Arthur
Hij had wel gehoord dat er iemand naar beneden kwam en hoorde een deur open gaan, en later ook zijn deur en die sloot na een tijdje weer. Kort nadat hij de deur weer had horen sluiten voelde hij twee handen om zich heen. Hij liet de tralies los en sloeg zijn armen om zijn vader. Tranen liepen over zijn wangen en zijn schouders begonnen nog meer te schokken. " Het spijt me " Fluisterde hij op de schouder van zijn vader. Hij hoorde hoe zijn vader hem wat water aan bood en sprak dat hij rustig moest worden. Hij schudde zijn hoofd. Nee alles van al die jaren kwam er nu uit en dat moest. Als hij dit nu zou stoppen dan zou het nooit goed kamer tussen hem en zijn vader. Dan zou hij voor eeuwig boos blijven. Zijn handen hadden zijn vaders cape gegrepen en hielden die stevig vast. Wanneer was dit voor het laatst gebeurd ? wanneer had hij voor het laats zijn vader zo horen praten, en hem zo dicht bij hem kunnen hebben.

Connor Kenway

Hij bleef nog wat staren en schrok op uit zijn gedachten toen Ezio wat vroeg en wat zei. "Hmm." Klonk hij zuchtend met toch een kort glimlachje. Hij wist niet hoe er op te reageren eigenlijk. Nee was te bruut, en ja was te zwak. Zelfs nu begon één van de wachters te gniffelen waardoor hij meteen opzij keek en een geweer op de man richtte die ook meteen stil was. Hij stak daarbij ook weer het geweer weg. Ze moesten niet denken dat hij zwak was, dat was nooit goed. Hij reageerde er verder ook vrij weinig op en keek even naar het bankje dat stuk was. Ach ja, het zij zo. Hij glimlachte enkel flauwtjes toen hij Ezio en Arthur zo zag. Dat zou zijn vader werkelijk nooit gedaan hebben. Het enige beetje wat hij kreeg was een schouderklopje, en dan nog. Kendra had het daar moeilijker mee dan hij eigenlijk. Hij rekte zich even uit en liep weer wat verder door de kerkers, om wat te doen te hebben. Hij zou hier nog wel een uurtje rondhangen, maar hij wilde niet de hele tijd Ezio en Arthur in het oog houden zodat zij ook een beetje hun privacy hadden.

Arthur
Hij hoorde zijn vader spreken dat het niet erg was, en dat hij zelf ook vaak fouten keuzes had gemaakt. Maar dit was ander,s hij had nooit zijn eigen vader verraden. Hij had zijn vader bijna de dood in gejaagd. Zijn greep verslapte wat en ook de tranen en zijn ademhaling werden weer minder. Zijn ademhaling begon langzaam weer rustig te worden en ook de tranen stopte langzaam.  Hij hoorde zijn vader spreken dat ze terug naar Rome zouden gaan. De plaats waar hij geboren was. Het klopte, hij kon zich nog weinig herinneren van zijn tijd daar. Hij liet zijn vader wat losser en streek met de rug van zijn hand de tranen van zijn wangen en uit zijn ogen.  Een kleine glimlach zat op zijn gezicht. Hij was blij dat zijn vader toch nog ging proberen er wat leuke jaren van te maken " Weet je pap " begon die en keek hem aan " Als we in Rome zijn, wil ik best wel het een en ander van uw passie leren " Sprak die en keek zijn vader met een kleine glimlach aan. Het was geen leugen, als zijn vader hem nog gelukkig wilde maken dan zou hij ook zijn best doen zijn vader nog gelukkig te maken. En aangezien hij hier dan toch uit het leger was en hij daar niks te doen had, kon hij misschien ooit zijn vader nog opvolgen. Ook met zijn andere hand liet hij nou zijn vader los en haalde even diep adem. " Weet je pap, ondanks alles hou ik wel van je " Sprak die naar zijn vader en liet hem nu ook met zijn andere hand los . Hij baalde er van dat zijn vader straks weer naar de andere kant moest. " Ik had u nooit de schuld mogen geven van mam haar dood , en daar zo boos over mogen worden tegen over u " Sprak die naar zijn vader en keek hem aan " Ik weet dat u uw best heeft gedaan haar te redden pap echt " Sprak die er rustig achteraan


