HAytham Kenway & Ezio Auditore di Firenze

Haytham keek naar hen, naar Arthur, naar Connor en Ezio. Hij luisterde enkel en alleen naar connor en knikte.'' mm. daar heb je een punt Connor.'' Sprak hij rustig en keek naar zowel Ezio als Arthur.'' maar hij blijft een zoon van hem daar.'' Sprak hij rustig en wees op Eio, die gewoon bleef staan, duidelijk niet bepaald momenteel in de verduidelijking maar iets te zeggen.'' heeft Ezio nog een praatje tegen je gehad? dingen waaruit je kon opmaken dat hij het om bepaalde redenen heeft gedaan?'' vroeg hij nog aan Connor en bekeek Arthur en Ezio alleen maar , en keek toen kort naar de deur, voor ij toch weer zijn blik op hun richtte en even slikte.'' Connor, ik laat dit keer de beslissing aan jou. Ik ben aan het kijken wie van mijn zoons mij op kan volgen. Jou laatste woord zal bepalen.'' Sprak hij nu ook en keek naar hem voor een moment. Kies een goed passende straf voor beiden, al wel geen vrijspreking, dsat is het enige wat je niet mag doen. Jij hebt langer met deze twee in deze ruimte gestaan. Kies je oordeel. Ik hoor later wel wat je gedaan hebt. Succes Connor.'' Sprak hij nu ook en liep de ruimte uit, en Ezio keek duidelijk wat verbaas op.'' Die man is echt oud aan het worden.. Mompelde Ezio nu dan ook. Had hij dit als zijn grote vijand gezien? Ezio vatte het zelf niet helemaal meer.

Elyssa Catadorra

Ze werd nu naar binnen gehaald en alle ramen en deuren gingen nu op slot, zodat er voor hun echt geen uitweg meer was, zonder een sleutel. Elyssa slikte en zag hoe haar kleine zoontje weer in de handen van de heer kwam, en ze voelde het enkel steken. Het was haar zoontje.. Haar kleine edward, maar dat kon ze wel vergeten waarschijnlijk. Ze slikte en zwijgzaam liep ze naar de kelder, waar ze letterlijk door de wachters ingegooid werd, en weer de harde koude grond onder haar voelde. Ze leefde dit leven nu wel eens waar niet alleen, maar dan nog.'' het spijt me..'' Sprak ze dan ook tegen Kendra.'' het spijt me dat ik je meetrok in mijn rommel..'' sprak ze zacht, haast flluisterend.'' Beide aardappelen schillen. Met een uurtje kom ik jullie halen. Die nieuwe voor een brandmerk, en jij gaat alvast naar de slaapkamer toe, begrepen?'' sprak de heer vanachter de deur, die hij ook op slot draaide, zodat ze echt in een klein muffig hok zaten, met enkel een kaars die de ruimte wat verlichtte.

Kendra Kenway

Ze hoorde dat er iemand werd binnen gehaald en hoe alles in het slot werd gezet. Ergens hoopte ze nu toch dat iemand van het gezien het zou opmerken dat ze er niet meer was, dat ze niet op het kasteel was en niets van zich liet horen. Ze hoorde zachjes gehuil van een baby en zuchtte. Het had niets uitgehaald, en nu zat ze hier nog vast ook. Ze keek op toen ze iemand de trappen afhoorde donderen en liep meteen naar Elyssa toe. Ze nam haar grote zus voorzichtig in een knuffel vast en keek even naar de deur die werd gesloten. "Het maakt niet uit, dit is mijn eigen domme fout. Ik had niet moeten geloven dat hij jou met rust zou laten als ik me als zijn maitresse aanbood." Zuchtte ze en knuffelde haar zachtjes. Ze hoorde wat de man zei vanachter de deur en slaakte een zucht. "Doet het pijn? Dat brandmerk?" Vroeg ze zachtjes aan haar en keek haar aan. Ze kon niet tegen pijn, en ze wist ook dat als de man haar te grazen zou nemen, ze uren, misschien dagen lang hier beneden zou liggen uit schaamte. Ze slikte even en nam voorzichtig de hand van Elyssa vast. "Het spijt me zo erg, ik had het je beloofd dat ze Edward niet meer af zouden pakken, ik ben die belofte niet na gekomen. Het spijt me." Fluisterde ze en kroop helemaal tegen Elyssa aan.

