Connor zuchtte even knikte even. "Is goed Ezio." Zei hij rustig, een beetje schaamteloos. Hij had hem natuurlijk nooit echt als mentor moeten zien door zijn opleiding van Achilles. "We slagen ze wel knock out, anders zijn ze misschien al dood voor we daar weer zijn." Zei hij rustig en reed kalm verder. "Kon je me niet even waarschuwen dan? Ik heb nog nooit zo een vrouw gezien.." Mompelde hij. Zelf was kendra er zonder schrammetje afgekomen, had die even geluk. Hij keek naar Ezio en knikte rustig. Hij zette aan de rivier de paarden ook rustig vast en maakte Kendra nu ook rustig vast aan de zelfde boom waar Ezio Enrico had aangebonden. En net op tijd eigenlijk, want Kendra kwam al weer bij, ze was niet zo lang knock out geweest. "Hmmm." Kreunde ze en opende haar ogen wat vaagjes. Waar was ze? Ze begon het zich nu allemaal een beetje te herinneren en schrok even. Ze kroop wat recht en zag Enrico naast zich nog bewusteloos en Ezio en Connor dan. "Vuile klootzakken." Mompelde ze nog wat zwakjes en had barstende hoofdpijn gekregen van die klap. Ze zuchtte en keek naar Enrico, ze kon niet veel bewegen al kroop ze toch iets naar hem toe en duwde met haar polsen wat tegen zijn hoofd. "Word wakker jij." Murmelde ze en keek naar zijn rug. Het zag er niet best uit. Ze bracht haar handen naar haar mond en scheurde een lap stof van haar kleding af. Ze nam het in haar handen en depte de rug van Enrico wat waar ze dan bij kon in ieder geval. Connor keek naar de twee en schudde zijn hoofd even. Hij verzorgde de wonden op zijn arm rustig en bekeek hoe diep hij was. Het was een flinke schram, en het zou ook een flink litteken worden waarschijnlijk.

"Nee, die had ik dus niet." Sprak hij rustig en deed zijn kap even af. Hij zorgde dat de wond niet zou ontsteken en keek naar Ezio. Kendra luisterde met een half oor naar Ezio en keek dan even zijn richting op. "Als je me wilt laten janken zal je toch even iets anders moeten verzinnen. En je zult Hayhtam snel genoeg aan je broek hebben hangen als hij er achter komt dat ik er niet meer ben." Zei ze nog redelijk kalm en verzorgde Enrico zo goed ze kon en stelpte de wonden rustig. "En ja we hebben al gegeten." Zei ze weer rustig. Ze was eigenlijk totaal niet bang momenteel. Ze was vooral nieuwsgierig naar wat ze met hun gingen doen. Connor keek op naar Ezio toen hij wat vroeg en keek even naar de twee. "We doen wel om de beurt, ik vertrouw dat kind niet." Sprak hij rustig en Kendra keek op. "'Dat kind' heeft een naam Connor." Sprak ze omdat ze onderhand de namen wel kende. Ze keek naar Enrico toen die bij leek te komen en zuchtte even. Connor keek even naar haar en schudde zijn hoofd licht. "Was haar vader ook zo?" Vroeg die mompelend.

Kendra keek naar hem en schudde haar hoofd eventjes. "Juffrouw ten eerste." Zei ze rustig en hield haar hoofd wat schuin en glimlachte kleintjes naar hem. "Wat zit je nou te kletsen man. Wat boeit mij het nou dat je hem toch al moet hebben. Vertel anders je diepste geheimen maar aan me jeez." Murmelde ze en keek nu naar Enrico. "Nee, het is geen droom." Zei ze zacht tegen hem en streek even over zijn haar heen. Connor keek weer naar beide en zuchtte weer eventjes. "Jij eerst of ik eerst?" vroeg hij rustig aan Ezio en ging zelf even zitten nu. Kendra zuchtte toen het weer over haar vader ging. Ze keek nar Enrico toen die haar aankeek en streek met haar hand over zijn wang. "Rust toch maar even jij." Murmelde ze zacht tegen Enrico en kroop zo goed mogelijk tegen hem aan. Connor keek even naar het koppel en wist er eigenlijk niet wat over te denken. Hij was nooit verliefd geweest of ook maar iets anders wat in die richting uit ging.

Connor knikte rustig. "Als jij daarna de wacht houd kan ik nog wat rusten." Zei hij rustig tegen hem. Momenteel was hij nog niet zo moe, dus zou hij wel het eerste deel vn de wachte kunnen volhouden. Hij knikte even dankbaar naar Ezio en nam ook een stukje van het konijn uit de pan en at het rustig op. Hij keek zo af en toe naar de twee achter hen. Kendra luisterde naar Enrico en zuchtte zachtjes. Ze kroop zo goed mogelijk tegen hem aan en duwde haar gezicht zacht in zijn hals en gaf hem een kusje daar. "Voor eeuwig weet je nog." Zei ze zacht tegen hem en glimlachte voorzichtig, voelde wat onrust in haar onderbuik momenteel waardoor ze glimlachte en zijn geboeide handen zacht vast nam en die op haar buik legde en even knikte als teken dat het van hem was, dat er een nieuw leventje in haar groeide. Ze gaf een kusje op zijn lippen. "Ik hou van je." Zei ze nog even zachtjes. Connor negeerde alles even wat er achter zich gebeurde en dacht zelf even na over van alles, over Lee en zijn vader, over zijn volk..

