Sofia Sartor

Ze luistrede naar hem en liet nu de tulpen vallen en slikte even voor een moment toen hij weg begon te lopen.'' Aurelio!'' sprak ze rustig en rende naar hem toe, en kwam ook gewoon voor hem staan. Haar ogen waren waterig, er stonden duidelijk ook tranen in, en ze pakte hem ook gewoon beet, om hem te knuffelen.'' Alsjeblieft, ga nu mee.. Ik wil je niet verliezen.. Dan is mijn leven helemaal leeg..'' sprak ze en merkte hoe haar liefde voor Ezio enorm weg was geveallen, inclusief de hoop om Ezio überhaupt nog een keer te zien.'' Alsjeblieft, ga met me mee naar het kleedje.. laten we samen die picknick op eten.. Alleen jij en ik.. toe..'' sprak ze rustig en bleef hem vast houden. Zou hij haar nu loslaten of wegduwen, dan zou ze haar hart echt verliezen, en waarschijnlijk een oplossing zoeken om uit dit leven te kunnen stappen.

Sofia Sartor

ze keek naar hem en slikte even toen hij haar van zich af had geduwd en haar tranen over haar wangen zette. Mensen keken hun aan, en hadden medelijden met sofia, maar zij trok zich er niets van aan. Ze slikte en schudde haar hoofd." Hij heeft meer gelogen dan ik had geweten, Aurelio. ." Ze keek hem recht in de ogem aan."Ja ik zal hetzelfde zeggen als nu. Mijn hart behoorde altijd meer toe aan jou.. maar ik dacht dat jij mij bedroog, dat je al een ander had.." sprak ze en keek hem aan." Ik wil gewoon jou, zonder twijfel. En als jij mij niet wil, heb je nooit meer last van mij." Sprak ze, maar zei niet dat ze dan echt een manier ging vinden om haar leven te eindigen.

Sofia sartor

Ze slikte toen het stil bleef en wou al om keren omdat ze zelf al conclusies aan het trekken was. Toen ze voelde hoe zijn armem om haar heen sloten, sloot ze ook de hare om hem heen, en hoorde zijn woorden waardoor hij direct zijn greep weg wou hebben en keek hem aan."Aurelio. Zo wil ik niet starten." Sprak ze en keek hem aan."Ik houd van je, maar ik wil niet elk moment bang moeten zijn in jou buurt. Geen fouten mogen maken. Ik ga niet terug naar Ezio. Integendeel, als hij ooit in onze buurt komt, wil ik hem haarfijn vertellem dat hij nooit tegen mik moest liegen."

Sofia sartor

ze keek naar hem en slikte even voor een moment. Toch wist ze dat ze hem wou en knikte dan ook.ze voelse zijn armen weer en ging weer dichterbij hem staan en legde haar handen op zijn sterke borst en voelde zijn lippen weer op de hare en voelde hetzelfde weer als vroeger en zoende hem dan ook terug, en legde haar armen weer om hem heem en keek na as r de ring om haar ene vinger waardoor ze haar handen er toch nog even weghaalde en de ring aaf deed, waar nog pp stond, ezio en sofia Auditore en aan de binnenkant de verlovingsdatum. Ze keek naar aurelio en glimlachte."Doe joj het of doe ik het?"sprak ze over de ring die ze aan hem liet zien.

Sofia sartor

Ze keek naar hem en glimlachte even waarna ze kort naar de ring keek." Deze iw voor die liegende klootzak."sprak ze nog heel ceremonieel en glimlachte waarna ze de ring zonder moeite verbrijzelde en het stof met de wind mee liet gaan wat meerdere mensen deed afwijken en ze begonnen te rapen van het goudstof. Ze glimlachte en begon tr lopen." Kom, er staat nog een picknick tr verrotten in het park."sprak ze en pakte zijn hand beet om hem een beetje mee te trekken maar hem toch losliet na een klein moment en zich even omkeerde naar hem."Aurelio, die picknick nuttigt zichzelf niet."sprak ze met een glimlach en begon nou vrolijk terug te lopen naar het kleed, wat er nog steeds lag op dezelfde manier zoals zo straks.