Caroline:

Ze hoorde zijn woorden en ze sloeg haar armen over elkaar heen.
"Alsof jou dat wat aangaat." Zei ze hem dan ook en zuchtte. Hoe konden mensen zulke slechte dingen doen? Zelf had ze het ook al meegemaakt en de dag dat ze ontmaagd werd, was ze meteen zwanger gemaakt door haar verkrachter. Ze voelde de hand van Herhel op haar schouder, hij was niet van het ruzie maken. Caroline daarintegen wilde naar het meisje gooien wat op de grond lag. Ze gunde hem geen blik waardig ook al moest ze dicht langs hem af lopen. Maar ze moest langs hem om naar het meisje te komen. Dus hij had makkelijk de kans haar te grijpen, maar daar was ze niet mee bezig.

arthur
Hij voelde hoe hij vast gegrepen werd en keek hoe ze zijn vader "uitklede ". Toen ze zijn vader helemaal wapen leeg hadden. Hij kende de weg uit zijn hoofd hier, en het was zo raar om hier nu onder begeleiding van wachters te lopen. Hij zag de twee cellen in het zich komne. Een dunne muur zatg er tussen, met een raampje met tralies in het midden. Hij werd in de vorste cel gedrukt en hij hoorde de deur achter zich dicht vallen. Hij keek de cel even rond. Hoevaak had hij hier wel niet mensen in gedrukt. Hoevaak had hij hier wel niet mensen horen schreeuwen dat ze niks gedaan. Hij liep door naar achter in de cel waar hij ging zitten. Zijn vader had gezecht dat ze zo wel zouden praten. maar eigenlijk had hij er zo geen zin in. Hij trok één knie op waar zijn zijn arm op liet rusten.


Katniss
ze hoorde wel voetstappen haar kant uit komen. Maar ze wilde niet kijken wie het was. Ze rijkte naar haar kapote broek en ging een beetje recht op zitten. Ze keek naar de schade en besloot de broek maar om haar middel te binden. zodat er toch iets bedenkt was. Ze keek om en zga hoe het meisje nu aan haar haren gegrepen werd en een mes op der keel werd gezet. Waarom deed hij dit. ze kon het gewoon niet begrijpen

Matt Smith

Een ding was zeker, Matt was iets te normaal nog voor deze man, ondanks zijn tourette, en keek hem dan ook een beetje bangig aan eigenlijk, terwijl zijn voet nog steeds soms wat tapdanste, en zijn hoofd naar links ging, terwijl hij sprak. Toen hij eenmaal klaar was met alles en matt ook nog een knuffel gaf, gingen de handen van Matt geschrokken de lucht in, en gaf hij een knik, waarna er vlakbij zijn oor een behoorlijk luide '' Geronimo!'' uit kwam zetten. Hij keek hem ook daarna aan.'' No, no, i think we won't be friends.'' Sprak hij nu ook, en matt stond op, vrij zenuwachtig, waardoor zijn hoofd naar links ging. Hij begon nu ook gewoon van hem weg te lopen, wat een rare mafketel ook, en Matt dacht dat hij soms al raar was. Hij liep niet richting de markt, en zijn tas met zijn koopwaar dat hij had gekocht, was hij vergeten, en had hij op het bankje laten staan, en toen hij zich dat bedacht, stopte Matt toch even, maar bedacht zich dat hij nu gewoon door ging lopen, voor die mafkees helemaal door ging slaan. Hij had wel een beetje een reputatie die hij moest houden, en dan was niet door een of andere malloot die drie verschillende personalia na deed en zichzelf voordeed als een priester. Nee bedankt, dan was je bij Matt aan het verkeerde adres. Hij schraapte zijn keel waarna hij nog een keer alle drie zijn tics achter elkaar kreeg, inclusief een Geronimo, en liep nu maar rustig richting zijn landhuis aan de rand van Gondor, hopend toch dat David hem niet volgde ergens. anders kon hij waarschijnlijk niet anders doen dan de man op de thee uitnodigen.