Connor keek naar Ezio en merkte wel al dat hij pijn aan zijn rug had en bevestigde het nu ook. "Zo oud ben je nog niet." Zei hij daarop ook rustig. "Zelfs Achilles kan nog op zijn benen blijven staan." Zei hij nu met een klein lachje en knikte. "Ik wek je wel als ik niet meer kan tegen middernacht." Zei hij rustig tegen hem en keek hem weer even aan en dan naar de twee. Kendra glimlachte kleintjes en bleef rustig bij hem zitten. "Ik zal je volgen lieverd." Zei ze zacht tegen hem en legde haar gezicht weer in zijn hals en sloot haar ogen even. Al hoopte ze natuurlijk wel dat ze het kind in haar buik een leven zou kunnen geven.. Ze zorgde dat ze helemaal tegen Enrico aanzat en slaakte een zuchtje. "We blijven samen." Zei ze zachtjes en streek over haar buik waar nu een kleintje in zou groeien. Ze opende haar ogen weer even en keek naar het water van de rivier dat rustig stroomde. Ze glimlachte kleintjes, ze zou ergens toch geen ander einde willen hebben dan nu bij hem te kunnen sterven morgen, of wanneer dan ook.

Connor bleef rustig bij het vuur zitten en hield de twee af en toe in het oog. Het kon hem even niet schelen dat ze nu zo zaten, dat ze het lekker deden voor zolang ze nog konden. Kendra voelde zijn armen wat moeizaam om haar heen en glimlachte kleintjes bij het gefluister en wat hij allemaal deed nu bij haar oor. Ze wreef met haar wang zacht tegen zijn kaaklijn en duwde een kusje in zijn hals. Ze streek met geboeide handen iets over zijn borst heen en genoot van alles wat hij deed. "Ze zullen wel zien ja." Zei ze zacht en zuchtte even. Ze sloot haar ogen weer even rustig en legde har gezicht rustig wat in zijn hals. "Je bent mijn ventje." Murmelde ze nu ook zacht. Connor bleef er rustig bij zitten en keek naar de lucht. Zo kon hij wat zien wanneer het tegen middernacht aan was.

Kendra voelde hoe hij over haar heupen wreef en glimlachte ook eventjes. Ze voelde haar geslacht kort tegen het zijne, maar vond het totaal niet erg, het was toch per ongeluk en hij mocht haar nu wel overal hebben. Zelf wilde ze ook nog een keer hem in haar voelen voor ze de dood zouden vinden. Ze hoorde zijn woorden en glimlachte kleintjes. "Hmm." Glimlachte ze en begon hem zacht mee te zoenen, ook wat lustig maar toch ook lief, alsof het hun laatste keer was. Ze voelde hoe hij aarzelde om zijn tong met de hare te laten spelen waardoor ze haar mond nu wat opende en zelf initiatief nam door met haar tong, met de zijne te spelen. Ze wilde zo graag nog één keer verder aangezien ze daarstraks het niet mooi hadden kunnen afsluiten. Ze wist ook wel dat het neiet kon aangezien Connor hier was ten eerste al..

Kendra bleef rustig op hem in gaan en streek zacht over zijn wang met haar hand en glimlachte even toen hij toch te doen na een tijdje stopte en keek ook in zijn ogen. Connor lette al niet echt meer op hun en keek naar de lucht om te zien hoelaat het ongeveer al was. Hij zou zo meteen Ezio maar wakker maken zodat ze konden wisselen. Kendra zuchtte. "Ik hoop dat het je lukt. We zijn nog veel te jong om te sterven." Zei ze zachtjes, en ze doelde natuurlijk ook op het jonge leventje in haar buik. Ze glimlachte even en legde haar gezicht in zijn hals. "Alles komt goed." Zei ze zachtjes. Connor stond nu op en liep naar Ezio toe om hem te wekken. "Het is middernacht." Sprak hij nu dan ook tegen hem om hem te wekken.

Kendra glimlachte lichtjes bij de woorden van Enrico en sloot haar ogen rustig. Ze keek even naar Connor die Ezio wakker maakte en slikte even. Ze dacht niet echt dat die nog zo aardig ging zijn eigenlijk. Connor lachte enkel even kort en schudde zijn hoofd. Hij ging rustig liggen toen Ezio op stond en knikte. "Weltrusten." Zei hij rustig en sloot zijn ogen. Kendra had de kleding van Enrico wat vastgenomen en keek op toen Ezio naar het toekwam en die woorden sprak. Ze leit Enrico zacht los toen ze naar achter werd getrokken en voelde daardoor ook even de druk van de boeien om haar polsen wat toch best pijn deed. Ze had de knipoog wel gezien, maar had echt geen idee wat hij ging doen. Ze werkte nu wel rustig mee en keek weer even naar Enrico.

