Sofia Sartor

ze had uiteraard niets van hem door, en liep rustig in de richting van de dierentuin, en betaalde rustig de entree en ging naar binnen.'' mama, wat is er?'' vroeg Flavia nu ook toen ze net binnen waren, en ze schudde even haar hoofd.'' Er is niets, Flavia,e cht niets/'' Sprak ze en glimlachte even naar haar dochter.'' Nou om op, dan gaan we bij de tijgers kijken, voor je spreekbeurt.'' Sprak ze rustig en glimlachte even, en zag hoe haar dochter begon te rennen in de richting van de tijgersen volgde haar rustig terwijl ze overduidelijk na stond te denken, en ag nu haar dochter enthousiat wijzen naar een tijger, die er liep, en glimlachte toch een beetje.'' Mooi he meis?'' vroeg ze rustig en bukte een beetje naast haar neer.'' En dan moet je zometeen de verzorger maar vragen om informatie over de tijgers.'' Sprak ze, terwijl ze toch ergens langzaam het gevoel kreeg dat ze gevolgd werden, al kon je nu al heel veel karakter eigenschappen van haar oma ook wel in haar terug zien. Ze legde even een arm om haar dochter heen, en wees even naar een tijger die overduidelijk nog jong was, en Flavia werd er duicelijk enthousiast van.'" Die is lief mama !'' sprak ze dan ook enthousiast.

Sofia Sartor

Ze keek nu om, omdat ze het gevoel had dat iemand hen volgde, maar ze zag niemand, en keek even naar flavia voor een moment. Ze was zo bang de vader van Flavia nog eens een keer te zien, ook al zat die in de gevangenis, sinds 4 jaar, omdat hij haar kwam opzoeken en haar toen flink heeft mishandelt en al. Maar hij zou dit jaar weer vrij komen, en ze wist niet wanneer hij terug zou komen, tot ze iemand voelde die haar bij haar heupen pate, en slikte evn.'' Nou sofia, hier ben ik weer, ik zag je wel deze richting uitkomen..'' sprak hij sissend bij haar oor, waardoor ze duidelijk verstijfde.'' mama, wie is dat?'' Vroeg Flavia nu ook rustig en hij keek even naar haar.'' ik ben jou papa.'' Sprak hij rustig en ze slikte even voor een momnet.'' Blijf van haar af.'' Sprak ze enkel en keek naar haar dochter.'' maar, mama.. jij zei dat papa in gevangenis zat, en niet lief was..'' sprak ze en ze slikte en pakte haar dochter even op.'' Sorry meisje, we gaan later wel weer naar de ierentuin.'' sprak ze en liep nu met haar weg, terwijl ze aardig aan het doorlopen was, in de richting van haar huis, en ging direct naar binnen, maar hij volgde haar op vol tempo, en zette een voet tussen de deur niet, en kwam zo ook binnen, en Sofia zette haar docchter op de grond.'' ga maar spelen, Flavia..'' Sprak ze en ze vertrok, terwijl hij haar beet pakte.'' Ik ben weer vrij, en nu bel je niet weer de politie.'' Sprak hij en begon haar te zzoenen, en zijn handen gleden direct achter in haar broek, maar Sofia durfde niet tegen te werken..

Sofia Sartor

Ze keek naar het figuur in de kamer en slikte even voor een moment, terwijl ze voelde hoe haar broek open gemaakt werd, en hij enkel grijnsde.'' Kom op man, jij krijgt haar zometeen wel.'' Sprak hij enkel, en duwde sofia nu tegen de muur, niet door hebbend dat er in feite een spook in de kamer stond, en ze slikte even.'' Alsjeblieft, ga weg..'' sprak ze ook bijna smekend tegen hem, dat hij haar niet moest helpen, het zou niet werken. het deed haar pijn, hoe hij haar gebruikte, en voelde zijn lippen nu ook in haar nek, terwijl er een traan over haar wang begon te lopen, en al snel ook over haar andere terwijl ze merkte dat hij zijn broek ook naar beneden deed, en zijn boxer.'' Jij mag haar straks kerel, echt.'' Sprak hij met zijn ogen dicht.'' natuurlijk wel betaald, ze was altijd al mijn hoer, tot ze zwanger werd, van dat misselijke kind van der.'' Sprak hij tegen hem, maar leef kijken naar Sofia, en begon haar weer lustig te zoenen, en schoof haar omhoog tegen de muur, en ze gilde even.