Haytham Kenway

Hij wou eigenlijk even naar zijn vrouw toelopen, omdat hij gewoon daar even behoefte aan had, voor rust, en om haar even te laten zien dat hij nog wel van haar hield, maar werd al snel gestopt door Malcolm, en hij keek even om.'' well, you are the prince, so if you don't like them, fire them and find new staff.'' Zei hij heel droog en serieus, maar liep ook daarna weer gewoon door, al stopte hij nog een paar passen verder en draaide zich om en keek hem aan.'' besides, I am not the one who hired al those staff. That's my wifes job.'' Sprak hij rustig en vroeg even snel aan een wachter waar zijn vrouw was, en knikte even.'' Speaking of which, i am going to her now. If you need anything Malcolm, you now where the kitchen is, and you now where to find a servant.'' Sprak hij wat afwuifend. Nee hij had nooit zo veel zin in Malcolm, ook al waren de twee broers, Haytham had nooit echt veel gehad met zijn broertje, en liep nu ook regelrecht nar zijn vrouw toe en liep de kamer binnen waar zij ook was.'' hee meisje..'' Sprak hij nu ook rustig en keek haar aan.'' Sorry voor alle drukte en dat ik jou helemaal vergeet.'' Sprak hij kalm en keek haar aan.'' Ik moet jou niet vergeten, want ik heb wel de beste vrouw die hier rond loopt.'' Sprak hij kalm, maar toch serieus zoals altijd. Hij gaf haar nu ook rustig even een knuffel en zuchtte even, al gaf hij niet direct een kus, wist niet echt of dat wel zou passen eigenlijk. Tja, echt romantisch kon Haytham het niet maken, had hij geen verstand van en daar was hij gewoon veel te serieus voor eigenlijk.

Elyssa Catadorra

Ze keek naar haar en slikte.'' het spijt me dat ik je hier mee in heb getrokken.. Ik had je hulp nooit aan moeten nemen..'' Sprak ze rustig en hoorde in de verte een man op de deur kloppen. Normaal zou ik open doen..'' Sprak hij, maar de deur van de kelder ging ook open en zij werd eruit getrokken.'' Je doet de deur normaal open, en je rent niet weg, begrepen?'' sprak Theodorus haar meester dan ook en ze knikte. Ze had niet eens meer antwoord kunnen geven, maar gaf haar nog een knikje, in de hoop dat ze het begreep. De man draaide de deru van de kelder weer op slot, en elyssa begon in haar jurk naar de deur te lopen, die van het slot was gehaald en deed hem open en keek naar de man die voor de deur stond.'' kan ik u helpen? vroeg ze dan ook rustig, terwijl haar lange zwarte haren langs haar gezicht waren gevallen, maar in gezicht leek ze bijna twee druppels water Haytham, alleen een stuk kleiner, en zeker nu vergeleken met Elijah, van wie ze natuurlijk ook niet door had dat dit haar halfbroertje was.

Connor Kenway

Hij keek naar Ezio toen die zo verbaasd was dat hij hem niet aan de galg ging hangen, en hoorde zijn woorden na die blik. Hij gaf een knikje en keek dan even naar Arthur die ook gewoon meeliep. Nou, in tegenstelling tot andere gevangenen waren ze beste simpel. En voor zover hij zag hoe Ezio deed, leek hem weinig fout aan. Maar dan kon altijd aan hem liggen natuurlijk. Hij liep ook rustig mee achter de wachters aan met zijn handen rustig op zijn rug geplaatst. Ze liepen rustig de kerkers in en ze zetten Arthur in de cel en de cel ernaast werd ook opengemaakt en daar werd Ezio in gestoken. Hij keek even de trappen omhoog waar een groot raam zat om de tijd te bepalen, was toch handig soms. Hij keek dan weer naar Ezio en Arthur. "Deze avond krijgen jullie je eten. Arthur, jij word morgenvroeg uit je cel gehaald om te werken en in de avond verblijf je hier weer. Hoe hard je werkt kan mij niet schelen zolang er maar een beetje tempo in zit." Sprak hij en keek dan even naar Ezio. "Nog vragen?" Vroeg hij dan maar even, misschien als iets niet duidelijk was, je wist maar nooit.