Matt

'Oh that is just marvelous' bracht hij enthousiast uit en haar dan een kus op beide wangen geeft 'that is how you thank eachother here right, I don't know cause I didn't really like grew up in Italy...I believe I saw two guy headbutting eachother and where happy about it, but that just seems like a painful way to greet or thank eachother wouldn't you agree, yes ok then' stak hij weer een heel verhaal tegen haar af en dan even bedenkt waar ze naar toe kunnen gaan. 'That way, cause I know there's an alley there and no good persons come in alleys because they want to hurt an innocent person. I only eat bad people, feels so weird to say that out loud, yes I know you are a vampire so am I, but I don't want to hurt innocent people, never haver never will be...Ok there was this was one time but after that, no no more, I was very strict with myself' vertelde hij haar. De woorden die Matt uitsprak zei hij op zo'n manier dat alleen Aurora het kon horen en geen nieuwsgierige voorbijgangers.

Aurelio Auditore

'That was really well and true spoken my love' zei hij tegen Sofia en haar een kus op de hand drukt. Wanneer ze zijn hand dan vastpakt en praat over de picknick die uiteraard nog benuttigd moet worden want het zou inderdaad zonder zijn om het allemaal weg te gooien. Hij laat zich dan door haar meetrekken op het punt waar ze los laat en Aurelio haar gewoon volgt. 'We can't let that happen, let all this good food go to waste' zei hij haar glimlachend en met haar op het kleedje ging zitten. Hij deed de mand open en vond er twee wijn glazen in plus de wijn. 'You truly thought of everything' glimlacht hij en voor beide een glas wijn inschonk en er vervolgens een aan Sofia gaf.

Aurelio Auditore

Aurelio glimlacht en gaf haar een kus op haar hoofd. 'I love you too, mi amore' zei hij tegen haar en het hem een absoluut fijn gevoel weer gaf van binnen terwijl ze tegen hem aanleunde. Hij nam een slok van zijn wijn en keek ook om wanneer hij de stem van zijn broer heeft, alsof die kerel er een antenne voor had, niet dat ze dat in deze tijd hadden, maar we snappen allemaal wat er mee bedoelt word. Aurelio kwam dan nu ook in de benen en ging tegenover zijn broer staan en keek hem toen recht in de ogen aan. 'You heard her, brother' zei hij tegen zijn broer 'I think you should leave and respect her wishes' vervolgde hij tegen hem.

Aurelio Auditore

'Crazy Bella?, you believed the words of a crazy person over your own brother. So without hesitation you just took your chances and made Sofia yours, even though you knew I loved her and still do. You should've taken my word right from the start but you didn't, but I got her back and I'm not giving her up' zei hij nog behoorlijk kalm blijvend, ondanks dat hij zojuist achterlijk werd genoemd door zijn eigen broer. Alleen de houding van Aurelio was door die woorden iets veranderd want amused was hij er natuurlijk niet om veel verre van dat.

Aurora:

Een verbaasde blik was in haar ogen te zien toen Matt haar een kus op de wangen gaf, dat was vreemd. Ze had geen idee of ze dat hier deden, maar hij was vreemd. 
"I don't think so…" Mompelde ze wat vragend tegen hem, misschien had ze hem meteen moeten slaan en moeten wegrennen? Maar er waren weinig mensen te vinden die normaal met haar konden praten en dit was dan ook apart en misschien ergens ook wel leuk. Ze was natuurlijk al veel vampiers tegen gekomen, maar dat wilde niet zeggen dat het altijd zo makkelijk ging. 
Ze glimlachte toen hij weer een verhaal begon te vertellen en ze snapte niet hoe deze jongen een vampier kon zijn. Maar ergens was het ook logisch, alles werd versterkt en ergens dacht ze dat dit hetzelfde was. Zijzelf had vaak last van stemmingswisselingen, maar als ze honger was, dan was ze vaak rustig. Ze keek naar de kant waar hij naartoe wees en dat hij vertelde dat hij geen onschuldige mensen beet. Dit zorgde ergens voor een schaapachtige lach, zijzelf wist namelijk niet meer wie schuldige waren en wie niet. Ze knikte dan ook naar hem. 
"So.. How old are you?" Vroeg ze toen toch nieuwsgierig. [/quote]