Katniss Everdeen
Ze hoorde dat er gesproken werd over ene layla en dat die jongen sprak dat als het een vriendin van haar was dat zij hem maar eens moest nemen naar een feestje van hem. Nou echt lekkere feestjes waren dit ook niet. Ze zag hoe hij zich naar haar toe draaide en kort daarna voelde ze hoe hij haar bij haar haren greep. Gauw krabbelde ze overeind omdat het toch best veel zeer deed. Hij sprak dat ze niet meer met messen mocht spelen, odmat ze anders haar haar kwijt zou zijn. Haar haar kon haar weinig schelen dat groeide wel weer aan. Ze voelde hoe hij niet veel later begon te snijden in haar haar en dat hij een pluk op de grond liet vallen. De worden dat lang haar haar niet stond raakte haar weinig. ze hoorde hoe hij klaar met haar was. Maar ze zou nog wat krijgen, ze werd terug getrokken en voelde hoe hij in haar begon te snijden. Een pijn scheut ging door haar heen maar dat was niet op haar gezicht te zien. Ze zag hoe hij zich daarna weer richtte op het andere meisje. Even keek ze naar haar borst. Ja dat had best wel pijn gedaan. ze keek terug naar het meisje., Ze kon haar niet alleen laten ze moest wat doen. Maar als ze hier weg ging dan waren hun hier al niet meer als ze terug ging " Laat haar gaan !!! " sprak ze tegen hem en trok het mesje wat ze nog had. ze bleef wel op afstand staan. Veel te bang dat elke stap die zij zou zetten het meisje een messteek op zou leveren. EN dat gunde ze het meisje niet.

Lisa
Ze keek weer naar buiten en hoorde zijn woorden over dat hij spijt had dat alles anders was geworden en dat hij nog van haar hield maar niet meer zo als in het begon. Hij sprak daar achter gelijk dat hij ook dacht dat zij ook anders liefde voor hem voelde dan in het begin. Ze voelde hoe hij over haar haar streek en zijn arm om haar heen deed. Ze bleef naar buiten kijken " je bent veranderd toe onze jongste 5 werd. Je toont geen intresse in je kinderen, en niet meer in mij " Ze bleef naar buiten kijken " Mijn liefde voor jou is niet veranderd, en nog steeds elke nacht naast jou,. en elke keer als ik je zie " Even zweeg ze " Voel ik me nog steeds het zelfde als de eerste keer dat ik je zag, en de eerste nacht dat ik bij je was. " Ze sloot haar ogen even " Ik voel me nog steeds even gelukkig, maar als je weet dat dit niet wederzijds is " Ze opende haar ogen weer " Dan is het moeilijk om te laten voelen aan die gene wat jij nog voor hem voelt " ze slikte even en legde haar hand zachtjes op de zijne " Ik weet dat je het nog steeds niks vind dat ik niet ben wat je ooit hoopte te trouwen. Dat ik maar een meid van de boerderij was " Ze keek nu even op naar hem " Dat je mij minder aandacht geeft dan eerst, oke leuk is het niet maar dat vind ik nog het minst erg "ze keek naar hem " Maar hoe je de kinderen behandeld dat vind ik verschrikelijk " Ze keek weer naar buiten " De kinderen missen een lieve vader, een vader die hun ook aandacht geeft " Ze bleef naar buiten kijken. Hoe kon zij ooit vertellen dat niklaus niet van hem was. Maar van een ander. De piriode waarin ze zat dat ze van Niklaus zwanger was, was een periode dat ze van hem weinig voelde dat hij van haar hield. Ze is bij een man geweest die haar lief behandelde. EN van het een kwam het ander. Niklaus zijn echte vader leefde nog, en woonde hier zelfs in de stad. Elke dag zag ze hem nog wel lopen, en het bracht gemende gevoelend naar boven. Ze verlangde terug naar de liefde van die man, maar ze verafschuwde de manier hoe hij in bed met en vrouw om ging. Buiten bed was je zijn prinses, maar zodra je met hem in bed kwam dan moest je onderdanig zijn. Ze wilde eerlijk zijn tegen Haythem maar ze was veel te bang voor zijn reactie. Al was het terecht dat hij boos werd, maar hoe moest ze hem dit brengen. ze streek even een losgelaten pluk weg achter haar oor.