Kendra Kenway

Ze kroop dicht tegen haar zus aan en sloot haar ogen een beetje. "Dat maakt niet uit, ik help graag..." Mompelde ze zachtjes en keek haar even aan toen ze ook het geklop hoorde. Ze knikte even toen ze zei dat zij normaal gezien de deur altijd opende, en nu ook de kelder deur openging. Ze liet Elyssa los en keek haar na, zag de knik waardoor ze wat bang werd. Ze wilde geen brandmerk, ze wilde geen pijn. Ze keek naar de aardappelen waar ze met trillende handen aan begon en even slikte. Ze vond dit niet leuk, ze wist niet hoe haar zus dit leven ooit vol heeft kunnen houden. Ze hoorde de stem van Elyssa aan de deur vaagjes en was dan ook muisstil zodat ze alles zou kunnen horen van wat er gezegd werd.

Caroline:

Ze wilde zichzelf uit zijn handen trekken. Maar ze voelde zijn lippen in haar hals, maar niet lang daarna een pijnlijk gevoel. Ze hield haar adem enkele tellen in, waarna ze naar het meisje op de grond keek en zijn woorden hoorde. Ze voelde zich ongemakkelijk zo tegen hem aan, maar veel kom ze niet doen.
Caroline keek naar Hershel.
"Laat haar dan gaan." Zei ze dan ook over het meisje dat op de grond lag. "Dan zorg ik ervoor dat hij ons niet meer stoort." Ze wees naar Hershel. Ze klonk stoerder als dat ze zich van binnen voelde. Ze gaf teveel om andere om zichzelf vrij te gaan spreken.
"Nee." Zei Hershel vastberaden en deed een stap dichter naar hen toe. "Ze heeft dit niet verdiend, ze wil enkel helpen. Ik neem de dames wel mee en dan kunt u zich storten op uw overige werkzaamheden." Caroline zuchtte, duidelijk geïrriteerd dat ze hier nog steeds stond en dat niemand leek te willen luisteren.
"Ik zal doen wat je wil, als je hun laat gaan. Zo moeilijk is dat toch niet!" Zei ze streng en voelde hoe er een beetje bloed van he sneetje naar beneden liep. Haar jurk werd vies. Fijn!

Connor Kenway

Hij keek naar Ezio die nog wat zei tegen hem en gaf weer een knik. Dat compliment had hij wel gehoord daarstraks. Hij ging nog even verder op het feit dat hij hoopte dat Connor de troonopvolger werd, wat hem eigenlijk best een trots gevoel gaf, al had hij net zo'n harde pokerface als zijn vader opgezet momenteel. "Wees er maar niet zo zeker van dat ik het word. Hij zal dit besluit niet leuk vinden." Sprak hij rustig en begon weer te lopen. "Straks komt jullie eten, voor nu laat ik jullie met rust." Sprak hij dan ook en verdween zo ook weer de kerkers uit. Enkele wachters stonde nog in de kerkers om alle gevangenen goed in het oog te houden. Hij had het niet zo voor een galg, dat was nou eenmaal iets wat hij niet fijn vond. Hij stond dan ook nooit achter de beslissing van zijn vader om elke fout de galg als oplossing te bieden.

