de zuster en knikte nu even en tilde haar shirt langzaam omhoog. De tattooages bedekte zijna haar hele buik en lichaam, sommige ware echt uitgerekt, duidelijk dat ze al eens zwanger was geweest, de tattoeages zaten allemaal rondom haar buik die uitgerekt waren. Ze slikte even voor een moment en keek naar haar, en de zuster keek duidelijk medelevend naar de drieling.'' Dat ziet er niet best uit, dat zijn pokken. Ze is zeker nooit ingeënt.. sprak de zuster rustig en keek naar haar en toen naar de jongen en haar zusje.'' Als ze de juiste medicijnen heeft, zal ze weer genezen. Tevens zou ik graag dat ze morgen even langs een ziekenhuid gaat voor haar buik, die is duidelijk wat opgezet, en ik wil graag een echo laten doen.''

Ichabod Crane


Hij keek naar de man die sprak over god, en een geirriteerde zucht kwam van zijn lippen, en liep nu rustig dichterbij de man en keek naar hem.'' Your god cannot save you. No one can save me, or someone else.'' sprak hij rustig en keek met de blauwe ogen, wat natuurlijk enkel door de felle kleurlenzen kwam, in zijn ogen en lachte even, duidelijk dat hij weer zijn andere kant een beetje verborg, en hij haalde zijn handen van zijn rug.'' Sadly it will be you who's next. So if I may ask a question, how will you bleed? Through your throat, en nice cut with paper? of your arms? which one do you prefer? '' Een grijns lag rondom zijn lippen, al kon je die door de muilkorf nauwelijks zien, en zag je nu enkel door het licht dat erop scheen zijn tanden licht ontblootten

Priscilla Davidson

Ze keek naar haar broer en slikte even.'' ga ik... Ga ik dood?'' vroeg ze ook direct aan haar broer, nog way dat ze het aan de zuster zou gaan vragen, al schudde de die al haar hoofd, en begon wat dingetjes te noteren. Priscilla keek naar de leraar die even k nikte.'' Breng haar maar even naar haar slaapzaal, Trevor, je mag voor deze keer wel even mee naar binnen, zodat jullie bij elkaar kunnen zijn.'' sprak hij rustig en de zuster draaide zich nog even naar hun toe.'' Morgen om 10 uur gaan we even langs het ziekenhuis, dan maken we daar even een echo van je buik, en kunnen we de Medicijnen ophalen. We zijn gelukkig er op tijd bij, als we nu alleen niet snel handelen zqal ze met 3 maanden in gevaar komen, zeker als ze echt zwanger is.'' sprak de zuster nu ook ter informatie.'' Nu vooral rust nemen, niet teveel inspannende dingen doen, en ze mag ook even niet naar buiten.''

Priscilla Davidson

Ze keek nar de zuter en schudde direct haar hoofd.'' Nee! ik wil naar buiten.. Naar buiten..'' Sprak ze en keek naar het raam. Echt net dat ze naar de slaapzaal ging, echt niet. Ze had namelijk altijd al de aandoening '' Night Terror'' Gehad, en daar was ze vaak genoeg door geslagen. Ze slikte even en keek hen aan. Zo straks had ze dan met haar ogen dicht geslapen, maar dat kwam door haar onbewustzijn, die ze daarvoor had verloren. Als het nacht was, dan had ze een hele vreemde manier van Slaapwandelen. De ene helft van de nacht zou ze normaal slapen, al wel met haar ogen open, en de tweede helft van de nacht zou haar hartslag en bloeddruk versnellen, En haar vluchtgedrag activeren. Ze zou onbereikbaar zijn, maar ze zou wel vluchten, rennen met haar ogen open.

Priscilla Davidson

Ze slikte en keek naar hem , vrij angstig.'' maar buiten is het veilig, nachtmerries..'' sprak ze en slikte even voor een moment, ze was duidelijk in de stress, en hoopte alleen maar dat Trevor wist waar ze op doelde Ze had het nog steeds, en het was nog verergerd vergeleken met vroeger. Ze keek naar Trevor en naar Deena, en schudde haar hoofd.'' Ik ga niet slapen, vannacht slaap ik. Ja mensen met Night terror hadden behoefte aan een vast slaappatroon, anders kwam het nooit goed, en Priscilla was er nogal het type van. Ze keek naar deena, en keek naar de grote deur, daar wou ze heen. Ze sliep weliswaar niet uiteraard, doordat ze wel gewoon praatte momenteel.