naam personage: Mellanie McCartny
Leeftijd: 4
Geslacht: Meisje
Rang : Muziekant
Foto/uiterlijk : www.deviantart.com/art/cinnamon-candy-122325102
extra : Haar moeder is overleden bij haar geboorte en toen was haar vader al bij hun weg. Nu leeft ze op straat

Mellanie McCartny
Een jong klein meisje leefde alleen op straat. Haar moeder was overleden toen ze geboren was en haar vader was toen al bij hun weg. De buurvrouw die had gelopen bij de geboorte had tot haar 3de jaar voor haar gezorgd en was toen ook overleden. Ze is op straat beland en leeft daar nu nog steeds. Mellanie bleek een gave te hebben. Haar stem was net de stem van een engel en zo kon zij wat geld verdienen om van te leven. Haar stemgeluid was uniek. Dit kwam eerder door het verdriet wat ze had, het verdriet wat doordrong in haar stem. Ondanks haar vierjarige leeftijd wist ze zich best te redden in de harde wereld op straat. Ze was eerlijk en oprecht. Vandaag liep ze in een kapot jurkje uit een steegje waar ze altijd sliep. Ze was op weg naar het beekje om zich wat te gaan opfrissen. Als ze daar klaar was zou ze naar de markt gaan om daar te zingen, hopen dat ze weer gulle mensen tegen kwam. Gister had ze goed kunnen eten, en er was zelfs nog iets over geweest om vanmorgen te kunnen eten. Rustig kwam ze bij het beekje aan waar ze neer hurtke en haar gezicht en armen begon te wassen. Toen ze daar mee klaar was stond ze op en begon rustig naar de markt toe te lopen. Ze zag in de verte al dat het een drukke dag op de markt was. Misschien had ze geluk vandaag. Rustig liep ze naar het middelpunt van de mark waar ze ging staan en even schraapte ze haar keel en keek om zich heen.  Een glimlach kwam rond haar gezicht en langzaam begon ze te zingen " No I can't take one more step towards you, Cause all that's waiting is regret " Begon ze rustig en zag dat ze al wat aandacht van mensen kreeg " And don;t you now i'm not your ghost anymore, Your lose the love I loved the most. I learned the live half alive,and now you want me one more time. " Ging ze rustig verder

Mellanie McCartney
Ze keek om toen ze iemand hoorde praten. het was ook een meisje en ze leek wat ouder dan haar. Ze schatte het meisje een jaartje of 5 6. Ze glimlachte even naar een paar mensen die haar toch wel iets geld gaven en glimlachte even naar hun waarna ze zich weer om draaide naar het meisje en keek haar aan " Ik zing " Sprak ze tegen het meisje " Zo kan ik wat centjes verdienen om te eten "S prak ze trots. zse was er trots op dat ze zelf centjes kon verdienen. Al wist ze dat het zo niet hoorde. Maar toch, zij verdiende haar eigen centjes. Ze streek een plukje haar terug naar achter en bleef haar aankijken. Dat haar mama nooit meer terug kon komen dat wist ze, niet dat het daardoor niet minder pijn deed. Maar nog steeds hoopte ze dat haar vader terug zou komen, voor haar zou zorgen en haar niet meer in de steek liet. maar diep van binnen wist zij ook wel dat dat nooit zou gebeuren.

Mellanie
Ze keek naar het meisje die sprak dat het vreemd was " ik moet wel centjes verdienen "Sprak ze tegen het meisje " mijn mama is een sterretje die 's nacht over mij waakt " Sprak ze doelend op haar overleden moeder " en mijn papa, ja dat weet ik niet. Ik denk dat mijn papa ook een sterretje is " Sprak ze naar het meisje toe en even betrok haar gezicht toen het meisje zei dat ze stom was. Waarom was zij stom ze deed toch niks, ze kende het hele meisje niet eens. maar het maakte haar wel verdrietig. ze hoorde mensen van alles mompelen en hoorde toen een ander kind zeggen dat het meisje voor haar zelf stom was.Ze zag de blik van het meisje veranderen en uit halen naar de jongen die er bij was komen staan. De jongen was nog ouder dan het meisje wat haar net had aangesproken. Ze keek even om zich heen, waarna ze weer terug naar het meisje keek.