arthur
Hij hoorde dat zijn vader nog wat sprak naar Connor entoen werd het even stil. Hij hoorde zijn vader opstaan en zag niet veel laten zijn gezicht bij de tralies en hoorde hem spreken dat die moest komen. Hij liet het strootje los en stond op waarna hij ook naar het tralies liep en even naar zijn vader keek. Hij hoorde hem spreken dat hij hem los zou laten in de wegh die hij zelf wilde. Hij hoorde hem spreken over een half zusje e dat hij ook al zei hij het niet zo vaak toch van hem hield. Even haalde hij diep adem en keek naar hem "als klein kind vond ik het altijd zo geweldig wat je deed "Even stopte hij " maar hoe ouder ik werd hoe meer druk jij er op legde en hoe minder we dingen deden die ook vloor mij leuk waren. Toen ben ik er haat voor gaan krijgen. Joun werk nam mij mijn leuke tijden met mijn vader af " Hij slikte even en zag zijn vader weer gaan zitten op het bankje " Nadat mam overleed, veranderde jij helemaal " Sprak die en leunde tegen de muur aan " Je ging steeds vaker weg, en bleef steeds langer weg. Ik had een vader en een meoder nodg die voor me zorgde, Ik was nog maar 7 pap " Hij keek naar hem " Ik moest volwassen worden, ik moest jong veel te volwassen wordne " even streek hij over zijn gezicht en keek naar de muur van zijn vader zijn cel " ik heb nooit echt een jeugd gehad pap " hij zuchtte even " Weet je hoeveel woede je daar mee op bouwt, hoeveel eenzaamheid. "Hij keek even naar zijn vader " Wat voor betekenis heet liefde ? Ik zou het niet eens weten, omdat ik het zelf ooit gekend heb " Sprak hij naar zijn vader toe "Hoe kan ik ooit een goede man zijn voor een vrouw, en hoe kan ik ooit een goede vader voor mijn kind zijn als ik nooit een goed voorbeeld heb gehad ? " Hij zuchtte even. " Maar hoe kom ik aan een halfzusje die jonger dan mij is "hij keek naar hem " U hebt dus na mama haar door een nieuwe vriendin gehad " Hij keek naar zijn vader " u had gezworne nooit meer een vrouw lief te hebben na haar door " Sprak die tegen hem eigenlijk best kwaad

Arthur
Hij luisterde naar zijn vader " Ontsnap maar wel, misschien kan je teminste nog 1 kind een goede toekomst geven " hij keek hem aan. Hij snapte het niet. ZIjn ouders leken zo gelukkig hoe kon zijn vader dan geen liefde gevoeld hebben bij zijn moeder " Misschien dat je mijn halfzusje nog gelukkig kan maken, door voor haar wel eenj goede vader te zijn. Maar ik krijg mijn jeugd niet meer terug, en ik zal nooit meer kunnen veranderen " Hij streek even over zijn gezicht " Ik was woest vanmorgen " Hij keek naar zijn vader " Jij verwijderde mij uit de plek wat ikalleen nog van mijn moeder heb. Alles van mam staat daar. " hij keek naar hem en weer voelde hij zich boos worden, maar zoveel meer verdrietig was hij. Hij vocht tegen de tranen, dat gunde hij zijn vader gewoon niet " Ik las je brief pas nadat ik het hier verteld heb en toen kon ik niet meer terug. "Hij keek naar hem " Je had hier met mam gewoon moeten weg gaan, in plaats van ruzie te zoeken emt die andere. Je hebt gewoon hier moeten vertrekken en hopen dat daar niemand had gezeten van die andere "Hij keek nar hem " in plaats van hier te blijven, en nu alles kwijt te zijn "ja hij hoefde zijn vader echt niet meer terug " misschien dat dat andere kind je nog wilt " Sprak die en liep bij de tralies weg en ging terug zitten

Ezio Auditore di Firenze

Hij luisterde naar zijn zoon en zijn woorden deden hem echt heel erg pijn.'' Het spijt me arthur.. Maar je bent welkom je kamer weer te mogen betreden en de villa. Het is van jou.'' Sprak hij nog tegen hem en keek naar de adelaar die er op het dak zat en zuchtte even voor een moment, waarna hij weer terug op het bankje ging zitten en zelf begon te huilen eigenlijk, of althans zonder geluid, de tranen vielen alleen maar en hij gaf een flinke stomp op het bankje, waardoor je het hout hoorde raken, en hij zelfs door de bank heen zakte, op de grond, maar wat Ezio even helemaal niet kon schelen. De tranen kwamen, en vielen op zijn schoot, maar hij hield nu de kap op, zlodat het hier in dit toch wat donkere celletje niet op viel dat hij degene was die nu aan het huilen was. Hij miste zijn vrouw, hij miste gewoon zijn oude leven. Misschien moest hij maar zich niet meer verzetten, het accepteren zoals het was, Ezio wist het niet.'' IK hield van Maria, ik hield van je moeder, arthur. Ik heb alles gegevn om haar te kunnen beschermen. Helaas zocht ik bescherming bij de verkeerde personen.'' Sprak hij toch duidelijk verdrietig.