Sofia Sartor

Ze slikte even voor een moment, en merkte nu hoe hij schrok, en sofia los liet, die even haar evenwicht niet hield en op de grond viel.'' een spook! een sppok!'' sprak hij en deinsde achteruit, terwijl sofia nu langzaam haar benen optrok en zachtjes begon de huilen. Hij deinsde alleen maar achteruit, en rende nu de deur uit, terwijl Flavia nu rustig uit haar kamertje kwam.'' mama? mama, niet huilen..'' sprak ze en lette ook niet direct op het spook, en kroop bij haar moeder, die nu even op keek.'' Wat is er mama?'' vroeg ze ook rustig, en keek nu op.'' Ohh, is dat superman?'' vroeg ze rustig en keek naar de zwevende kleding, en Sofia slikte even.'' Sorrt van, Flavia, Soort van..'' Sprak ze door haar tranen, en keek even naar haar dochter voor een moment, terwijl de tranen nog rolde.

Sofia Sartor

Ze glimlachte even en keek naar hem voor een moment." Alsjeblieft, niet waar Flavia bij is.'' sprak ze zachtjes tegen hem en slikte even voor een moment, en nam har dochter even helemaal vast die op haar schoot ging zitten, en naar hem keek.'' Jij bent heel dapper.'' Sprak Flavia rustig tegen hem.'" Word jij mijn nieuwe papa?'' vroeg ze nu oook direct, en Sofia glimlachte even voor een moment, en keek naar hem voor een moment.'' dat weet ik nog niet, meisje. We zullen zien.'' Sprak ze enkel en keek naar hem voor een moment, hopelijk moest hem dat ook informatie geven. want het voelde raar, als dit werkelijk haar opa zou zijn. Ze zuchtte even en stond nu langzaam op, en ging achter de computer zitten met flavia op haar schoot, en haalde een stamboom tevoorschijn. Ze wees even naar de naam naast haar oma, die niet van hem was, maar een ander.'' Ben jij dit.'' Vroeg ze hem zachtjes. Het was een Samuel, maar wel een hele andere achternaam. Zo niet, dan was het voor haar idee al een heel ander verhaal.

Sofia Sartor

Ze slikte even en keek hem aan. ''Dan ben je waarschijnlijk...'' Maar ze zag hem al niet meer dus hij was er vast al vandoor en keek naar flavia voor een moment, en slikte even.'' Flavia, Mama moet even weg, kun je even lief zijn?'' sprak ze rustig en ze knikte even voor een moment, en ze zette haar dochter weer op de grond.'' Ik ga even Superman bezoeken.'' Sprak ze rustig en liep nu ook rustig weg.'' Voor niemand open doen he? mama is terug voor het eten.'' Sprak ze en Flavia knikte, die was al zelfstandig hier in, en echt lang zou ze nu toch niet weg blijven, hoog uit twee uurtjes.'' Samuel?'' vroeg ze ook direct toen ze op de gang was, en slikte even.'' Saumel, kom even hier..'' sprak ze allereerst, geen idee of hij het nog hoorde.'' Samuel, als je hier nog bent, het was mijn tante... Mijn moeder is later hertrouwd..''

Sofia Sartor

Ze keek naar de gang en kreeg niets treug, dus liep de trap nu ook af, en ging naar buiten. Haar haar zag er momenteel niet uit, maar het kon haar weinig schelen. Ze stapte in de metro, en stapte weer bij het juiste station uit, en rende naar het ziekenhuis en ging naar binnen, en slikte even.'' Samuel!'' sprak ze wat luider, en keek om zich heen.'' Samuel, waar ben je, alsjeblieft, je was zomaar weg.. Er is meer waar jij niets over weet..'' Sprak ze terwijl ze rond liep.'' Mijn Tante! de halfzus van mijn moeder.. Ze leefde wel, maar ik ben niet een directe afstammneling... Ik heb me vergist, si dat niet iets.. Iets menselijks.. Alsjeblieft..'' Ze schreeuwde het bijna door de boel heen, hopend dat hij het kon horen.