Connor Kenway

Hij keek af en toe om naar vader en zoon, maar wende ook meteen zijn blik weer af. Hij had het er moeilijk mee diep van binnen, maar hij probeerde er niets van te laten zien en de pokerface van zijn vader op te zetten, wat hem nog goed afging ook. Hij wist nog niet hoelang hij Ezio vast zou houden hier, misschien een maand, een jaar.. En hoelang zou hij Arthur bij zijn werkstraf houden? "Mijn prins." Sprak een wachter opeens. "Wat is er?" Vroeg hij rustig, met zijn rug naar hen toe gedraaid en strak voor zich uitkijkend. "Gaat de executie dan niet door?" Vroeg de man. Hij zuchtte. "Nee, dat heb ik toch gezegd. Er zal geen executie plaats vinden." Verduidelijkte Connor nog even, maar draaide zich niet om. "Wat mijn vader er ook van vind, hij had mij de beslissing gelaten, en die heb ik nu genomen. Of hij het nu leuk vind of niet." Sprak hij rustig en keek nu toch even over zijn schouder heen naar de man die knikte en zich weer stil hield door naar Arthur en Ezio te kijken. "Mijne heren, het word tijd jullie weer te scheiden." Sprak de andere wachter nu. "Laat ze toch." Gromde Connor opeens. Ze hadden het net zowat bijgelegd, vader en zoon. Soms had hij echt gewild een andere vader te hebben, één die luisterde naar zijn kinderen en er mee om kon gaan. Niet zoals Haytham. Maar je kiest je familie nou eenmaal niet.

Layla:

Vreemd, zij had dat nooit gehoord. Maar dat maakte haar vrij weinig uit, haar papa was ook dood? Ze haalde haar schouders op, misschien die van haar ook. Maar dat maakte haar vrij weinig uit. Ze zou blijven zoeken, misshien dat ze hem vond.
"Doei." Zei ze dan oo en draaide zich om en liep verder. Totdat ze de arm van iemand om haar schouder voelde en haar lichte ogen werden groot.
"Jij hebt mijn zoon geslagen!" Zei de man boos en Layla wilde zichzelf lostrekken.
"Hij was gemeen." Zei ze enkel en we keek van de man.
"Weetje wat gemeen is, dat jou mama bevallen is van jou. Je papa is vast een vieze zwerver of een crimineel." De man zat er niet ver naast, al was het geen zwerver. Een crimineel misschien... Hij deed amdere mensen in ieder geval pijn.
"Laat me los!" Schreeuwde ze hard en schupte de man hard tegen zijn kuiten. Deze liet los en zo snel als ze kon, rende ze weg. Achter een gebouw bleef ze even staan. Daar bleef ze zo stil mogelijk staan, want ze wilde niet gezien worden door de man.

Mellanie
Ze keek het meisje weg liep en zag hoe ze later werd vastgepakt werd door een man. Ze liep wat dichterbij en hoorde de man roepen dat zij zijn zoon had geslagen. Ze zag hoe het meisje de man schopte en toen hard weg rende. Al snel was het meisje achter een gebouw verdwenen en bleef ze even staan. Ze opende haar hand waar het geld in zat en keek er naar. Het was genoeg voor eten voor vanavond. Later op de dag zou ze nog wel even zingen en hopen dat ze wat zou verdienen. Rustig en trots liep ze met de centjes in haar hand over de markt waar ze ergens een appel kocht en de man trots betaalde. ze keke naar de appel en zette haar kleine tandjes er in en begon rustig van de appel te eten.


katniss Everdeen
Ze hoorde zijn woorden en keek even naar het meisje wat nu tegende muur stond " ik kom terug en ik maak je af echt " Bromde ze naar de jongen en kjeek het meisje spijtig aan "S orry " Vormde haar lippen naar het meisje toe. Ze wilde niet dat ze door haar gewond zou raken, maar dat zou ze tock ook als ze nu weg liep. Ze stak het mesje terug en draaide zich om en begon te lopen. Toen ze uit de steeg kwam begon ze te rennen naar haar huis. Als zij haar pijl en boog had was die jongen zo dood. Ze opende de deur van haar huis en rende naar haar slaapkamer waar ze eerst een broek aan trok en een nieuw shirt, ze griste de boog en de koker met pijlen uit de hoek en liep er weer mee naar butien