Matt smith

Hij hoorde inderdaad Dat David hem begon te volgen en draaide zich om en pakte zijn tas gewoon af voor een moment.'' I think I need to invite you for thea? don't I?'' sprak hij nu rustig en keek hem aan.'' I won't play games, I am a grown up person.'' Sprak hij nu ook maar direct, aangezien hij leek tikkertje te spelen, maar dat was iets waar Matt dus echt totaal geen zin in had, hij was wel volwassener dan dat.'' Please follow me.'' Sprak hij ook enkel voor zijn hoofd naar links schoot, en zijn voet even een kort tapdansje maakte, maar zijn schreeuw nog even uit bleef. Hij liep ook gewoon even door en keek hem aan.'' My name is Matt by the way.'' stelde hij zich even aan hem voor, vond hij nu toch wel zo netjes, moest hij eerlijk zeggen. He ergens vond hij David ook wel grappig.. Hij was anders dan de meeste mensen en dat maakte hem eigenlijk toch ook wel weer interressant.

Elyssa Catadorra

Ze keek naar de man en slikte even. Was dit haaar half broer? of was hij jonger dan haar? ze kon het niet inschatten en wist het ook niet zeker hoe en wat.'' Ik.. Ik kan je niet helpen..'' Sprak ze rustig en keek naar de gangen.'' meester..'' Sprak ze met een iets piepende stem. er is iemand voor u..'' Sprak ze nu dan ook, en de forse man verscheen, en keek naar hem.'' Hij komt voor mijn mede slaaf..'' Sprak ze wat bangig, en de man keek naar hem op.'' Ik ben bang dat dat niet gaat. Ik heb het contract van haar, en ze behoort aan mij toe, het spijt me mijn prins, maar ze heeft het zonder dwang getekend.'' Sprak hij kalm en hij keek even naar Elyssa.'' En trouwens, jij stom kreng, ga naar de kelder, en help die aardappels schillen.'' Sprak hij rustig en gaf haar een klap in het gezicht, waarna Elyssa even na een korte pijnkreet vertrok, en even naar haar kndje keek, die in de armen van haar meesteres lag, en een steek door haar hart voelde gaan.

Kendra Kenway

Ze bleef in de kelder zitten bij de aardappelen en begon ze verder te schillen, bleef doodstil en hoorde de stem van Elijah heel vaag. Ze keek meteen hoopvol naar de deur. Kwam hij haar halen? En als hij dat kwam doen, zou hij dan ook Elyssa mee kunnen krijgen? Hun halfzus? Ze slikte even en bleef naar de deur kijken en hoopte dat hij zo meteen door die deur verscheen, maar daarin tegen hoorde ze de stem van haar meester en ze slikte. Ze had het getekend onder de voorwaarde dat Elyssa hier niets meer kwam doen.. Ze slikte eventjes en keek op toen zij weer door de deur kwam. "Elyssa!" Klonk ze dan ook meteen en dook op haar af. "Is onze broer daar? Ik meende zijn stem te horen.." Vroeg ze zacht en hing voorzichtig aan haar arm. Ze kon er echt niet tegen hier te zitten, ze had nog steeds haar nette jurk aan van het kasteel, maar wist dat ze die binnenkort moest inruilen voor een lap stof..