Sofia Sartor

Ze slikte even voor een moment, en hoorde dat hij harder begon te zingen, waardoor ze ontdekte waar hij zat en rende die kant op, en liep dichterbij, en opende de deur en zag hem zitten.'' Alsjeblieft Samuel.'' Sprak ze en een traan ging over haar wang.'' Ze is mijn tante.. Jou dochter.. dat maakt mij toch nog ergens familie van je, via mijn oma..'' sprak ze en slikte even voor een moment.'' ik weet niet wat het is, maar ik voel iets voor je, en ik kan het niet plaatsen, zo vaak hebben mensen mij al kapot proberen te maken.'' sprak ze en nog een paar tranen liepen over haar wangen.'' Ben jij nu niet de volgende die mij kapot maakt.'' sprak ze en nu begonnen de tranen echt te lopen. Ze wou dat hij tastbaar zou zijn, dan zou ze op zijn schoot gaan zitten, maar door onzekerheid deed ze dat niet.

Sofia Sartor

Ze luisterde naar hem en slikte even voor een moment en keek hem aan voor een moment, terwijl de tranen harder begonnen te lopen.'' het spijt me van haar, het spijt me van alles..'' Sprak ze en keek hem aan.'" maar ik weet dat de zwangerschap van mijn oma heel zwaar was, van mijn tante, dat vertelde mijn opa altijd.. En toen zij geboren was.. Dat ze elkaar een half jaar later tegen kwamen, maar hij was meer degene die haar grote liefde moest vergeten..'' sprak ze en slikte even voor een moment. Ze zakte tegen de muur aan en slikte even.'' Het spijt me voor alles, het spijt me dat ze zelfmoord pleegde.. Ik heb de brief in mijn bezit, doordat ik mijn familie aan het uitzoeken ging, toen ik zwanger was van Flavia.. Dat jij het ongeloofwaardig wil houden, oke. Dat begrijp ik, maar kom dan ook nooit meer in de buurt van mij en flavia.'' sprak ze nu en stond nu op.'' Jij vergeet haar nooit, en als je ooit info over haar wilt... Heb je pech, ik weet alles over mijnn tante, ik ben half door haar opgevoed door dat mijn moeder suïcidaal was, en borderline had.'' sprak ze en stond nu op.'' Tot ziens Samuel.'' Sprak ze nu ook en de tranen veegde ze verward weg, en ging naar buiten, en liep nu naar huis, in plaats van dat ze de metro pakte, en liep haar huisje weer in, en zag Flavia voor de tv zitten met haar pop, en ging naast haar zitten, en sloeg een arm om haar heen, en keek vrij doods bijna vooruit, en gaf haar even kort een kus op de haren.'' liefje, ik denk dat je geen papa meer krijgt, alle lieve papa's doet mam heel veel pijn.'' sprak ze nu ook vanuit het niets, maar dat zpou Flavia toch niet helemaal begrijpen.

Samuel tsui
Hij luisterde naar haar toen je sprak dat het je speet, dat alles je speed. Je vertelde dat de bevalling zwaar was geweest en dat die andere man moest zorgen dat zei hem kon vergeten. Die woorden deden hem pijn en hij hield zijn blik op de muur gericht. Je sprak verder over dat ze zelfmoord had gepleegd en nu pas keek die je weer aan " waarom ze had 2 kinderen en een man die om haar gaf. En ik heb jaren gezorgd dat haar,der kinderen en die man niks overkwam. Ik hdb alleen nooit het lef gehad me te laten zien aan haar. Jij bent de eerste in 100 jaar " sprak die en hij hoorde je spreken over dat hij he kon vergeten nog informatie te krijgen over zijn dochter en dat hij nooit meer bij jou of je dochter in de buurt hoefde te komen " Sofia nee wacht !! " maar je was de kamer al uit en het zag er niet naar uit dat je terug zou komen. Gefrustreerd streek hij door zijn haar en voelde nu ook tranen opkomen. Eigenlijk onbewust liet hij zichzelf verdwijnen en niet tastbaar zodat de kleren op de grond vielen. Snikkend bleef hij voor het keyboard zitten. Waarom was ze geen afscheid komen nemen dan. Had ze gezexht dat ze er aan kwam. Dan had die gezeght dat dit niet had gehoeen en had hij zich openbaar gemaakt en hadden ze nog samen kunnen zijn. Nu had hij de enige die hem iets kon vertellen over zijn dochter en die hem het gevoel gaf dat Cassandra dicht bij was weg gejaagd . wat een sukkel kon die soms ook zijn.

