Naam: Sara Gather
Geslacht: Vrouw
leeftijd; 21
Karakter/ Geschiedenis; Sara is een heel lieve meid, ze zoekt nooit ruzie met iemand en wilt altijd het beste voor iedereen om zich heen. Ze zat zelf in een kamp omdat haar ouders joods waren, en nu dus ook dood. Maar zelf had ze nooit het joodse geloof gehad of ook maar iets mee te maken gehad. Ze had wel haar blond haar en blauwe ogen waardoor ze af en toe dan nog wel een beetje een voordeel kreeg dan de anderen. Nu ze vrij was, had ze besloten de mensen te helpen als het nodig was. Ze heeft soms wel maar een kort lontje, als er iets word aangeraakt wat haar lief is op een slechte manier, dan krabt ze letterlijk je ogen uit. Ook de Duitsers hebben dit mogen voelen toen ze haar ouders van haar af hadden genomen.
Foto/ Uiterlijk; data1.whicdn.com/images/13394951/large.jpg
Extra; x

Orlaith O'Donoghue

Ze was hier gisteren aangekomen, en haar was wat geld gedaan, door een rare man. Maar haar ouders.. Waar waren zij dan? De man zei ze te vinden voor haar, maar dat het even kon duren, en toen was hij weg, liet haar alleen. Tja het geld was al op, dat had ze uitgegeven aan eten, want ze had verschrikkelijke honger gehad. En nog steeds trouwens. Ze liep rustig door, op blote voeten trouwens, ze had in het concentratiekamp geen schoenen gehad, en die nu te kopen, zo slim was ze niet, daar was ze te jong voor. Ze keek rond, en zag mensen op straat leven, sommige keken haar raar aan, andere toch wel Medelevend. Ze slikte even en keek naar de lucht.'' Mama? Papa?'' riep ze nog eens een keer tevergeefs, maar tot nu toe kreeg ze nooit antwoord terug, ja van vreemde mannen die haar een snoepje aanboden en mee wouden nemen. Maar e wou dat niet. Niet als ze haar papa en mama niet vonden.

Orlaith O'Donoghue

Ze keek op toen ze een stem hoorde, en slikte even voor een moment en knikte dan even.'' Al heel lang.'' sprak ze aangezien ze in het concentratiekamp de maanden niet had kunnen tellen, niet weten welke dag het was, helemaal niets, ze wist dus ook niet hoe lang geleden haar ouders op de trein waren gegaan, en hadden gezegd dat ze elkaar weer zouden zien in de toekomst.'' papa en mama gingen reisje maken en dan douchen, zei meneer.'' vertelde ze haar en keek haar aan. Maar nu de oorlog over was wisten velen dat het douchen heel anders bedoelt was dan het in feite was, dat e in feite gewoon de gaskamers in waren geduwd. Niemand kwam terug na het douchen, dat wist iedereen inmiddels, maar het kleine meisje snapte dat niet. Daar was ze nog te jong voor.

Orlaith O'Donoghue

Ze keek naar haar en knikte even.'' Ja.'' sprak ze zachtjes.'' Misschien vinden we papa en mama dan sneller! Ze zijn vast schoon, schoon van het douchen.'' sprak ze en stak even haar duim in de mond, en keek een beetje verlegen naar haar, en keek naar het brood, en slikte even, en wou het pakken, maar trok dan haar handje terug, en een angstige blik kwam even in haar ogen, en zo ging ze achteruit.'' Nee! ik wil niet meer werken !'' sprak ze direct geschrokken.'' Ik wil niet stout zijn.. nee nee nee...'' sprak ze en de duim was inmiddels alweer uit haar mond, en hoorde haar vraag en naam.'' Gevangene 2411.'' sprak ze. Natuurlijk wist ze haar eigen naam ook wel, maar in het concentratiekamp had ze een nummer gekregen en als iemand vroeg wie ze was, moest ze dat antwoorden.

Orlaith O'Donoghue

Ze keek naar haar en slikte even voor een moment, en keek haar met een angstige blik aan, en nam het nu dan toch twijfelend aan, maar begon niet te eten, keek haar even twijfelend in de ogen, en hoorde haar vraag daarna en ze slikte even voor een moment.'' O-O... begon ze haperend en keek haar nog steeds angstig aan. Ze had er een flink Trauma aan, en aan haar hele trillende lichaampje was dat ze zien, waardoor ze nu ook nog even stil bleef, en het brood bijna wou laten vallen, zo erg dook ze bijna in elkaar, en een paar tranen kwamen uit haar ogen zetten. Ze kon bijna niet meer huilen, en spelen was ze verleerd. Ze begon te trillen en dook nu helemaal in elkaar, het brood in haar handen geklemd, wat ze nu haast tot moes verpletterde.'' Orlaith..'' sprak ze nu haast onverstaanbaar, terwijl ze echt helemaal in elkaar dook en zachtjes begon te huilen. Ze was bang, doodsbang, al zou deze vrouw haar waarschijnlijk niet eens wat doen, ze dacht van wel.