Arthur
Hij hoorde de woorden van zijn vader en ergens maakte hem het kwaad " Waarom heb je in godsnaam ooit iemand in vertrouwen genomen dan !! " Riep hij kwaad, liet de tralies los en draaide zich om " Had dan gewoon je mond gehouden, niemand kende je hier. Niemand kende mam. Als jij gewoon je mond had gehouden dan was mam er nog geweest !!!!" schreeuwde hij kwaad tegen hem " Je raakte me kwijt op het moment dat jij terug naar je wapens greep " Sprak die tegen hem en nu liepen er wel tranen over zijn wangen. Waarom zei hij deze woorden nu pas. Waarom moest hij smeken om dit te horen van zijn vader. " Nee dat klopt, je kan dit nooit meer goed maken. Je bent mij kwijt voorgoed. Ga maar smeken bij dat half geval van me " hij keek naar zijn vader door het raampje tussen de celmuren en de tranen nliepen over zijn wangen. Maar al die jaren had hij zichzelf wel aangeleerd dit te kunnen zonder gehuil en zonder zijn stem over te laten slaan " Sinds de dood van mam, en dat doe ik nu elke nacht nog. Huil ik 's nacht " hij keek naar zijn vader " Puur omdat ik overdag gezinnen zie die wel gelukkig zijn. In bed gaik daar over na denken, over dat die ooit bij mij ook was. Maar dat het nu niet meer zo is !! " gefrustreerd grepe hij in zijn haar en schudde even zijn hoofd "ik lijk meer op jou dan je denk, niet qua uiterlijk, want dat heb ik van mam " hij keek naar hem " maar que innerlijk en intresses lijkt ik het meest op jou echt " hij liet zijn haar weer los en keek zijn vader aan. " Sommige jongen die geen aandacht krijgen van hun vader gaan proberen hem trots te maken "hij zuchtte even " ik ben haat gaan kweken, ik heb woede opgehoopt en het nergens in kunnen uiten. Ik ben in het leger gegaan omdat ik hoopte dat ik daar mijn woede op het slagveld kwijt kon. maar elke keer als ik een zwaard in mijn handen had, en ik keek er naar " even zweeg hij " Dan zag ik joun arm. " Hij keek even naar het plafond en knipperde even wat tranenn weg " als ik in de spiegel kijk dan zie ik jou. Ik bewonder wat je kunt, en ik heb er respect voor echt waar. Maar ik mis vroeger zo erg " even sloot hij zijn ogen en blief even wat lucht uit en legde zijn hoofd tegen de tralies van het raampje tussen de cellen en er druppelde wat tranen op het muurtje. Hij greep met twee handen de tralies .Hij sloot zijn ogen en boog zijn hoofd wat verder naar beneden en nu begonnen zijn schouders toch erg te schokken en kwamen er nu toch wel wat snikgeluiden uit. Huilend bleef hij met zijn hoofd gebogen tegen het kleine stukje tralies staan en verstevigde zijn greep om de spijlen. Hierdoor werden zijn knokkels helemaal wit.

Ezio Auditore di Firenze

Hij keek naar het tussenstukje en hoorde de woorden van ijn zoon aan. Ze waren waarheid, en hij wsit het.'' het was een vriend van je moeder, Arthur. Diegene die ik in vertrouwen nam was een vriend van je moeder.'' sprak hij nog zacht terwijl hij verder luisterde en uiteindelijk op stond en zijn kap af deed, en naar hem keek hij deed een arm door de tralies door en keek enkel even naar hem, als hij hem vast nam, mocht hij dat zelf weten.'' Arthur.. Ik beloof je.. Als ik hieruit ben.. Ik zal alles opbergen, voor jou, als jij dat wilt. Dan gaan we gewoon vader en zoon zijn, je wilt het misschien niet weten, maar ik denk dat we terug moeten naar Italie.'' sprak hij kalm en wreef nu toch voorzichtig over zijn arm heen. Hij liet hem toch los en keek opzij naar de wachter die daar verderop stond.'' Vraag toestemming aan prins connor, ik wil graag even bij mijn zoon in, voor een uurtje enkel.'" Sprak hij rustig en de wachter keek hem aan.'' Ik zal het proberen. Ik heb zelf ook kinderen, en weet hoe dit moet voelen.'' Sprak de man en hij wisselde even met een ander, en de ene liep naar Connor toe, om het te vragen.