Samuel tsui
Hij bleef een tijdje huilend zitten waarna hij zich weer in zijn kleren hees en een moet en een zonnebril op zette zodathij gewoon zichtbaar door de stad kon lopen. Nadat jij zich helemaal aan had gekleed liep hij weg bij het huis richting het huis van Sofia. Toen ze weg was gelopen huilend had hem dat zoon klote gevoel gegeven. Cassandra die voor de 2de keer hem verliet en dat deed hem pijn. Hij kwam langs een bloemenwinkel en zag buiten een emmer witten orchideeën staan. De bloemen waar Cassandra altijd zo dol op was. Toen niemand oplette griste hij er 3 uit de emmer en liep gauw door. Tot zijn opluchting kwam niemand achter hem aan. Hij stopte bij de voordeur en zuchtte even. Nee jij kon beter aanbellen dan zomaar binnen vallen. Dat was misschien wel zo netjes. Even drukte hij kort op de bel en keek wat naar de bloemen. 4 jaar lang had hij werkelijk deze bloemen voor haar gehaald. 3 per keer

Samuel tsui
Hij glimlachte toch kleintjes toen ze de deur open deed maar die kleine glimlach verdween al gauw van zijn gezocht even even deed hij zijn zonnebril af. Hier hoefde hij het niet te verbergen. Aan zijn ogen was nog wel te zien dat hij gehuild had. Even sloot hij zijn ogen bij je woorden en keek daarna naar de bloemen in zijn hand " het spijt me oké " sprak die zacht en let de bloemen vallen en zette de zonnebril weer op toen hij voelde dat de tranen weer kwamen. Ik zal je met rust laten. Al kan ik niet beloven dat ik niet elke nacht hier sta om die griezel bij je weg te houden " sprak die waarna hij voorzichtig voorover boog en je gauw een kus op je wang gaf en toen een stap bij je weg zette " het was fijn om na 100 jaar eens iemand te zien die speciaal voor mij naar het gebouw kwam, en iemand die meer weer over mijn dochter en Cassandra " sprak die en keek naar je " zorg goes voor jezelf en voor je meisje oké. Jullie verdienen het beste. " sprak die glimlagend " je weet me te vinden als het ooit nodig is. Ik zal daar toch tot in de eeuwigheid rond dwalen " sprak die er zacht achteraan waarna hij haar nog even aankeek en toen bij de deur weg begon te lopen met tranen die stroomde over zijn wangen. Nee al had ze de deur dicht gedaan dan was hij niet zomaar binnen gekomen. Al hoopte hij diep van binnen dat ze hem zou roepen dat ze hem dat gevoel weet kon geven wat hij had gehad van f dat ze daar voor het eerst had gestaan. Hij verlangde er naar om haar te kussen en om bij haar te zijn. Maar dat had hij allemaal verpest