David Tennant

'Tea?..Oh yes that's nice' zei hij, ja David moest er serieus even een moment bij nadenken over wat thee nou precies was, want het is namelijk al een aardige tijd geleden dat hij thee of andere soorten drankjes heeft gehad dan alleen water. 'But it can be so much fun' zei hij over dat Matt kennelijk geen spelletjes wil doen omdat hij volwassen is. David laat dan ook heel even zijn schouders hangen, maar gaat weer rechter staan zo gauw Matt zich voorstelt aan hem en oh dat betekent dat hij zich nu ook moest gaan voorstellen. 'My name is...' begon hij, zijn naam was ook niet iets wat hij dagelijks gebruikte of dat hij het dagelijks hoorde en hij zou ook niet weten of hij zich uberhaupt had voorgesteld al gewoon omdat het niet iets wat hij vaak doet. 'It is David. How can this possibly be a son of mine. I haven't cheated I swear. David it means  you're an abomanation in this family. David how can you be so stupid. Oh my dear he is the son of Satan. David get out of our house and may you rot on the street. Oh why us, God doesn't love us' deed David een compleet rollenspel van zijn ouders na, iets wat nog in elk detail in zijn hoofd zat geprent, al was het al aardig wat jaartjes geleden, David was zo ongeveer 8 a 9. 'Oh with that there was also, smash bash kapow boom, badading badaboom and..' bij het laatste begon hij stik geluiden voor te doen. David mocht het dan in elk detail weten van wat er gezegd werd en wat er gebeurd was, maar in zijn belevenis is hij het ergens normaal gaan vinden en zijn ouders hadden er vast een goede reden voor of is zijn gekheid juist ontwikkelt om het feit dat zijn ouders hem het huis uit hebben gegooit en door zo te reageren probeert hij het te vergeten of beide.

Want Chanty's oogjes werken niet meer optimaal ;p

Caroline:

Ze voelde het mesje en hoe hij haar kleding kapot maakte. Het mesje op haar keel maakte haar bang. Maar hij had gwzegd haar niet te laten sterven als dat andere meisje weg was. Maar ze wist niet of ze dat moest geloven. Ze keek van hem weg, verafschuwde hem. Totdat ze voelde hoe hij bij haar maar binnen ging. Ze kreunde van de pijn die het deed. Terwijl ze iedere keer als hij zich naar binnen duwde, ze de harde muur in haar rug voelde. Ze had haar handen aan de stof van zijn kleding vastgegrepen. Tranen kwamen op in haar ogen, terwijl ze deze zo goed mogelijk probeerde tegen te houden. Iets wat niet lukte, een traan vond zijn weg naar buiten en viel van haar gezicht naar beneden. Ze had geen idee wat er allemaal gezegd werd, ze was te druk bezig met haar gedachte. Dat ze dit niet had moeten doen en dat door haar nu Hershel dood was. Ze werd uit haar gedachte gehaald door een pijn, dat hij toch weer iets dieper ging. Een kleine kreun was er dan ook weer te horen. Ze hoopte enkel dat hij snel klaar was. De vorige keer leek eeuwig te duren, maar dit was ook al veel te lang bezig. Haar handen lieten zijn kleding niet los, een houvast die ze op dit moment maar moest nemen, er was niks anders.
"En dit geeft jou plezier?" Vroeg ze met haar grijze ogen naar hem. Je kon horen dat het nog pijn deed en een aantal tranen waren nog in haar ogen te zien. Het deed al iets minder pijn, maar het bleef vervelend en in geen mogelijkheid was het fijn te noemen. Na weer een wat diepere stoot, kreunde ze en daarna zuchtte ze.
"Het is niet fijn. Niet dat ik anders van je had verwacht." Siste ze hem toe en nu pas merkte ze haar handen die zijn kleding vast hadden en snel trok ze haar handen terug.