Sofia Sartor

Ze keek Ezio na, maar die was sneller weg dan ze überhaupt nog iets kon zeggen en keek naar het gezicht van aurelio. Ze zuchtte even voor een moment en legde haar gezicht helemaal tegen zijn borst aan.'' mijn mannetje.. IK heb jou nooit op mogen geven..'' sprak ze en verborg haar gezicht een beetje tegen zijn borst aan, omdat ze gewoon wat kleiner was dan Aurelio. Zijn erm was gewoon zo fijn, evenals de kus, waardoor ze even haar ogen dicht deed voor een moment. met een oaar dagen zou het wel weer volle maan zijn, en ze wist wat voor pijn het elke keer weer deed.. Maar bij haar was haast niets te merken van verschijnselen ofzo, ja ze was soms wel chagrijnig, maar nee echt weerwolf kon je haar niet noemen eigenlijk, en toch was ze er een. Ze streek met haar hand even over zijn borst heen voor een moment, waarna ze hem toch langzaam los liet en weer op het kleedje ging zitten, en keek afwachtend naar Aurelio, of hij er ook weer bij zou komen zitten.

Aurora:

"Een hand was denk ik genoeg geweest." Zei ze met een kleine glimlach tegen Matt. Hij vertelde zijn leeftijd. Ergens had ze het idee dat de jongen eerlijk was. Natuurlijk kon het altijd anders zijn bij vampiers en was het soms moeilijk in te schatten. Maar ergens had ze het gevoel dat deze jongen de waarheid sprak en daar was ze blij om. Een jongen liep langs en ze sloot even kort haar ogen, zijn hardslag was verhoogd en het werkte behoorlijk op haar in. Ze probeerde het soms te lang vol te houden zonder, ergens hoopte ze dan ook dat het zou verminderen. Maar dat was niet het geval, ze pakte Matt dan ook bij zijn pols om hem mee een steeg in te sleuren. Verbaasd keek ze naar haar hand en liet hem met los.
"Sorry." mompelde ze dan ook. "That's old." Zelf was ze dan ook niet de jongste en eigenlijk ook ouder dan hem, maar ze had niet verwacht dat hij zo oud was.
"But, I need food." Zei ze en hem aankeek, toen ze merkte dat haar ogen weer begonnen te verkleuren keek ze weg. Ze vond het altijd afgrijselijk namelijk.

Sofia Sartor


Ze keek naar AUrelio toen hij weer bij haar kwam zitten en ontvind zijn kus even rustig en kroop weer tegen hem aan, terwijl haar glimlach de omgeving bekeek, en daarna naar hem, en ze sloeg rustig een hand om haar heen. Verderop stonden de tulpen weer in volle bloei, en ze keek er ook even naar, Sofia was dol op tulpen. Vooral de witte vond ze prachtig en dat wisten beide heren wel. Sofia had het hun al vroeg verteld. Dat ze heel veel van witte tulpen hield was dus ook niet bepaald meer een geheim voor iedereen. Ze stond nu dan ook even op, pakte een tulp uit het veld en kwam ermee terug, waarna ze weer naast hem kwam zitten.'' Jij wist altijd al dat dit mijn favoriete bloemen waren.'' sprak ze en stak de tulp even naar hem uit voor een moment. '' prachtig zijn ze niet?'' sprak ze dan ook terwijl ze naar hem en de tulp keek.