Connor lag na enkele tellen al in dromenland en hoorde dus ook niets van wat Ezio vertelde. Kendra keek naar Ezio toen hij weer begon te praten en was eigenlijk verwonderd over wat hij vertelde. Hij wilde helpen? Na hen eerst ontvoert te hebben en al dit eind weg gebracht te hebben, wilde hij hun helpen? Ze zei er niets over en keek even naar Enrico en dan weer naar Ezio, gaf een knik op zijn laatste woorden. Ze was blij dat ze morgen dan toch vrij zouden kunnen zijn terug, voor één dag opgesloten te zitten dan. Ze streek zacht door haar hren heen en keek weer naar Ezio. "Dank je." Zei ze daarom nu ook zacht en keek even naar Connor die vast aan het slapen was. Misschien waren ze niet allemaal zo slecht dan..

Kendra keek naar Ezio toen hij weer begon te praten en slikte eventjes. Ze keek even naar Enrico die het bevestigde wat Ezio zei waardoor ze toch even moest glimlachen en weer naar Enrico keek. Ze zouden toch samen kunnen zijn en hoefden geen afscheid te nemen van elkaar. Ezio had dan toch nog een warm hart. Ze keek naar Enrico en zuchtte. "Doe ik wel, meneer moet toch eerst zijn rug weer goed zien te krijgen." Murmelde ze en drukte haar vuist tegen de borst van Enrico. Ze kroop wer tegen Enrico aan toen hij zei dat ze nog even van elkaar mochten genieten en ze dook helemaal tegen hem aan voor als zijn warmte op te nemen tot ze ook echt helemaal knus tegen hem aanlag haast. Ze keek weer even naar Ezio en knikte op die vraag. Zij had het warm in ieder geval met Enrico zo dichtbij.

Kendra keek naar Ezio en knikte even rustig naar hem. "Ik sla nooit hard, ik ben alleen gevaarlijk met messen en zwaarden." zei ze onschuldig, doelend op de wonde die ze bij Connor had veroorzaakt. Ze knikte weer even rustig. "We verzinnen wel wat." Zei ze daarop rustig en keek weer naar Ezio toen hij zei naar ene Paul Revere te gaan. "Komt goed." Zei ze rustig en sloot haar ogen nu even en kroop weer wat beter tegen Enrico aan en glimlachte eventjes. "Mijn kacheltje." Murmelde ze zacht tegen Enrico en legde haar koude handen even onder zijn kleding omdat dat toch een stuk warmer was dan de buiten lucht natuurlijk.

Kendra keek naar Ezi otoen die verder begon te praten en knikte zo af en toe dat ze het wel snapte, maar echt antwoorden deed ze niet meer. Ze zou wel zien welk paard ze dan zou pakken.. Wapens, ja dat was ze ook al van plan geweest. Ze bleef tegen Enrico aanzitten en keek ook even naar Connor en knikte weer. Connor had er niks van gemerkt en lag gewoon diep te slapen, dus Ezio zou al hard mogen schoppen om hem wakker te krijgen over enkele uren. Kendra verstopte zachtjes haar gezicht tegen Enrico aan en genoot van zijn lichaamswarmte. Ze glimlachte bij zijn woorden. "Ik hou ook van jou lief." Zei ze zacht tegen hem en streek zacht over zijn borst. Ondanks dat het niet hun laatste dag zou zijn, had ze nog steeds zin in dat wat ze nu niet konden doen eigenlijk, de boeien ten eerste al, en Ezio zat ook niet zo ver vandaan.

Kendra keek naar Enrico en glimlachte eventjes. Ze liet zich wat van hem afduwen en voelde het kusje op haar buik op haar kleren en glimlachte weer. Ze voelde hoe hij er nu over streek en haar kleding wat omhoog duwde en er dan nog een kusje op gaf. Ze glimlachte nog steeds naar hem en gaf een kusje op zijn lippen. "Ik weet zeker dat het goed met hem of haar komt." zei ze nu ook zacht tegen Enrico en keek even op toen Ezio weer naar hen kwam met een bord eten en liet hem rustig uitpraten. Ze hoorde zijn woorden over als er een wondertje in haar buik groeide ze dus ook moest eten. Ze glimlachte even naar hem. "Dank je." Zei ze nu ook zacht tegen Ezio en keek kort naar Connor, die lag nog steeds te pitten en zou ook niet meer wakker worden tot hij werd gewekt. Ze nam een beetje van het eten en keek naar Enrico. "Eet ook wat lief." Zei ze nu ook zacht tegen hem en duwde een kusje in zijn nek.