Connor Kenway

Hij keek naar Ezio ten die weer even tegen hem spraken zijn naam vernoemd en knikte rustig. "Is goed Ezio, ik ben er nog niet uit hoelang jullie hier zullen zitten, dus je zal toch even moeten afwachten." Zei hij rustig tegen hem en keek weer even naar Arthur en keek even op toen er een vrouw naar beneden kwam en meteen tegen Ezio begon. "Waarom is zij hier?" Vroeg hij dan ook aan de wachter die zei dat hij haar niet had kunnen houden. Hij rolde met zijn ogen. "Je mag hier niet komen, ga weg." Sprak hij dan ook zelf tegen de vrouw en liep naar haar toe en ging voor haar staan. "Je hebt hier niets te zoeken. Jammer voor je man, maar je krijgt het bedrag die iedere echtgenote krijgt van een overledene." Sprak hij nog vrij rustig.

Lisa Kenway
Ze keek naar hem terwijl ze naar hem luisterde " Ik denk niet dat je het goed met de kinderen maakt door met ze te gaan wandelen " sprak ze en liet de stoel los. Ze hoorde hem spreken over niklaus over dat hij hem koning wilde laten worden. Niklaus was daar niet gschikt voor, ze kende haar eigen zoon daar goed genoeg voor " ik denk niet dat iklaus daar geschikt voor is " Sprak ze en zag zijn blik even veranderen terwijl ze haar blik weer van hem afwende " niklaus is niet joun zoon " Sprak ze en haalde een diep adem " Jij was zo afgesloten van mij, je hield niet meer van mij. Dat is wat ik dacht " Ze keek naar hem " Een boer in de buurt, hij was zo lief. "Ze sloot haar ogen even " Hij liet me voelen wat ik bij jou miste. Maar ... " Ze zweeg even " Maar in bed heb ik de meest beangstige momenten van mijn leven gehad " bekende ze eerlijk " en toen wist ik zeker dat ik jou niet kwijt wilde " Sprak ze " 9 maanden later was Niklaus er " sprak ze tegen hem


Arthur kom straks

Niklaus kenway

Hij merkte dat ze weg wou, en dat was inderdaad geen slimme zet van haar, angezien hij nu de snee zag bloeden, die ze zelf veroorzaakt had.'' Als je nog wilt leven, zou ik maar niet tegenstribbelen.'' Sprak hij enkel en zette het mes nu met de punt naar haar buik, en wist dat hij het er zo in zou gaan steken. Niet zo diep als bij die vriend van haar, maar wel om haar flink wat bloed te laten verliezen, en hij zelf een beetje kon toe kijken. Want hij begon zich nu wel een beetje te verevelen eigenlijk met haar, en bedacht zich dat hij thuis wel even een paar dienstmeiden in zijn kamer kon verkrachten. Die waren vaak ook nog gewillig ook, omdat ze hem niet mochten weigeren natuurlijk. Hij drukte zichzelf nog een aantal keren diep in haar en kreunde even, omdat hij nu langzaam aan het klaar komen was en hij bleef even hangen, zodat hij zeker wist dat hij klaar kwam in haar, en gleed daarna uit haar, en pakte haar keel even kort beet, en stak nu het mes kort in haar buik, alwel niet diep en liet haar los.'' Zo.. veel plezier nog.'' Waren zijn woorden nu nog. Hij had haar laaatste woorden compleet genegeerd, en deed zijn broek omhoog, waarna hij zijn weg richting het kasteel zette.


Haytham Kenway

Hij keek naar haar en je zag zijn hele blik veranderen, en hij haar aan keek. Het verborgen mes op zijn linker arm klapte hij uit en wou hij uithalen naar haar, maar hield zichzelf in, en gooide de deur open. Hij vertrok dit keer zonder hoed, een wonder voor haytham. Een aantal wachters keken naar hem, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen.'' Wat kijk je?'' sprak hij en sneed zo van drie wachters de kelen open, en een bloedbad vormde zich op de gang, waarna Haytham verder liep, richting de tuinen, duidelijk boos en furieus. Hij keek naar zijn generalen.'' pak Lisa op en zet haar in de martelkamer. Het kan me niets schelen meer wat die vrouw overkomt!'' sprak hij woedend en duidelijk boos, al probeerde hij nog altijd zijn woede onder controle te houden, het werkte niet echt. En hij dacht nu enkel aan Lisa martelen en op sluiten. En dat zou hij doen ook. Niemand verraadde haytham. niemand. zelfs zijn eigen vrouw niet.