Duccio De Luca

De jongen liep door Firenze, zijn dagelijkse wandelingetje, zoals altijd. Zijn familielijnen na hem was hij eigenlijk al uit het oog verloren, hij had op een geven moment zoveel kleinkinderen en achter kleinkinderen en ga zo maar door, dat hij het nogal kwijt raakte, en hij gaf ook niets om ze, zolang hij in pik maar een huis kon geven was Duccio meer dan eens gelukkig. en alleen datgeen stede hem al zo apart van zijn broers eigenlijk, als je even het vampier en weerwolf gedoe aan de kant zet. Hij was nogal een seksfanaat. Het zou je dan ook nog niets verbazen dat hij al heel wat SOA's voorbij heeft zien komen, maar die eigenlijk allemaal genezen waren, want ook Duccio kreeg je net zoals de broertjes van hem niet gemakkelijk dood eigenlijk. Hij zuchtte terwijl hij door de straten van Firenze heen wandelde en langs het veld ging, waar hij al direct zichzelf omkeerde toen hij ag dat zijn broer er zat. Hij wist niet of hij überhaupt hem nog zou herkennen, maar dat kon Duccio meer dan weinig schelen. Tenslotte was het lange haar er nu af, was Duccio iets meer gespierd dan vroeger, droeg hij een pet, en bovenal hele andere kleding.

Sofia Sartor

Ze zuchtte even voor een moment en keek naar de man die Aurelio even volgde en haalde haar wenkbrauw op.'' Wat is er liefje?'' vroeg ze rustig en keek ook even naar de man die voorbij ging, maar zij herkende hem niet. Natuurlijk zij was natuurlijk nog niet in hun leven toen Duccio voor het laatst in hun beeld was. Ze streek even over zijn borst heen en drukte haar lippen even zacht op zijn wang, en leunde daarna helemaal tegen hem aan terwijl ze de tulp op haar borst neer legde. Stiekem hoopte ze op een trouwerij binnenkort, zij met Aurelio, maar hij moest haar vragen, dat was normaal. Tenminste dat was normaal in haar ogen.


Duccio De Luca

Hij liep gewoon door, en ging verderop maar wel zitten. Misschien net in het zcht van Aurelio, en nu kon hij prima zijn gezicht zien, maar Duccio was niet zo slim op dat vlak. Hij wou namelijk altijd centraal zitten voor de dames. Dat was een techniek van Duccio. Niet zo slimme truc misschien, maar zo lokte hij wel de meeste dames, en zo ook nu ging hij op een dame af, die hij direct aan keek, en mee begon te flirten, om het meisje direct speciaal te laten voelen Hij vond het meisje niet leuk, maar de seks was gewoon belangrijk voor Duccio. Oh ja, hij vond de roodharige dame bij Aurelio op het kleedje ook wel bijzonder om te zien, maar door Uarelio zou hij daar niet zo snel iets mee proberen.

Sofia Sartor + Duccio De Luca

Sofia keek naar hem en glimlachte even.'' maar Ezio is toch je broer?'' vroeg ze onbegrijpend en keek ook even naar de man die met een vrouw stond te flirten, en die vrouw trapte er ook gewoon in, maar Sofia prikte er wel doorheen dat hij heel ergens anders op uit was en keek naar de man die nu zijn naam hoorde en op keek. De vrouw lachte enkel en keek naar Duciio ie duidelijk een beetje anders keek, dan hij eigenlijk zo moeten kijekn.'' ik kom terug lief..'' sprak Duccio nu ook rustig en wou eigenlijk wegvluchten, maar hij wist hoe temperamentvol zijn broer kon zijn, en wist ook niet of hij dat nog steeds was. hij keek of hij Ezio zag, maar dat leek niet het geval en ging voorzichtig zijn kant uit, nadat de vrouw hem nog even met een glimlach na keek.'' eh hi..'' sprak hij tegen hem en bleef toch op afstand staan, waarna hij zijn hoedje een beetje anders zette voor een moment.