Orlaith O'Donoghue

Ze voelde hoe ze aangeraak werd en schrok daardoor duidelijk en liet even een klein gilletje horen en voelde haar zachte aanrakingen, maar had het brood al op de grond laten vallen, maar pakte het nu gewoon op, en begon er van te eten. Die SSers hoefde het eten nooit meer als het op de grond gevallen was, en dan was het een gevecht om het eten, en dat gebeurde genoeg. Ze reep het dus ook snel en propte het bijna naar binnen, zodat niemand het meer van haar af kon pakken en begon te kauwen toen haar hele mond vol zat en keek naar haar, en knikte terwijl ze haar mond helemaal vol had, en begon het beetje bij beetje door te slikken. de woorden die ze fluisterde waren fijn om te horen, dat zei haar moeder ook altijd toen de Duitsers haar pijn hadden gedaan toen ze in Westerbork zaten.

Sara Gather

Ze keek naar het meisje en hield haar zacht in haar armen vast, zelfs toen ze het gilletje liet horen. Ze legde haar hoofd zacht tegen dat van Orlaith aan en streek zachtjes verder over haar arm en rugje. Ze moest zachtjes lachen toen ze het brood haast naar binnen propte en streek zacht over haar haar. "Alles komt wel goed." Zei ze nu rustig en duwde zacht een kus op het wangetje van het meisje. "Kom maar." Zei ze zacht en tilde het meisje voorzichtig in haar armen en begon rustig te lopen. "Hoe zagen je ouders er uit?" Vroeg ze nu ook zacht aan Orlaith en keek om zich heen, deed eigenlijk een beetje alsof omdat ze wist dat haar ouders niet meer leefde waarschijnlijk. Zij wilde wel haar mama zijn, maar alleen als ze dat zelf zou accepteren, maar ze dacht niet dat dat zo snel zou gebeuren.

Altaïr Dubois

Het allereerste wat Altaïr kocht van zijn geld waren sigaretten, ja tijdens zijn verblijf in d'hiver, drancy en auschwitz wist hij via via te onderhandelen om toch zo af en toe is aan een sigaret te komen. Dus als een verslaafde kettingroker, had hij heel wat in te halen, ik bedoel, hij is heel wat geminderd en dus op de juiste weg, uhm juist ja. Hij stak een sigaret op met een van de lucifers die hij ook had gekocht. Het andere wat hij had gekocht was tweedehands kleding en wat te eten. Wonderbaarlijk had hij nog wel wat van het geld over, maar dat komt ook wel omdat het niet allemaal zo ontzettend duur was en hij qua eten niet een hele voorraad had ingeslagen maar het daarmee nogal zuinig had gedaan. Hij nam een hijs van zijn sigaret en keek zijn omgeving even rond waarop hij zo nu en dan nogal rare blikken kreeg toegeworpen. 'Kijk uit straks blijf je gezicht nog zo staan' waren een van de woorden die hij uitsprak tegenover de kijkers.

Sara Gather

Ze keek naar het meisje toen ze wat zei tegen haar en glimlachte voorzichtig. Ze stelde haar een vraag en gaf een knikje. "Ik ben ook heel lief." zei ze met een glimlachje en streek over haar rugje. Ze begon langzaam een beetje te lopen keek rustig om zich heen. "Je mag bij mij je wel even wassen." Zei ze zachtjes. Ze had haar eigen slaapplek en wasplek voorzien hier, mensen mochten hier komen rusten met een dak boven hun hoofd en konden zich wassen als het nodig was. Toen ze begon over een lolly hield ze haar mond wijselijk gesloten, ze wist niet of ze een echte lolly bedoelde of wat anders. Ze slaakte een zucht en hield Orlaith in haar armen. "Gaan we jou nu even wassen dat je net zo schoon als mama en papa bent, als we ze vinen moet je natuurlijk wel mooi zijn." Zei ze zachtjes.