Naam: Claudia Auditore
Geslacht; Vrouw
Leeftijd; 21
Spook/mens; Spook
Indien spook, kan je een speciale kracht?; ja
Zo ja welke? ; Gedaanteveranderingen, zowel menselijk als niet menselijk, Zichtbaar en onzichtbaar worden, Vaste voorwerpen vastpakken, door muren heen
Karakter; Claudia is eigenlijk een best wel verwend meisje altijd geweest, en is vrij luxe gewend. Toch mist ze heel snel haar dierbaren, omdat zij de enige zijn die haar lijken te begrijpen. Verder is ze op zich heel lief, maar vind het niet kunnen als ze zou moeten gaan werken. Je raad het dus al, ze is van rijke afkomst, en dat laat ze graag merken.
Geschiedenis; Claudia is geboren in Firenze, Italië als dochter uit een gezin waar al twee jongens in woonde. Haar vader was manager van een van de grootste banken in Italië, en haar ene broer, Ezio, leerde ook voor bankier, zodat hij later zijn vaders zaken over kon nemen. Claudia was de enige in het gezin die er totaal niets mee had. Op haar 14de ontmoette ze haar eerste liefde, Duccio, een man die voor haar totaal niet geschikt leek te zijn, want ze hoorde het van haar vriendinnen, Duccio was geen leuke man, zijn pik was ondertussen getrouwd met 5 andere vrouwen, omdat Claudia wat preuts was. nee ze was niet preuts, ze vond sex iets speciaals. Toen Claudia 5 jaar later naar New york ging, om haarvakantie te vieren, met wat vrienden kon ze niet geloven dat het haar weer kon overkomen, Liefde. Na een jaar relatie gaf ze ook haar maagdelijkheid op, en werd ze zwanger van hem, echter tijdens het einde van de zwangerschap traden er complicaties op, en moest ze in het ziekenhuis verblijven. maar zowel Claudia als het kind zijn daar tijdens de gruwelijke brand overleden, want de doctoren hadden haar aan haar lot overgelaten, en door haar vreselijk dikke buik, waar een tweeling in zat overigens, kon ze niet snel weg wezen, en is ze opgegaan in de vlammen. Het laatste wat nog gehoord kon worden van haar, is het geschreeuw...
Foto/uiterlijk;

Extra; x
Setje met; Cindy

Caterina Sforza

Ze liep momenteel door de wijk heen waar het ziekenhuis afgebrand was, met twee bodyguards op de hielen, waar ze soms echt stront ziek van werd. Maar he, helaas was ze in hogere rang, en was het nodig, want gisteren was ze ook al overvallen door een stel meiden die haar handtekening wouden. No way dat ze überhaupt handtekeningen uit ging delen. Haar neus had ze iets de lucht in, en zo liep ze het terrein op.'' Wees hier met een uurtje terug.'' sprak ze direct tegen hen en liep nu het gebouw in, en keek om zich heen, en hoorde het vioolspel wel, maar haalde er enkel haar schouders voor op. Ze vond het in dit leven werkelijk takkemuziek.'' Oke, wie daar ook met dat vreselijke instrument aan het spelen is, toon jezelf! Of heb je daar soms geen ballen voor, Stronzo?'' begon ze direct eigenlijk bijna met een volledig kleurrijke vocabulaire. Ze zuchtte even terwijl ze een paar stappen vooruit zette, toch in de richting van het vioolspel, maar meer omdat hetzelfde spel ook meerdere malen in die rare dromen voorbij kwam.'' En versyop je maar niet, ik ben Caterina Sforza, de nicht van de President van Italie, enige weigeringen kan je je kop kosten !''

Claudia Auditore

Ze zat momenteel rustig op de kraamafdeling van het ziekenhuis, op precies dezelfde plek waar ze gestoreven was, en waar ze eigenlijk altijd nog zat. Haar buik was nog steeds dik, ondanks dat ze dood was, was dat nooit verndert, wat misschien vreemd was, want nu droeg ze geen 2 kinderen meer, maar ze was zo uit haar lichaam gegaan, en nooit weer verandert. Ze zuchtte even terwijl ze op het bed ging zitten. Ja voor eeuwig met een dikke buik rond wandelen was toch eiegnlijk wel iets van een vloek. Ze zuchtte even voor een moment, en streek kort door haar haren heen, terwijl ze rustig een liedje neuriede, en omhoog keek, aangezien er op haar afdeling geen dak meer zat, en zeg gerust dat daar echt bijna niets meer van over was. Al zou je als je goed zocht nog wel een stuk van haar jurk vinden, onder al het puin.