Priscilla Davidson

Ze keek naar hem en naar Deena.'' Jullie mogen wel slapen.. als jullie willen, ik wil naar buiten..'' sprak ze en voelde hoe ze mee getrokken werd, maar durfde er ook niet op in te gaan, een angst die nog altijd bij haar leefde, dat diegene haar zou slaan, als ze tegenwerkte. Zij was niet echt een hoer, meer de gedwongen huisvrouw, of nou ja slaaf eigenlijk, want een huisvrouw had meer rechten dan zij dat had. Genoeg geslagen en mishandeld, het was het resultaat van heel veel littekens, gebruikt als persoonlijk kladblok, er stonden de meest nare teksten op haar lijgt, en tekens. Die waren overigens eerst mooi, zoals een hartje, has hij zo veranderd dat het een penis was, en die was duidelijk zichtbaar, in de v hals die ze droeg.

Deena + Trevor Davidson

"Je kan niet naar buiten Priscilla. Het mag nu even niet, als je weer beter bent mag je weer naar buiten, dan mag je weer doen wat je wilt." Zei hij rustig tegen haar en streek even zorgzaam over haar rug. Hij stond in de gang even stil en keek naar Pris. "Anders had ik je graag naar buiten gebracht, maar de zuster zei dat je nu even niet naar buiten mag." Sprak hij nu weer rustig en keek haar aan. Deena sloot haar ogen af en toe even en keek dan af en toe terug naar Pris en Trevor. Ze was moe, maar ze wilde bij haar zus en broer blijven, als die haar nodig hadden, ze moest wakker blijven, sterk blijven. Trevor keek expres niet naar de tatoeages eigenlijk, hij vond het al walgelijk genoeg dat ze een zon op haar wang had.

Deena + Trevor Davidson

Deena keek naar Priscilla en slikte even. Ze had het gevoel dat ze haar Pris kwijt was, haar leuke vrolijke zusje waar ze altijd goed mee kon lachen als het eens slecht ging. Die tijden gingen vast niet meer terugkomen als ze haar zo nu zag. "Het is niet veilig buiten Priscilla. Hier ben je alleen binnen veilig, nergens anders." Sprak hij nu ook gewoon tegen haar. "Binnen is het wel veilig, buiten niet." Herhaalde hij nu zijn woorden tegen de hare op. Deena sloeg haar blik wat neer en slikte even. Ze wilde haar zus terug. Misschien als ze iets grappigs bij haar naar boven haalde dat ze weer lachte? "Hé, Pris. Weet je nog die keer dat we dat ene ding hadden gedaan bij papa en dat hij in de modder viel?" Vroeg ze nu ook zacht tegen haar met een kleine glimlach, zij vond het gewoon grappig om het weer naar boven te halen, ze had zich kapot gelachen toen. Ook al kregen ze er na wel straf, het bleef grappig voor haar dan.. Trevor kwam er even niet tussen, hij wist wel wat Deena probeerde te doen, om haar gedachten ergens anders op te zetten, maar of het haar ging lukken was hij niet zeker van.

Deena + Trevor Davidson

Hij wist wel dat Pris naar buiten wilde, en zag ook aan haar gezicht dat ze het niet prettig vond, maar ze moest binnen blijven en rust houden van de zuster, dus moest ze dat ook maar doen. Deena sloeg haar blik wat neer en liet haar glimlach langzaam verdwijnen toen Pris haar enkel droog aankeek en zei dat ze zich het nog herinnerde. Trevor voelde de spanning van Deena wat hem deed zuchtten en keek haar even aan. Hij wilde ook veel liever de oude Pris terug die ze hadden gekend 6 jaar geleden, maar danzouden ze wel heel diep moeten zoeken om haar in deze Priscilla terug te vinden. Deena leek er helemaal kapot van te zijn, van de staat van haar zus. "Heb je me gemist Pris?" Vroeg ze nu ook zacht, onzeker omdat ze het niet wist. Ze leek daarstraks wel blij te zijn haar te zien, maar dat kon ook van de angst komen toch? Zij had in ieder geval elke dag van al die jaren aan Trevor en aan Priscilla gedacht, hoe het met hen zou zijn, waar ze zouden zitten, hoe ze werden behandeld. Ze was altijd bezorgd geweest om hen, en nu nog steeds een beetje, maar in de staat van Priscilla wist ze nou niet bepaald of zij daar ooit aan had gedacht..