Sara Gather

Ze streek over het rugje van het meisje en glimlachte op haar woorden. "We zullen haar wel vinden." Zei ze zacht tegen haar en begon rustig te lopen en liet haar praten. Ze slikte toen ze ook dat van haar zus zei, en aangezie n ze wist dat die ook aan het werken was moest ze nog vrij jong zijn. Ze gaf het meisje weer een kusje op haar wang en bracht haar naar Sara's plekje waar een badje stond met al vers warm water. "Kom, ga maar lekker in bad, dan leg ik even andere kleertjes voor je neer." Zei ze zacht en zette haar rustig weer op grond. "We zullen je papa, mama en zus wel vinden." Glimlachte ze

Sara Gather

Ze glimlachte naar het meisje. "En je nieuwe broertje of zusje." Zei ze zacht. "Kleed je nou maar uit en ga in bad zodat je lekker proper bent als we je mama en papa vinden." Zei ze zacht tegen het meisje en glimlachte vriendelijk. Ze zocht een nieuwe jurkje wat ze had gevonden tussen het puin hier n legde het klaar zodat ze het zo meteen kon aantrekken. Haar ouders waren ook gewoon meteen de gaskamer in geduwd, Sara had er het volle besef van. Ze was blij dat ze daar nu weg was natuurlijk, maar het bleef een nare gedachte.

Orlaith O'Donoghue

Ze knikte en stapte in het bad, toen ze haar kleertjes uit had gedaan, en glimlachte even. Haar haen werden weer een beetje normaal bruin, en haar lichaam werd ook weer een stuk blanker, ze was bijna zwart laten we zeggen doordat ze in die steengroeve altijd had moeten werken, samen met haar zus, en heel veel andere kinderen. En weinig slaap, laten we zeggen dat het meisje in al die tijd maar 4/5 uurtjes slaap heeft gehad per nacht, veel te weinig natuurlijk, maar daar werden ze op gestraft, utgeput, waardoor er ook veel kinderen het opgaven van uitputting. Ze herrinerde nog hoe en jongetje naast haar ( die ze overigens heel lief vond) door zijn benen heen zakte, en gewoon in slaap viel, en dan weer werd geslagen, en na een paar dagen viel hij weer neer, maar dit keer werd hij niet meer wakker toen de mannen hem sloegen. Uitdroging en uitputting, dingen waar Orlaith ook mee te maken had gehad, en ook nu voor haar jonge lichaam, aardig wat littekens op haar rug had.

Edward Kenway

Hij hoorde de naam aan de overkant roepen en stak zijn vingers op.'' Thanks Mate!'' riep hij even naar hem toe, en helemaal nu kwam dat accent behoorlijk naar voren, en keek naar de man die hem aanstootte. Waarom kreeg hij direct het idee dat dit verkeerd af ging lopen? en ja hoor, toen de jongeman begon te meppen kwam er een groep om hem heen, en hoorde hij zijn woorden nog. Nee inderdaad, dit was niet eerlijk '' HE MORON!'' riep hij naar de man. En nee, hij schreeuwde niet om een wortel, want Welsh kon hij helemaal niet, ook al kwam hij misschien dan oorspronkelijk uit wales, maar de taal van daar had hij nooit echt geleerd, zijn ouders spraken gewoon engels, geen Welsh. Hij liep nu dichterbij en keek naar de groep.''Not very Nice of you, to turn on a Jewish man. '' sprak hij en trok gewoon een wapen en zuchtte even en schakelde weer even over naar de gewone dagelijkse taal.'' Souveniertje van een SSer. nog steeds heel blij mee, en nu opzouten.'' Sprak hij en richtte het wapen gewoon op de groep, en trok nu ook de tweede erbij. Oke, er zaten nog maar 3 kogels in inmiddels, maar he, hij kon er goed mee dreigen en dat telde.

Sara Gather

Ze glimlachte eventjes en keek naar het meisje toen ze zich een beetje waste. Ze hielp haar voorzichtig met haar haar en haar rugje en nam ook rustig een doek vast zodat ze haar kon afdrogen. Ze borstelde de haren van het meisje een beetje zover ze kon en streek over haar hoofd. "Je hebt prachtige haren Orlaith" Zei ze zacht tegen haar en glimlachte weer even. Ze streek weer even over haar haar heen en zuchtte eventjes. "Kom er maar uit wanneer je wilt." Zei ze zacht met een glimlachje en stond weer even rustig op en legde rustig schoentjes klaar die ze ook in het puin had kunnen vinden.

Sara Gather

Ze keek naar haar en glimlachte weer even een beetje. Ze hoopte dat haar oudezrs het op een of andere manier toch hadden gered, gewoon voor het meisje blij te maken. Ze hielp haar een beetje met afdrogen en glimlachte weer even kleintjes. "Zo, en nu j nieuwe jurkje en schoentjes aan." Zei ze zacht en gaf haar rustig het jurkje aan en zette de schoentjes ook klaar voor haar. "Zodat je mooi bent als we jou mama en papa weer vinden." Zei ze zachtjes en glimlachte weer even naar haar. "Gaat dat zelf lukken, je jurkje en je schoentjes?" Vroeg ze nu ook rustig aan het meisje.